Afvalrace 09: Buikgeluiden

Mijn maag knort. Een onrustbarend geluid. Het varken in me protesteert. Het wil eten. Vet eten. Veel eten. Vreten wil het. Dat gaat hem niet lukken vandaag. Ik ben onverbiddelijk en leg het roze beest het zwijgen op. Als ie nog één keer durft te knorren gooi ik een plens water over hem heen. De kleine schurk. Mijn God, wat een verzoeking als ik langs de rekken van de supermarkt loop. Ik scan de rekken naar aanbiedingen. Lekkere aanbiedingen. Koffie heb ik zat en ik word ook niet vrolijk van Sun vaatmachine blokken. Zucht blokken. Had ik ze maar. Roze strakke blokken tussen mijn navel en mijn tepels. Hé, Bros is in de aanbieding. Nu extra luchtig. Ik moet er niet aan denken. Mijn buik verlangd naar iets stevigs. Een vette Mars van drie meter. Of een kuub Nuts. Laat maar komen. Dat kan mijn cementmolen gemakkelijk hebben. Ik gooi het handig door mijn chocolademixer. Ik hoor mijn tong al klakken. Mijn smaakpupillen beginnen danig opgewonden te raken.

Zonder dat ik het besef ben ik aanbeland bij de banketafdeling. Zes roomsoezen kijken me uitdagend aan. Vandaag twee halen één betalen. Het varken in me roert zich weer. Dit kan ik niet laten liggen. “Mevrouw, mag ik deze roomsoezen van u en doet u er ook maar drie gevulde heren bij.” “Anders nog iets?” “Oké, doet u ook nog maar een klein stukje progres en twee chocoladebollen. Is dat aardbeienbavarois? Een klein stukje graag. Nee, iets groter. Dank u.” Het varken heeft er dorst van gekregen. Gelukkig is de drankafdeling vlakbij. Met een sixpack cola krijgen we vast alles weggespoeld. Ik krijg nu wel medelijden met mijn roze vriend. Ik zie de bui al hangen. Die gaat straks schreeuwen als een mager speenvarken.

Eerst krijgt ie tig kipkluiven over zich heen, daarna een frietje saté, twee Bourgondische kroketten en dat alles vergezeld van een kleine sloot mayo. Dat glijdt wat makkelijker naar binnen. Daarna maken we tijd voor een klein boertje. Ach, het is ook zo’n schattig beest. Tevreden krult mijn roze vriend zijn staart. Ik voel het kriebelen in mijn buik.

Tijd voor de hoofdschotel. Die is zeer exotisch dit keer. Eerst schuif ik een flinke ganzenleverpastei naar binnen. Binnen vijf minuten hak ik het gevogelte naar binnen. Nu ben ik toe aan de gevulde giraffennek. Maar niet voordat ik eerst het fully stuffed Przewalskipaard naar binnen heb gerost. Langzaam voel ik protest vanuit mijn buik omhoog stijgen. Het varken kan zijn draai niet langer vinden. Volgens mij moet het varken poepen. Dan zal hij toch eventjes moeten wachten.

De jachtschotel laat ik vandaag aan me voorbij gaan. Een kaasplankje brengt de nodige rust. Altijd goed voor de spijsvertering. Ik eindig met een grand dessert. Een grote roze gelatinepudding plak ik snel achter mijn kiezen. De Belgische bonbons bewaar ik voor bij de koffie. Plots begint mijn buik te schudden. Wat is dit nu weer voor een protest? Ik doe mijn ogen open en kijk in de ogen van de liefste vrouw van de wereld. “We gaan eten schatje.” Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en sta op van de bank. “Lekker geslapen liefje? Heb je een beetje honger? Volgens mij wel hè. Je lag behoorlijk te knorren.” Ik schuif hongerig aan tafel. Op mijn bord ligt een varkenshaas. Zonder staart.

[b][u][url=http://www.thebluedot.com/greenberg/2/images/little_piggy.jpg]Mien Piggy[/url][/b][/u]

[size=x-small]Gewicht 04-11-2005: 88,00 kilo
Gewicht 02-12-2005: 86,50 kilo
Gewicht 23-12-2005: 86,29 kilo
Gewicht 27-01-2006: 87,00 kilo
Gewicht 01-04-2006: 86,50 kilo
Gewicht 19-07-2006: 86,50 kilo
Gewicht 06-09-2010: 90,00 kilo
Gewicht 14-10-2010: 86,00 kilo – – – Middelomtrek: 105 cm
Gewicht 09-12-2010: 84,00 kilo – – – Middelomtrek: 103 cm
Gewicht 23-02-2011: 84,00 kilo – – – Middelomtrek: 103 cm[/size]

[i]`Afvalrace`, een compilatie van hersenspinsels uitgebraakt tijdens het afvallen van schrijver Mien anno 2005/2011.
Oftewel verhalen van een jonge schrijver zonder trekdrop met zwemband.[/i]

[img align=left]http://headlines.nos.nl/documents/81/53/81534c28a6290d9c61a515a64d9e62d6.small.jpg[/img]