Vrijdagmiddag, trein van 17:07. Op het perron is het al erg druk. De trein rijdt wat te snel het station binnen en ik zie aan de lengte van trein waarom. Even heb ik de hoop dat het nog niet al te druk in de trein is, maar als de trein vaart mindert geef ik de hoop snel op.
Las van de week dat de tas van prinses Margarita was gestolen. Vroeg me af of de inbreker de tas herkende, en er dus doelbewust op uit was.
Het leuke vond ik de ontvreemde inhoud die openbaar werd gemaakt. Brieven met echtscheidingsperikelen (sappig), agenda met persoonlijke gegevens (gevoelig), en als meest interessante het mobieltje inclusief nummers van hare majesteit en de rest van de familie. De leukste conclusie die je hieruit kan trekken: Hare Majesteit is ook gezwicht voor de moderne techniek. Zou de Majesteit ook het sms’en ontdekt hebben?
Cliché maar waar, ik (man) kan zien dat een kerel vrijgezel is. Tenminste, ik heb het meestal goed. Laatst kwam er een nieuwe collega bij ons op de werkvloer en ik zag het direct. De aardige jongeman van een jaar of dertig droeg namelijk witte sokken, witte sportsokken. Ik had de eer om mijn nieuwe collega in te werken en vroeg hem tussen toetsenbord en monitor door naar zijn burgerlijke staat, ik had weer bingo.
Het gaat goed met de negers in Amerika. De zingende negers welteverstaan. Op een doordeweekse verveelavond zap ik heel wat kanalen af op de tv. Regelmatig komt één van de muziekzenders langs in de hoop een leuk deuntje te vinden. Ik zie veel rap en veel neger en wat mij opvalt is dat de auto’s duur zijn, de juwelen groot, de vrouwen mooi, en veel tanden van goud. En dit alles in overvloed.
Ik kwam laatst een oude kroegmaat tegen. Uiteraard was deze dolenthousiast om mij te zien en hij begroete mij met de woorden: “Wat heerlijk om weer eens een intellectueel te spreken”. Ik wist dat hij zichzelf intellectueel noemde – kleine kinderen en dronken mensen spreken namelijk altijd de waarheid – maar dat hij mij ook tot deze groep bestempelde was mij vreemd.
