Mr. Showbizz God

‘Ik zag de ziel van mijn vader zijn lichaam verlaten.’ Overtuigende woorden gesproken door Henny Huisman en geplaatst in de Telegraaf van zaterdag 22 april 2004. Nou wil ik niet al te cynisch overkomen, maar ik zou wel eens willen weten hoe dat eruit ziet. Er moet namelijk iets te zien zijn geweest, aangezien Henny’s vrouw het ook heeft aanschouwd en zij, zo sprak mr. Soundmixshow himself, is helemaal niet gelovig! Ergo, het is normaal gesproken dus alleen maar voorbehouden aan gelovigen om de zielenresten van de hemelse emigrant te aanschouwen.

See me rot

Het paasweekend is weer voorbij. Dagen waarin dood en opstanding door je hoofd schieten. Zeker bij mij. Ik heb een fascinatie voor de dood. Wat gebeurt er, niet alleen met je geest, maar ook met je lichaam. Is het rottingsproces een weerspiegeling van het feit dat alles eindig is? Ashes to ashes, website na website, en daar staat het dan… Being dead doesn’t mean you can not have friends over… Pakkende zin nietwaar? Heb altijd al een feestje willen hebben na overlijden. Snel verder kijken dus….

Quid pro quo

Nog maar de tweede dag na mijn korte Milaan trip en ik heb het gevoel dat ik alweer op vakantie moet. De temperatuur in dit kantoor is inmiddels boven de 27 graden gestegen en zodra ik het raam opzet word ik bijna weggeblazen door de wind. Het is kiezen tussen een keelontsteking of een flauwte.

Dilemma’s

Mijn droom is om schrijver te zijn en mijn dagen te vullen met papier, pen en alle verzinsels en ideeën die zich in mijn hoofd ontspinnen. Ook al schrijf ik veel achter mijn computer, kan dit niet het gevoel van superioriteit van de geschreven letters op het papier vervangen. Ik ben hieraan verslaafd. Het is het mooiste gevoel dat ik ken, ondanks de altijd aanwezige kramp in mijn hand en bovenarm.

Hopeloze voornemens

Het nieuwe jaar is begonnen, dus het is weer tijd voor goede voornemens. Ik merk dat ik dit jaar wat minder gemotiveerd ben dan anders, ook omdat het de laatste weken gigantisch druk is geweest met als hoogtepunt, mijn jongste zoon die het eerste week van 2004 in het streekziekenhuis verbleef. Maar nu alles weer wat rustiger wordt begon ik weer eens na te denken over eventuele goede voornemens voor dit jaar.