Huisartsenpraktijken

Waar ter wereld een mens ook neerstrijkt, ooit zal men zich aan een gang richting de dichtstbijzijnde huisarts moeten wagen. Zo ook ik. Toen we pas in Hongarije woonden, kon je alle medicijnen gewoon zonder recept bij de apotheek kopen. Jammer dat ik zo weinig verstand heb van hallucinerende formules, dan had ik er nog een sterren-hemel-verruimend feest van kunnen maken.
Ondanks die gemiste kans was het wel makkelijk, we konden gewoon met de naam van de medicijnen die we in Nederland wel eens slikten, de Hongaarse variant ophalen. Ieder mens heeft zo zijn eigen vertrouwde kwaaltjes en weet heel best hoe die te lijf te gaan.

Landelijke landerigheid

Op de ontelbare plekken waar we ooit gewoond hebben, soms was het niet meer dan een poosje bivakkeren, nam ik direct een vaste plek in beslag. Ik kies een bepaalt punt, poot er een stoel neer met een grote bijzettafel en ik woon.
Het schijnt dat onze energie op zo’n plek beklijft, waardoor je er steeds meer op je gemak bent. Ik ben over het algemeen een heel aardig meisje, maar maak niet de fout om plompverloren op ‘mijn’ plek te gaan zitten, want dan bonjour ik je er onmiddellijk af!
Ik kan op de stoel tegenover de mijne gewoon niet aarden.

Geel

De lucht is zwoel, bezwangerd door de intens fris-zoete geur van bloeiende seringen.
Peterselie krult zich in flinke vaart een weg omhoog.
De maan schijnt en het moeten miljoenen krekels zijn, die zich laten horen.
We beleven het mysterie van een warme voorjaarsavond.
Overal waar ik vandaag ging, zag ik geel en groen.
Nee, niet van jaloezie, de natuur biedt in deze tijd van het jaar vooral veel gelen en groenen.

Nacht

Ik zit tegen een een treurwilg, het gras onder mij is  koud en nat van de dauw.
Een kille huivering trekt langs mijn ruggengraat omhoog. 
Met een doffe blik staar ik over het diepe, donkere water van de vijver.  
Leven zal vanaf nu nooit meer hetzelfde zijn. 
Een diepe zucht ontsnapt mij, ik merk haar pas op terwijl de warme adem mij verlaat. 

De zin van het leven

Zuiverheid en spiritualiteit stonden in ons gezin hoog in het vaandel.
Er was maar een ding dat er werkelijk toe deed, dat was de ultieme zoektocht naar de ‘zin van het leven’.
Daarvoor werd veel gedaan en ook heel veel gelaten.