“Goedemorgen schoonheid” klinkt het naast me en ik ben gelijk klaarwakker. Verschrikt kijk ik naar rechts en zie een bos warrig haar aan die kant onder de lakens vandaan komen. Ik probeer diep in mijn geheugen te graven, in de hoop het stukje bedpartner tegen te komen maar helaas blijft alles een zwart gat.
Dat ogen de spiegel van de ziel zijn wist hij als geen ander. Háár ogen waren ook de spiegel van zijn ziel. Steeds opnieuw kon hij verdrinken in het helderste groen dat hij ooit gezien had. Die ogen vertelden hem dat hij belangrijk voor haar was, dat hij een speciaal plekje in haar hart had en dat hij de strohalm was aan wie ze zich vasthield.
Het is gebeurd! Datgene wat ik nooit voor mogelijk heb gehouden is me overkomen. Ik ben smoorverliefd. Liefde op het eerste gezicht is iets waar ik nooit in geloofde, maar ik moet mijn mening herzien.
Het glas staat als stille getuige op de salontafel. Ergens in de verte is het geluid van verkeer te horen, overstemt door het geronk uit de slaapkamer.
Opnieuw hangt hier de penetrante geur van oud zweet, knoflook en alcohol. Luchten heeft geen zin. De geur zit diep van binnen. Wetende wat er straks gaat komen. Het groot niet te vermijden. De wasmachine maakt overuren maar de leliebloesem verliest het van dat wat doordringender is.
Als ik op weg naar mijn werk voor een stoplicht sta te wachten, blikken de Bill-Boards me wellustig tegemoet. Twee prachtige dames prijzen de lingerie van H&M aan op niet misverstane wijze.
Heel even krijg ik dat onbestendige gevoel in mijn buik. Dat gevoel dat je het best kunt omschrijven als heimwee. Heimwee naar vervlogen tijden. Tijden dat ik zelf nog het lijf had om op zo’n stukje bordkarton te staan.
