Allah dan?

Ik vind het zo ongelofelijk bizar dat geloof in God het leven van zo ontzettend veel mensen wereldwijd beïnvloedt. Laatst was ik mee met het jaarlijkse paasuitje van de gemeente van het Leger des Heils in Paramaribo. We gingen naar een mooi natuur gebied, om vier van de vijf uur door te brengen in de kerk. Binnen mum van tijd stond ik mee te swingen op de muziek en zong uit volle borst ‘Jezus de da wini Man’ mee. Een lekkere melodie, en zo lang ik geen flauw idee heb wat ik zing, roept het ook geen enkel innerlijk verzet op.

Wat wel gebeurde bij het horen van de preek. Ik werd als slecht mens verklaard! Alleen als ik met volle overtuiging zou gaan geloven, zou ik op ene ‘dag des oordeels’ niet de pineut zijn. Ik voelde mij bedreigd door de mensen die plots in koor ‘amen’ zeiden. Ze waren het er blijkbaar mee eens. Waardoor de speech enkel nog voor mij bedoeld moest zijn.

Een vlugge kansberekening schoot door mijn hoofd. Of ik kan nu als een God op aarde leven en alle dingen doen die God verboden heeft. Maar als ik pech heb, zal ik na mijn dood wensen dat ik niet zo kortzichtig was geweest in de door mij beoogde ruimdenkendheid.

Of ik kan nu alvast een deel van mijn leven opofferen. Niet meer los gaan op feesten op de manier die ik nu doe, pas weer seks hebben als ik getrouwd ben en mij begeven in een gemeenschap met enkel gelijk gestemde mensen. Gelukkig ben ik dan wel zeker dat ik na de dag des oordeels in de hemel kan chillen met God en zijn vrienden. Maar dan moet die dag natuurlijk wel komen.

Toch zou ik mij ook niet na wat wikken en wegen in een geloof kunnen storten. Ik ben veel te breed georiënteerd op het leven, om mij met een bepaald iets in te laten en al het andere uit te sluiten. Ik zou nooit vol overtuiging kunnen geloven dat ene God de wereld schiep, terwijl ik ook op de hoogte ben van andere theorieën. Ook zou ik mij altijd afvragen dat als God de wereld in 7 dagen schiep, hoe de dinosaurussen dan zo snel konden uitsterven. Of schiep God slechts de skeletten om ons een beetje in de war te brengen?

Wat maakt dat in de hele wereld het geloof zo serieus wordt genomen? Ik moet zelfs oppassen dat ik niet te spottend of te negatief over God praat, want voor ik het weet heb ik de halve wereld over mij heen. Tuurlijk, als je overtuigt bent van iets dan kan je het ook vast niet hebben dat het in twijfel wordt gebracht. Maar ik denk dat een gelovige er net zo weinig aan kan doen dat hij gelooft, dan ik kan doen dat ik niet geloof.

Het is maar net wat je ingeprent krijgt. Als heel de wereld bleef doen alsof Sinterklaas bestond, zou ik dat ook geloven. Als iemand dan zou zeggen dat Sinterklaas niet bestond zou ik dat niet geloven. Want mijn naasten, de mensen die boven mij staan en de mensen die ik bewonder geloven ook in Sinterklaas, en die zou ik toch niet zomaar af kunnen vallen omdat ene dwaas zegt dat hij niet bestaat.

Mij is dus net toevallig ingeprent dat God niet bestaat. Probeer er dan maar eens van af te komen. Ik vind het dan al best cool van mijzelf dat ik in de kerk ga zitten en dat ik überhaupt heb gekozen voor een stage bij het Leger des Heils. Maar ik val door deze gemeente niet te overtuigen met de boodschap dat ik slecht ben, als ik mij niet bekeer. En dreigen met de dag des oordeels roept bij mij meer verzet op dan vertrouwen.

Ik verwonder mij echt enorm over alle geloven in deze wereld. Ik vraag mij af of ik ooit te bekeren ben. Ik ga het niet uit de weg. De volgende keer de moskee eens checken. Want het zou natuurlijk te kortzichtig zijn om maar één God een kans te geven.