Beste lezers en lezeressen, heeft u allen nog uw eigen tanden? Mag ik u dan, zelf drager van een kunstbovengebit, een goede raad geven? Pas goed op uw tanden en poets zo vaak mogelijk. Want met een prothese kan een mens heel wat narigheid beleven.
Jaren geleden ben ik tien jaar lang ongelukkig getrouwd geweest met een buitenlandse vrouw. Ze woonde nog niet lang bij mij toen ze met het idee kwam dat ons huis gezegend moest worden door een katholieke priester. Dat was in haar geboorteland de gewoonte, zei ze. Dus op een middag om een uur of half twee belde mijn vrouw de pastoor van de katholieke kerk om te vragen of hij kon komen om ons huis te zegenen…
Eén ding heb ik nooit goed begrepen en ergert mij al jaren enigszins. Wij worden via televisie, kranten en tijdschriften doodgegooid met propaganda dat wij veilig moeten vrijen en dus condooms gebruiken. Dan lijkt het mij voor de hand liggend dat die condooms ook overal verkrijgbaar zijn. Maar dat is helemaal niet het geval. Waarom liggen die dingen niet gewoon in de supermarkt? Voor zover ik weet, moet men nog steeds naar de drogist en met een rode kop er naar vragen. Of ze bestellen via een postorderbedrijf. Jaren geleden hingen er ook wel condoomautomaten in toiletten van bardancings, maar of dit nog steeds het geval is, weet ik niet, want ik kom daar nooit meer, my dancing days are over.
Beminde gelovigen, vandaag wil ik het met u eens hebben over een belangrijk vraagstuk, dat ons allemaal wel eens bezighoudt. Vooral in dagen van eenzaamheid en beproeving, als het leven ons als het ware dreigt te verpletteren, worden wij bestormd door de grote vragen des levens en vragen wij ons af: ‘Wat heeft het allemaal voor zin?’
