Daar zat hij dan

Daar zat hij dan, verscheurt door emoties en gedachten.
De hele nacht zat hij al te denken, te piekeren en zich eigenlijk helemaal gek te draaien met de situatie. Wat moest hij hier nu toch mee. Hij wist het niet meer.
Hoe had het zo ver kunnen komen, hoe heeft dit kunnen ontstaan. Hij was toch gelukkig, hij had toch alles wat zijn hartje begeerde. Waarom was het dan toch zo gelopen? Hij dacht terug aan het afgelopen half jaar en wat daar allemaal was gebeurd. Het was allemaal zo snel gegaan.

Eindelijk Weekend

Het was eindelijk zover, vrijdagmiddag. De werkweek zat er eindelijk op. Al het gezeik van de collega’s, afdelingsmanagers en andere zeikerds kon het hele weekend worden vergeten. Ik sta bij de bushalte, te wachten op de mooiste bus van de week. De bus die mij naar het kroegenplein zal rijden, waar ik mijn wel verdiende biertjes zal gaan drinken met mijn vrienden, die net als ik, eindelijk weekend hebben.

De tunnelgravers versus De vliegende vogels des doods

Het is 1 januari 2009, en Achmed zit ietwat gespannen aan de thee, samen met opa, vader en zijn twee jaar jongere broertje Mohammed. Dat Achmed gespannen is komt niet door de vele generaties aanwezig in één kamer, daar is hij wel aan gewend, nee, het is het feit dat hij via via heeft gehoord dat de vliegende vogels des doods weer op pad zijn, en hun kant op komen. Opa en vader zitten ondertussen heel ontspannen te praten over de jaarwisseling en dat die zo lekker rustig is verlopen.