Aura’s

Samen met vriendin Carmen en linker-en rechterklauw Ab, lopen wij het zaaltje binnen.
Zoals ik al verwacht had, trekt de parabnormale beurs een groot publiek.
Vrouwen in de meerderheid uiteraard. Uiteraard? Ja,uiteraard want inmiddels ben ik een ervaringsdeskundige in deze branche omdat drie van mijn exen al hun vrije tijd staken in het bezoeken van deze pulpshows. Vrouwen zijn op deze beurzen altijd in de meerderheid. Als er al eens een man rondloopt, is dat een slachtoffer die mee moet van zijn vrouw. Handen op de rug, verwilderde blik, zweet op bovenlip en verlangende blik op klok en uitgang..Twee passen voor hem, zijn vrouw: zalige blik in ogen, bij voorbaat al gelovend in leuterpraatjes, vast van plan via handleesonzin aan te laten praten dat huwelijk en man niet deugen en dat het tijd wordt voor werken aan jezelf plus laat de boel thuis maar naar de klote gaan ,want van jezelf houden is belangrijker dan gezin. Vrouw gelooft dat want oom waarzegger zegt het toch?
En die kan het weten want het kistje op zijn tafeltje puilt toch uit van de poen? Dan moet hij toch wel iets kunnen, toch?
Ik word in mijn analytische overpeinzingen onderbroken door Ab die mij wijst op de aurafotograaf iets verderop. Wij lopen er naar toe en zien een man met krullend grijs haar tot op zijn schouders met een camera in de weer. Voor zijn stalletje staan 30 mensen te wachten op een fotobeurt. Een folder op het tafeltje vertelt dat de foto 30 euro’s moet kosten. Even snel uitgerekend komt dat neer op 3 zakken hondenvoer speciaal voor pitbull, een krat worsten bij de Hema en een wegwerp kermishorloge bij de Kijkshop. Mag ik even braken?
Eén foto!! 30 euro!! Daar koop je goddomme een complete camera voor. Nou ja, 20 jaar geleden dan, maar toch.
Maar wat zo pikant is, is dat ik de fotograaf ken. En hoe!!
Aan de wand hangen voorbeelden van foto’s van tevreden klanten. Veel geel, rood en blauw/paars. Er is ook nog een uitleg van de kleuren maar dat zal ik je besparen. Die deugt toch voor geen meter. Ik fluister tegen Ab dat ik nergens een zwarte aura zie waarop Ab terug schreeuwt wat ik dan gedacht had. En dat ik die kleur zo meteen te zien krijg. Ik vraag wat hij bedoelt. Hij kijkt mij dommig aan en schudt zijn hoofd: Ben jij nou zo dom graftak? Zwart is een unieke kleur en hoort uitsluitend bij jou. Die kleur heeft verder niemand anders.
Gerustgesteld bekijk ik de foto’s aan de andere kant. Er hangen er 90. Dat is toch al gauw 2700 euro handel. Plotseling zie ik de fotograaf tussen de andere foto’s. Of tussen? Prominent uitvergroot (30-60) hangt hij boven alle andere foto’s. Als een soort Jezus boven zijn leerlingen.God die op zijn volk neerkijkt en ziet dat het klote is.
De fotograaf heeft een volledig witte aura. Geen spoortje van geel, blauw of rood.
Puur wit hangt hij daar de getapte jongen te wezen. Zuiver als gefilterd rioolwater maakt hij reclame voor zijn immense goedheid. De foto zegt: IK BEN KLAAR MET LEVEN. IK HEB VERLICHING BEREIKT. IN MIJ ZITTEN GEEN DONKERE KANTEN MEER!!
FOUT!!!!!!! Want zoals ik al zei. Ik ken de fotograaf.
Ab, die hem ook kent, begint een praatje met hem. Hij wijst op mij. Hee, Bertram, klootviool Kees wil ook een foto maken. Lijkt me geestig als zijn foto uitvergroot naast de jouwe komt te hangen.Leuk contrast zal dat opleveren .Pikzwart naast helderwit. Lijkt jou dat ook wat?
Verbaasd kijkt fotograaf naar ons en ik zie de verschrikte blik van herkennig.
Hoe is het met je dochter? Vraagt Ab gemoedelijk. Nog altijd bij de psychiater in behandeling voor wat vervelende niemendalletjes in haar jeugd. Bert wordt knalrood. Hee , Bertram zeg ik. Je wordt knalrood, nu moet je eigenlijk een foto maken. Zou je aura dan nog zo wit zijn?
Bertram begint nerveus met zijn tong langs zijn lippen te likken. Zeg, Bertram, gaat Ab meedogenloos verder. Hoeveel heb je destijds eigenlijk gekregen voor dat akkefietje met je dochter.?
Bertram slaat dicht. Zonder een woord te zegen pakt hij zijn spullen in en trekt alle foto’s van de muur.Zijn eigen foto schrapt daarbij langs de muur waardoor er een grote zwarte veeg dwars door zijn witte aura knalt.
Ik voel totaal geen medelijden. Zoals ik zei, ik ken hem. Was nog een hele rel toen tijdens zijn rechtszaak.. 15 jaar kreeg hij.
Daarom geloof ik nu helemaal niet meer in aurafoto’s. Want schuldgevoel beïnvloedt de kleur van een aura zeggen de folders.En Bertrams aura is helemaal wit. Ik geloof niet in sprookjes.

Carmen komt erbij staan. Opgetogen als een kind. ‘Ik was net bij een helderziende en die zei dat ik een relatie krijg met een spirituele man.’
Ab kijkt haar minzaam aan.”Dan mag je je wel haasten, hij loopt net de deur uit”