Dubbelzinnig

‘Sooo, gloednieuwe laptop uitgepak, hartstikke duur man, met alles erop en eraan he, de nieuwste snufjes en buffjes, da’s gaan met die banaan. Wat denk je? Pleurt die op mijn tenen.’
Ondanks mijn succesvolle Tineke Schouten imitatie, werd ik mij pijnlijk bewust van mijn luxeprobleem.
Gelukkig deed hij het nog en zat ik klaar voor de Start, vervolgens schuif ik omhoog en klik op Microsoft Office. ‘Lekker snel ding zeg,’ denk ik en soepeltjes klikkend Word ik enthousiaster. Ik was ook helemaal opgestart en kon dus beginnen!

Vakantie, waarom zou je geld uitgeven?

Dit jaar geen exotische bestemming voor mij, ik heb geen vrije dagen en geen geld. Dan zit er nog maar een ding op: ik bedenk er zelf wel een. Is dat minder? Nee, heerlijk juist! Niet gelimiteerd door tijd, ruimte of verlopen documenten, maak ik er maar gelijk wat moois van. Stap lekker in op de vlucht van mijn verbeelding, de reis door mijn fantasie, waar je schijt mag hebben aan buikgriep, jetlag en eng uitziende beestjes. Je mag je ogen dicht doen, maar laat dan wel iemand je voorlezen.

Over verliefd zijn

De laatste maanden heb ik een nieuwe hobby gevonden: schrijven. Allerlei onderwerpen komen aan bod. De ideeën haal ik overal en nergens vandaan. De ene keer over een beeld dat door mijn hoofd schiet, de andere keer over een gesprek en soms baseer ik het op een enkel woord. Vaak betreft het anderen of staat het onderwerp wat verder van mij af. Deze keer is het echter wel heel persoonlijk. Een verzameling woorden en leestekens geheel in het teken van mijn huidige gevoelens, een open hartoperatie waar jullie mogen meekijken. Een kijkje in mijn hart dus. Het gaat over de liefde.

Over domheid en zo

Ken je die mensen ook? Die zuurstofverspillende meute die nooit de moeite genomen heeft om te leren nadenken? Heikneuters, die als je ze vraagt naar de betekenis van het leven, antwoorden met: ‘Jaah,…euh…kheb het eigenlijk nog nooit in’t woordenboek opgezocht,’ of, ‘Boejuh, als ik maar ken zuipuh in het weekend.’ Holbewoners, bij wie de frons op het voorhoofd en de moeilijk-kijk-rimpels zo diep ingesleten zijn dat je twijfelt of er nog wel hersenen in passen? Ik ken er in ieder geval genoeg. Teveel zelfs, als je het mij vraagt.

Over drijven

Ik zit op het toilet en werk aan een enorme molshoop.
Ik kijk op mijn horloge maar blijk die niet te dragen. ‘Hoe laat is het?’
Op dat moment gaat mijn telefoon. ‘Dat moet ze zijn.’
Ik grijp naar de broek die op mijn knieën hangt. ‘Oh nee hè…’
Mijn telefoon ligt nog in de kamer.