Steeds vaker zie ik kunstwerkjes vertrapt worden door personen die de waarde hiervan niet kunnen inschatten. En het stemt me verdrietig. Op de één of andere manier zijn alle schrijfsels die hier de laatste weken op CX worden geplaatst het mikpunt geworden van de spellingsfreaks onder ons. Je kunt geen verhaal of column meer lezen of er staat wel een reactie onder over een verkeerde spelling. Ik heb de laatste weken echt prachtige stukken gelezen die allemaal ten onder gingen aan zeikreacties. En dat moet dan allemaal gezien worden als opbouwende kritiek. Opbouwende kritiek…mijn reet! Als er een schitterend stuk wordt voorzien van de reactie: mooi geschreven maar de punt achter de titel stoorde me enorm, of: met plezier je column gelezen, jammer dat er word staat, dit had toch echt wordt moeten zijn, dan krijg ik spontaan jeuk aan de weke delen. Hoe komt het überhaupt in iemand op om zoiets als reactie te geven bij iets waar iemand zijn ziel en zaligheid in heeft gestoken. Ik vraag me dan werkelijk af of men nog wel leest of dat men alleen nog maar bezig is met het vinden van eventuele fouten. Ik lees sommige schrijvers hier heel graag en uiteraard zie ik ook dat er wel eens foutjes gemaakt worden, maar als een verhaal me boeit, kippenvel bezorgt of mijn tranen doet opwellen, zal het me een zorg zijn of er per ongeluk een t vergeten is of juist teveel is neergezet.
Ik ervaar en voel. Zelfs als een verhaal me niets doet lees ik door eventuele fouten heen omdat ik van mening ben dat niemand gebaat is bij een reactie van mij die alleen maar afbreuk doet aan iemands werk. En ik zou het fijn vinden als meer mensen dit zouden doen. Kritiek geven op een verhaal is helemaal niet erg, het kan zelfs als fijn worden ervaren, zolang het inderdaad opbouwend is zodat je er ook daadwerkelijk iets mee kunt. Het mierenneuken van de laatste tijd heeft hier werkelijk niets meer mee te maken. De mensen met de grootste bek blijken namelijk zelf ook niet echt Neerlandicus/ca te zijn, want iedereen hier op CX is wel eens op een foutje te betrappen, is het niet op spelling dan is het wel op interpunctie of zinsopbouw.
Daarbij; wie zijn we zelf nu helemaal? Schrijvers van wereldfaam? Nou, met alle respect, die schrijven niet op sites als deze. Die laten, op het moment dat wij onze schrijfsels insturen, hun werk redigeren bij een uitgever omdat gebleken is dat elke schrijver hier en daar wel eens gecorrigeerd moet worden. En dat schijnt dan weer te komen doordat échte schrijvers zich meer bezighouden met het invoelen van hun verhaal dan met de technische kant hiervan.
Het zou zomaar fijn zijn als men hier weer eens écht gaat lezen en voelen, zodat men de schrijvers met wat meer respect kan behandelen. Misschien wordt CX dan wel weer die veilige haven die hij ooit was.
18 reacties
Chi_Dragon · 16 juni 2010 op 11:08
Goed stuk Chantalle en gedeeltelijk mee eens.
Het verhaal “punt achter de titel” stond bij een stuk van mij en ik persoonlijk ervaar dat wel als opbouwende kritiek.
Het geeft me namelijk de stimulans om mijn inzendingen kritisch te (blijven) lezen.
Ben het wel eens met de essentie van je stuk dat het moet gaan om het gevoel wat opgeroepen kan worden door een inzending.
Overingens bedankt dat je mn stuk mooi genoeg vond om hier aan te halen.
Anti · 16 juni 2010 op 11:13
Chantalle, wat jammer dat je je aan de reacties stoort. Ik hang hier nog niet zo lang rond maar ik vind de reacties overwegend positief en opbouwend. Kijk, een punt te veel of een grammaticaal foutje, overkomt iedereen wel eens. Maar waarom mag dat dan niet gewoon genoemd worden? Het is een klein onderdeel van het geheel en volgens mij moet je het ook zien als een verbeterpuntje en niet dat het hele verhaal wordt afgekraakt. Aan de andere kant gaat het naar mijn idee toch om de kunst van het schrijven, dus zo helder, mooi, grappig, puntig, of waar dan ook voor gekozen wordt, als mogelijk. Als iets stikt van de taalfouten, haak ook ik trouwens echt af.
Vond jouw stuk trouwens wel lekker lezen en recht uit het hart, daar houd ook ik van.
LouisP · 16 juni 2010 op 11:56
Chantalle,
weet je wat ik veel erger vind dan die puntjes die jij aanhaalt?
Dat ze niet reageren…en weet je wat ik nóg veel erger vind….dat ze het stuk niet lezen…
Maar ik begrijp je punt.
Misschien iets van gulden middenweg of zo….en de toon die de muziek maakt..
Het selecteert zichzelf denk ik…neem nu het geval van Dacs en Loek. Dacs zal daar niet meer op reageren. En allebei blij. Kan Dacs zijn of haar tijd besteden aan iemand die het wel leuk(leerzaam) vind dat er van zijn of haar stuk fouten en foutjes worden uitgelicht.
groet,
louis
Mien · 16 juni 2010 op 12:41
Mooi stukje voor in het CX-Café.
Verder eens met alle reacties.
Mien (zonder dt)
sylvia1 · 16 juni 2010 op 12:43
“Leuk verzonnen en met zo’n titel krijg je vast en zeker heel veel lezers. Wat ik wel jammer vind, die punt achter de titel, ik weet ’t, ’t is flauw, maar zoiets vind ik nou weer jammer.”
Dit was mijn reactie, en volgens jou ben ik dan een zeikerd en stamp ik de schrijver de grond in. Eigenlijk hoef ik me niet te verantwoorden, maar het is me wel wat kort door de bocht wat je schrijft. Chi en ik hebben de laatste tijd zelfs samen geschreven. Ik vind ‘m juist een super sympathieke schrijver en het is helemaal niet bedoeld om hem af te zeiken, of om uit de hoogte te doen, integendeel.
Verder ben ik het eens met LouisP, het ergste is geen reacties. Als iemand een detail opmerkt, is je stuk wel heel erg goed gelezen.
u-queen · 16 juni 2010 op 13:09
De prettigste reactie vind ik persoonlijk de reactie waarbij er op de inhoud gereageerd wordt zodat blijkt dat dat op waarde wordt geschat maar daarnaast vind ik het wel degelijk prettig als er ook kritisch naar gekeken wordt 😀 .
Juist dat gezeur om dt foutjes en het lengte gezeik hebben ervoor gezorgd dat ik zelf ook kritischer ben gaan kijken naar wat ik heb geschreven en hoe het is geschreven.
Aangezien ik geen schrijver ben van wereldfaam 🙁 heb ik namelijk geen mensen om het even voor mij te corrigeren. Ik heb het ook nooit gezien als afbreuk aan mijn column eigenlijk
Als ik geen kritiek wil dan moet ik het niet plaatsen, simpel 😀 .
Natuurlijk begrijp ik je punt maar persoonlijk zie ik dit niet als een column maar meer als een hele lange kritische reactie 😉
Loek-Wubbels · 16 juni 2010 op 15:05
Er bestaat natuurlijk een groot verschil tussen grammaticaal advies en gaan zitten zeiken.
Het demotiveert ook gigantisch. Dus ben het hier mee eens :duimop:
LouisP · 16 juni 2010 op 15:58
Ik ga ervan uit dat er maar weinig gaan zitten zeiken om te zeiken. Maar ik teken ervoor. Dat mensen mijn stukjes zo intensief lezen. Intensief om daarna te ‘zeiken.’ En des te leuker is het wanneer diezelfde ‘zeikerds’ bij een volgend stukje wel iets positiefs opmerken. Hopelijk ook door het zo intensief te lezen.
Bovendien, heb ik nog maar voor kort gemerkt, is het heerlijk om een stuk van een ander intensief te lezen om te zoeken naar bijzondere stukjes erin…en ja ook naar de iets…euh…minder bijzondere stukjes.
Chi_Dragon · 16 juni 2010 op 17:31
Zoals ik al zei Syl, zo kwam het op mij niet over ook. 😉 Tot schrijfs :kus:
DreamOn · 16 juni 2010 op 18:38
Ik schrijf nu vier jaar op columnx en als ik mijn stukjes van vier jaar geleden lees, dan zie ik dat ik veel beter ben gaan schrijven. Júist door al die tips die jij als negatief ervaart.
Op de columnx-meeting hadden we het er nog over: als iemand een schrijnend stuk schrijft, dat ga je (bij wijze van spreken) echt niet reageren met: “Jammer dat je oma dood is, maar er stond wel een komma te veel in alinea vijf.”
In mijn column van vandaag heeft heus wel een aantal lezers gezien dat ik ‘leidt’ schrijf in plaats van ‘lijdt’. Achteraf zag ik die fout pas, en dacht: ‘Shit, dat doe ik ook altijd fout!’
Maar omdat het een heftig verhaal is wordt het niet genoemd.
Ik vind cx een fantastische site, en heb ook niet gemerkt dat de laatste tijd de stemming wordt verpest door mensen die lopen te zeiken.
Maar zo zie je maar weer; dat wordt door een ieder weer anders ervaren. Ik hou van positieve feedback, maar het moet wel worden uitgelegd.
En ja, mijn columns zijn altijd te lang… dat heb ik ook al vaak gehoord. Maar het is wel zo! 😉
arta · 16 juni 2010 op 18:46
Naar mijn idee schrijven we hier om van elkaar te leren en als we elkaar dan niet op foutjes wijzen, dan heeft het toch geen zin meer?
Zelf zag ik de ‘CX-spellingscorrector’s’ in mijn begin hier juist als uitdaging: Proberen om steeds foutlozere columns te schrijven… Zeiken zie ik hier nauwelijks, wel regelmatig mensen, die niet goed met opbouwende kritiek om kunnen gaan. En dát vind ik dan weer jammer…
Chantalle · 16 juni 2010 op 21:45
Ik wilde hiermee geen toestanden veroorzaken en ik begrijp best dat er soms opbouwende kritiek wordt gegeven, dat is alleen maar fijn. mij stuitte het tegen de borst dat er regelmatig lullige kritiek wordt gegeven op, mijns inziens, hele mooie, intense schrijfsels.
Mien · 16 juni 2010 op 22:37
@Chantalle:
Geen punt, punt gemaakt.
Puntig blijven reageren en het komt allemaal goed. 😉
Mien puntenslijper
Prlwytskovsky · 16 juni 2010 op 23:37
Chantalle kijk … en daar kan ik nou waardering voor opbrengen. Even rechtuit vertellen waar het op staat.
Hartstikke goed van je, en ik onderschrijf elke regel. :duimop:
klapdoos · 17 juni 2010 op 12:17
Ik ben het helemaal met Peter eens, ook mijn stukken zijn de grond in geboord en de volgende de hemel in geschreven, ik snapte niks van die kritiek, want als ik dan keek bij diezelfde azijnzeiker was hij/zij nog slechter dan mijn stuk beoordeeld. Dus waar hebben wij het over? Ik heb inmiddels al vier boeken mogen publiceren en de verkoop gaat goed, ook nog eens in twee gedichtenbundels met gedichten verschenen waarvan er een bekroond is en die in elkje Belgische bieb ligt te wachten ( Holland eat your heart out) Ik schrijf columns ( op verzoek) voor twee datings-sites en die zijn kritisch omdat zij wél even 25.000 betalende leden hebben, daar kunnen zij zich geen knullige columniste veroorloven. Toch krijg ik hier regelmatig geen reacties op mijn stukken, ik was zelfs VEC van de maand en maar een paar lieve reacties. Gelukkig maar dacht ik, heb hier heel wat geleerd over interpuntie enz…ook van een Neerlandicus die mijn werk altijd een edit beurt geeft voordat ik het instuur en toch krijgen mensen het hier voor elkaar om mij op de kast te jagen door het onbegrip dat ik regelmatig tegenkom, temeer daar het altijd dezelfde zijn die mij in de grond trappen, daarom ben ik altijd tegen kliekjesgedoe. Jouw stuk is mij uit het hart gegrepen en had als column van de maand moeten komen te staan, zodat de nieuwelingen onder ons zich ook eens niet zo onzeker voelen wanneer zij een stuk insturen…. :wave: :wave: :wave: :wave:
Groet van leny
Fem · 17 juni 2010 op 20:24
Je stuk is goed geschreven, maar inhoudelijk ben ik het niet helemaal met je eens.
Mede dDankzij alle aanwijzingen die ik hier heb gekregen, durf ik wel te beweren dat ik gegroeid ben. Zo heb geleerd om zorgvuldiger om te gaan met mijn tekst, uit respect voor de lezer.
Zolang mensen de moeite nemen om mijn verhaal te lezen zal ik de moeite nemen om het zo leesbaar mogelijk te houden…
Dees · 18 juni 2010 op 11:18
Kan me jouw gevoel helemaal voorstellen, heb het zelf ook vaak gezien, een prachtig stuk dat onder de zure zeik bezweek. Soms is kritiek relevant en soms niet. Alleen is ook dat subjectief.
Al met al is deze site mij eerder te weinig kritisch dan teveel. Of te selectief kritisch. Hoe dan ook, zodra je publiceert op het internet maak je de keuze bloot te staan aan kritiek. En in vergelijking met elke andere site is het hier toch een heel aangenaam en veilig dorpsplein, ook al word je soms geraakt door de poep van een scharrige stadsduif.
Het enige dat je m.i. kunt doen is zelf je kritiek authentiek houden. En met authentiek bedoel ik vanuit het hart en niet door te jagen op fouten.
Chucky · 9 mei 2011 op 15:59
Ben het geheel met Chantalle eens, maar dit komt mede doordat ik zelf al de nodige “verbale gevechten” heb gevoerd met diverse personen. En zijn het niet de schrijffouten dan is het wel je “plechtige taalgebruik” wat door sommige als reden wordt gegeven om je verhaal negatief te benaderen. Voor mij gaat een verhaal nog steeds om de boodschap die het wil vertellen, en niet of het met een d of een t geschreven wordt.