Twee uur is de afspraak. En wij staan er, al weten we wel dat in Brazilië er aan tijdafspraken wel een staartje blijkt te zitten. Geen verwondering daarom dat we nog geen jeep zien. Kwart over twee: nog geen jeep. Half drie: u raadt het al! We gaan ons afvragen of….. en dan, kwart voor drie, ontwaren wij in de verkeersstroom een open jeep, legermodel groot formaat. Stopt waar wij staan.
We hebben het hier vorige week weer kunnen lezen in de krant: Rio is de Zuid-Amerikaanse stad met het hoogste aantal slachtoffers van geweld. Bij een vuurgevecht tussen politie en burgergroepen vielen er enige tientallen slachtoffers. Doden bij beide partijen. Wie er begonnen is staat nog ter discussie! Zulke uitwassen halen hier het nieuws.
Als je in de gelegenheid bent een maand lang te verblijven in Rio de Janeiro dan heb je daarover voor de geïnteresseerde column-lezer wel het één en ander te verhalen. In een aantal columns wil ik dat doen. Vermoei ik met deze eerste al dan kunt u zich de moeite besparen de volgende te openen: zij zullen allen beginnen met “Toerist in Rio”, gevolgd door telkens een ander sub-onderwerp.
Nog maar enige dagen terug schreef ik een column over “bink” en “boef”. Ik stelde dat de grens tussen bink en boef een rekbaar begrip is. Iemand is voor de één een bink, voor een ander een boef.
Patrick loopt het landweggetje af achter zijn stulpje aan de rand van dat nieuwbouwwijkje in Droogland. Patrick Wandel heet hij. Patrick hebben zijn ouders voor hem bedacht, Wandel dankt hij aan zijn voorouders. Dat is niets vreemds, zo is dat nu eenmaal bij de wet geregeld. Tegenwoordig zijn er wel wat mogelijkheden om aan een andere naam te komen, maar lang niet overal en zeker niet altijd.
