De kunstenaar van niets

Diep in zijn hart wist hij dat hij een kunstenaar was. Al had hij nog nooit kunst gemaakt.
Eigenlijk was dat een kunst op zich, bedacht hij zich op een goede dag. Een kunstenaar zonder kunst: je moet er maar opkomen! Het maakte hem vrolijk, deze gedachte. Heel vrolijk. Hij was een kunstenaar! Hij kon zich als een kunstenaar gedragen. Zich als een kunstenaar kleden. Met alle genoegens die daarbij horen: laat opstaan en laat naar bed. En het mooiste was: hij hoefde verder niet veel te doen. Geen verf kopen, niet in stenen hakken. Immers, hij was een kunstenaar van niets.

Uitgerookt

De eerste sigaret rook je.
De tiende sigaret rookt jou.
Je laatste sigaret heeft je gerookt.
Het zijn woorden over mijn prille verslaving, die sedert enige maanden in mij was gekropen. En die ik desgevraagd met een vrolijke glimlach in kringetjes uit mij blies.

Met schuim op de neuzen!

Je kunt er lang en breed over praten maar we hebben het niet gered. We hebben ons ernstig verkeken op de impact van onze beslissing. We lieten ons leiden door romantische verhalen over hoe mooi het is. Over hoe nostalgisch en gezellig het kan zijn. Het is niet wat het lijkt. Tenminste, zo borstelen wij hier, bij wijze van spreken dan, graag op terug.

Ontmoetingen in het paradijs

Een boer drijft zijn eenden naar een beter, drassiger stukje grond. Als een generaal brengt hij zijn kwakende manschappen tierend tot de orde, druk zwaaiend met een meterslange bamboestok.
Ik slenter door de velden.
Twee vrouwen lopen mij zwijgend voorbij, elk met een mand rijst op het hoofd.
Alsof de manden geen gewicht hebben, niet vragen om de juiste balans.

Luxe kerststal

In de kribbe van onze kerststal ligt een teddybeer.
Een vondst van mijn kinderen. Zonder bijbedoelingen, want dat zou u, na de onwaarschijnlijke gebeurtenissen in Soedan, mogelijk kunnen denken.