Matrix

Onderweg naar huis van de lezing over eenzaamheid vroeg Niemand zich af of de spreker gelijk had gehad. Was eenzaamheid van alle emoties werkelijk de meest eerlijke? Of was het misschien eerlijk de meest werkelijke?

Je weet het niet

In Nova Politiek van vrijdag 11 februari jongstleden werd gediscussieerd over de cartoonaffaire. Aan tafel Fatima Elatik, door Theo van Gogh ooit gekwalificeerd als dom gansje als ik het me goed herinner. Op de voorste rij in het publiek Ayaan Hirsi Ali. Een lastig onderwerp, een moeilijk gesprek.

Orakels

De laatste tijd denk ik nog wel eens terug aan die ene dinsdagavond, vier jaar geleden, in Groningen. Ik was zoals gebruikelijk op dinsdagavond te gast in het huis van mijn studiegenoot en destijds tevens collega, om samen met hem, zijn echtgenote en hun zoontje de maaltijd te gebruiken. Meestal was dat erg gezellig, vriendschappelijk en een leuke onderbreking van de dag. Zo niet deze dinsdagavond.

Niemand die op kwam dagen

De lezing over eenzaamheid werd welgeteld door één persoon bezocht. In het achterafzaaltje van het café waren achtenzestig stoelen klaar gezet, de negenenzestigste stoel was op verzoek van de spreker verwijderd omdat deze mogelijk aanstoot zou kunnen geven. Tijdens zijn voorbereidingen had hij de stoelen geteld en welgeteld besloten dat die ene maar beter verwijderd zou kunnen worden.

Over waarom Anna uit Assen vertrok

[i]Telefoongesprek Anna en ambtenaar Burgerzaken gemeente Smallingerland:[/i]
“En dus willen wij binnenkort bij u in ondertrouw gaan.”
“Dat kan mevrouw. U weet welke formulieren u nodig heeft?”
“Dat is het uittreksel GBA en uittreksel geboorteregister?”