Vrijwilliger

Dinsdag 15 maart was ik als nieuwbakken vrijwilliger aanwezig bij een informatieavond welke door de lokale tennisclub werd georganiseerd inzake de Drank- en Horecawet. Een kleine 40 leden hadden gehoor gegeven aan de oproep van het bestuur om met enige regelmaat hun steentje bij te dragen aan het draaien van bardiensten. Nu onze club sinds de aanvang van dit seizoen geen vaste beheerders meer heeft is er besloten om de exploitatie in eigen beheer met behulp van vrijwilligers te runnen. Speciaal hiervoor was er een vertegenwoordiger van de gemeente die een presentatie hield over de plichten welke ons als volunteer te beurt vallen. Met behulp van een PowerPoint presentatie en enkele filmpjes werden wij vooral gewezen op onze verantwoordelijkheden als barman- of vrouw evenals de sociale hygiëne en controle welke van ons verwacht worden. Met grote belangstelling liet ik op mij inwerken, voor zover ik dat vanuit een wildere periode in mijn leven nog niet uit eigen ervaring had ondervonden, wat het effect van alcohol op ons lichaam en onze geest kan zijn. Promillages, alcoholpercentages, opnametijden in onze bloedbaan, inhoudsmaten en standaard glazen, en het biologische verschil van de effecten tussen mannen en vrouwen passeerden gedurende de twee uur durende sessie de revue.

Uiteraard werden er tussentijds en na afloop vragen gesteld en soms leidde dat tot kleine discussies. Zo was er uiteraard het heikele punt hoe te handelen in geval van het wel of niet schenken aan jongeren onder de 16 jaar. Nu is het iedereen wel duidelijk dat het wettelijk verboden is om aan deze doelgroep alcoholische consumpties te verstrekken maar wat te doen wanneer het drankje door een oudere wordt besteld terwijl je als parttime kastelein weet dat deze geestverruimende versnapering voor een jongere is bedoeld. Is dit de verantwoordelijkheid van de oudere besteller of van de bartender, in dit geval van ons vrijwilligers? Ofschoon de meningen hierover duidelijk verdeeld waren is het evident dat in deze de vrijwilliger verantwoordelijk is en vervolgens de vereniging aansprakelijk kan worden gesteld met uiteindelijke sanctie bijvoorbeeld het intrekken van de vergunning door de gemeente.

De grootste discussie ontstond echter naar aanleiding van de opmerking dat de barman- of vrouw zelf tijdens de dienst niet drinkt. Gezien de commotie die vervolgens ontstond kreeg ik even de indruk dat het vrijwilligerslegioen was samengesteld uit de notoire drinkers van onze vereniging. Zelf niet drinken is blijkbaar niet een optie waar de meeste deelnemers voor open staan. Op de vraag van de gemeentevertegenwoordiger wat hierover in het ‘protocol’ van de Vereniging staat luidde het antwoord dat ook de Kantine commissie zich lang over dit blijkbaar voorspelbare probleem had gebogen en dat men uiteindelijk heeft geformuleerd dat de barmedewerker zijn alcoholconsumptie dient te matigen………. Een slechte optie lijkt mij.

Na afloop kreeg iedereen het opgestelde barrooster uitgereikt waarin ook mijn diensten stonden vermeld. Had ik bij het opgeven van mijn beschikbaarheid duidelijk aangegeven dat ik uitsluitend op zaterdagen overdag en met een maximum van acht keer beschikbaar wilde zijn, ik stond er 13 keer in. En dat terwijl eerder op een vraag vanuit de zaal was geantwoord dat een ieder gemiddeld zo’n vier à vijf keer aan de beurt zou komen. Maar nee, in mijn geval was het dertien keer. Bovendien zag ik tot mijn stomme verbazing dat ik niet alleen op tien zaterdagen stond ingepland maar ook op Hemelvaartdag (donderdag), Koninginnedag (vrijdag) en op een vrijdagavond.

Of het nu een kwestie is geweest van slecht lezen van mijn aanmeldingsformulier of het botweg negeren van mijn beschikbaarheidvoorkeur zal ik vermoedelijk nooit te weten komen. Het zal toch niet zo zijn dat er tijdens het invullen van het rooster drank in het spel is geweest, we weten immers sinds die bewuste avond hoe dat de geest kan vertroebelen. In dat geval geldt slechts één devies: matig uw alcohol consumptie.