Over de balk

Uit veiligheidsoverwegingen is onze intercom onlangs vervangen door een videosysteem. De Vereniging van Eigenaren had dit besloten na twee inbraken in de kelderboxen van ons appartementencomplex. Eén van de eigenaren voerde nog aan dat hij het een onzinnige investering vond (de fietsingang aan de achterzijde staat namelijk altijd op een kier), maar hij kon enkel op mijn bijval rekenen. De wil van de bange mensen geschiedde. De klus werd aanbesteed.

Flauw

Helium in mijn hoofd. Het is alsof de stadslichten ontstoken worden op een van zon overgoten namiddag. Haar woorden torpederen mijn witte bloedlichaampjes totdat heel mijn lichaam rood is. Rood in mijn hoofd, rood voor mijn ogen. Ik ril omdat het koud is, transpireer omdat het warm is. Haar stem is mijlenver van mij. Ben ik in shock of enkel ziek van ongeloof? Ineens is alles grijs, grijs, grijs. Mijn bloeddruk daalt als een op hol geslagen lift die naar beneden stort. Terwijl mijn gezichtsveld is vernauwd tot een met waas omzoomd tralieraam, denk ik: ‘Waarom val ik flauw?’. En dan gebeurt het.

De lakenhal

Ik heb ze geteld terwijl ik langs de lengte van het gebouw ben gelopen. Achtenveertig deuren komen uit op het stadsplein. Nu, aan de stadhuiszijde, kan ik het andere eind nog maar nauwelijks onderscheiden. Het gebouw strekt zich uit tot aan de horizon. Ik ben niet in Rome, Londen of Parijs. Deze lakenhal is meer dan een maatje te groot voor de provinciestad waarin ik mij vandaag bevind.

Het ritueel van aangifte

Elk najaar ontvang ik een dreigbrief van de belastingdienst: Geachte heer/mevrouw. Geen aangifte doen is strafbaar! Nu aangifte doen of 1000 euro boete betalen! Hoogachtend, De Inspecteur. In de wetenschap dat het er nu echt van moet komen trek ik mijn schoenen aan en begeef me naar de dichtsbijzijnde supermarkt. Mijn boodschappenlijstje: vuilniszakken, stofzuigerzakken, allesreiniger en een fles rosé.

Spanning

In het korte verhaal “Taste” voert Roald Dahl een snobistische bookmaker op, die tijdens een diner een weddenschap aangaat met één van zijn gasten, een bekende fijnproever. De gastheer is van mening dat de fijnproever nooit zal raden welke wijn er wordt geschonken. Om redenen die later in het verhaal duidelijk zullen worden is de fijnproever zo zeker van zijn zaak dat hij zijn twee luxe huizen in de waagschaal stelt.