Milly is dood

Milly is dood. Dit verschrikkelijke nieuws kan niemand zijn ontgaan. Het begon dinsdagavond toen de media over elkaar buitelden op televisie en Twitter met het bericht dat men aan het graven was in de tuin van een buurman. Nog voor dat er überhaupt een lichaam was gevonden meenden sommige journalisten al te weten, zich beroepend op ‘hooggeplaatste bronnen’ binnen de politie, dat ze daar begraven lag. De jacht op de primeur nam even grote vormen aan als de wanhopige zoektocht naar het verdwenen meisje.

Vrijwilliger

Dinsdag 15 maart was ik als nieuwbakken vrijwilliger aanwezig bij een informatieavond welke door de lokale tennisclub werd georganiseerd inzake de Drank- en Horecawet. Een kleine 40 leden hadden gehoor gegeven aan de oproep van het bestuur om met enige regelmaat hun steentje bij te dragen aan het draaien van bardiensten. Nu onze club sinds de aanvang van dit seizoen geen vaste beheerders meer heeft is er besloten om de exploitatie in eigen beheer met behulp van vrijwilligers te runnen. Speciaal hiervoor was er een vertegenwoordiger van de gemeente die een presentatie hield over de plichten welke ons als volunteer te beurt vallen.

Vlammen zonder Vrijheid !

Vlammen voor Vrijheid, zo heette het gala dat Amnesty International in Carré organiseerde ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Deze onafhankelijke organisatie die zich al jaren inzet voor afschaffing van de doodstraf komt op voor de mensenrechten zoals die bijvoorbeeld in landen als China stelselmatig worden geschonden, en neemt stelling tegen dictaturen.

Tania Jacobs

Ik ken alle namen nog op de foto ook al is het achtendertig jaar geleden en heb ik ze nooit meer gezien. Vierendertig kinderen van een jaar of 10 oud. Frisse gezichtjes, enkelen met ouderwetse soms scheefzittende ziekenfondsbrilletjes, jongens met veel te lang haar coupe Cruijff en sommigen gehuld in fel gekleurde kleding behorend bij de nadagen van het Flower Power tijdperk. Zo op het oog onschuldige kinderen in de vijfde klas van de basisschool in 1971.

So help me God !

Ontroostbaar was hij en dikke tranen biggelden over beide wangen. Snikkend zat hij op de rand van zijn bed naast de opengeslagen half ingepakte koffer. Overal om hem heen lagen de stille getuigen van zijn woede-uitbarsting in de kamer, van wild van zich afgesmeten sportschoenen en kapot gescheurde tijdschriften tot de restanten van wat ooit zijn laptop was.