Opa

Ik zit op een bankje in een park zomaar een beetje voor me uit te staren. De zon strooit oplichtende spikkels over het water van de vijver die voor mij ligt. Een zwoel windje veroorzaakt zacht geruis in het gebladerte van mijn vriend, de knoestige eik.

Pálinka

Het kleine dorpskerkje van Drávatamási beschikt over één oude klok, die klinkt een beetje blikkerig maar hij doet het nog best. In het voorportaal van het kerkje zie je het touw hangen waar de dominee de klok, normaliter elke zaterdagmiddag, een zwieper geeft. Daar komen vooral de oude vrouwtjes op af. De schorten en hoofddoekjes vervangen voor vreemd uitziende mantelpakjes, het haar netjes in de krul. Meestal hebben ze ook wat bloemetjes bij zich, om de zaterdagmiddag- kerkdienst wat op te fleuren. Natuurlijk klingelt de klok ook op de traditionele kerkelijke feestdagen, verder hoor je hem niet zo vaak.

Knippen en scheren.

Ik kende een dominee die elke zaterdagmorgen naar zijn vaste kapper ging, opdat hij er op zondag tijdens de kerkdienst op en top uit zou zien.

Terwijl de kapper met kam en schaar in de weer ging, ontwikkelde er zich een goede conversatie. Het was altijd gezellig, ze praatten genoegelijk over allerlei uiteenlopende onderwerpen.

Een puppy met gevolgen…

Ik ben Boukje, 42 jaar en woon sinds kort, samen met mijn man Prem, in Hongarije. Dit avontuur is ontstaan vanuit onze behoefte aan een natuurlijke rustige omgeving, waar we ons met onze creatieve en spirituele ontwikkeling kunnen bezighouden. In Nederland was ik yogadocente en Prem tatoeëerder. Nu leg ik mij toe op tekenen en schrijven en de yoga doe ik lekker voor mezelf, alhoewel de dorpskinderen in de zomer graag een robbertje meedoen.