Chantalle

Goodbye my lover

Met het afnemen van ons contact, merk ik dat je gezicht aan het vervagen is. Als ik je probeer voor de geest te halen besef ik dat ik de details niet meer helder krijg. Het zijn slechts de contouren die me vertellen dat jij het bent maar zelfs daar ben ik niet helemaal zeker meer van. Ze zouden van ieder ander kunnen zijn. Ik ruik niet meer je geur en ik proef niet meer hoe je smaakt. Sterker nog…ik kan de herinnering daaraan niet eens meer terugkrijgen. Alleen hoe je klinkt is nog tastbaar aanwezig. Je stem dreunt na in mijn hoofd. Een stem, die niet wist te dealen met voldongen feiten en zich daarom kleurde aan de ontstane situatie. De liefde nog duidelijk waarneembaar.

Door Chantalle, geleden

Reflectie

Tegenover me aan de bar zit een vrouw alleen. Ze staart wat voor zich uit en lijkt geen oog te hebben voor wat er om haar heen gebeurt. Met een achteloos gebaar wenkt ze de barman en bestelt nog iets te drinken. Haar bewegingen en haar nonchalance komen me vaag bekend voor. Alsof ik niet echt naar een vreemde kijk maar naar iemand die ik ooit gekend heb. Ze heeft teveel gedronken en aan de manier waarop ze dit probeert te verbloemen kan ik zien dat dit geen dagelijks ritueel is. Ze intrigeert me, ik moet naar haar kijken en al begint dit gênante vormen aan te nemen, ik kan het niet laten. Ze heeft een bepaalde uitstraling waar je niet omheen kunt. Bijzonder!

Door Chantalle, geleden

Punt

Steeds vaker zie ik kunstwerkjes vertrapt worden door personen die de waarde hiervan niet kunnen inschatten. En het stemt me verdrietig. Op de één of andere manier zijn alle schrijfsels die hier de laatste weken op CX worden geplaatst het mikpunt geworden van de spellingsfreaks onder ons. Je kunt geen verhaal of column meer lezen of er staat wel een reactie onder over een verkeerde spelling. Ik heb de laatste weken echt prachtige stukken gelezen die allemaal ten onder gingen aan zeikreacties. En dat moet dan allemaal gezien worden als opbouwende kritiek. Opbouwende kritiek…mijn reet!

Door Chantalle, geleden

Zij

De wind speelt met je blonde haartjes. Ze krullen op, achter in je nek. Met een serieus koppie bekijk je de dingen in je hand. Je gaat helemaal op in je eigen wereldje en je hebt geen flauwe notie van wat zich om je heen afspeelt. De zeem in de emmer heeft je interesse gewekt en je laat voorzichtig je hand in de emmer verdwijnen, even om je heen kijkend of iemand ziet wat je doet. Mij kun je niet zien, ik zit verscholen achter een gordijn van kralen en geniet van alles wat je doet.

Door Chantalle, geleden

Als tijd niet heelt

Zijn schoenen staan als stille getuige onder mijn salontafel. En al weet ik dat dit slechts tijdelijk is, toch verstoren ze mijn rust. Hij ligt nog in mijn bed en ik voel me alsof ik op visite ben in mijn eigen huis. Hij hoort hier niet te zijn. Niet op mijn vrije ochtend; de ochtend die ik koester. Ik hoor zijn gesnurk van boven en ik irriteer me er mateloos aan. Hij moet weg, gewoon helemaal weg.

Door Chantalle, geleden