Vissen met tijgers

Thomas was een doodnormale vent, had een doodnormale vrouw en woonde in een doodnormaal huis in een doodnormale straat. Thomas had een vervelende kantoorbaan, met vervelende collega’s,
een vervelend bureau en een vervelende koffiejuffrouw, die elke ochtend te laat met de
koffie aan kwam zetten zodat de koffie oud en naar gesmolten stront smaakte. Soms kwam ze
te vroeg met de koffie aanzetten zodat de koffie je hele bek verbrande, maar de koffie
bleef altijd maar naar gesmolten stront smaken.

No more heroes

Zijn er nog helden vroeg een band zich in de jaren 80 af? Het enige wat ik mij in de jaren 80 af vroeg was of er nog melk uit mijn moeders tiet kwam. Maar inmiddeld ben ik 19, en ik vraag mij nu hetzelfde af.
Zijn er nog helden anno 2004?
Volgens mij niet.

Xtc

god o god o god. Het was weer gezellig.
Hup kleertjes uit, WHOO stinkt naar rook dude. Op de gang ermee hup. Zoooo piamaatje aan beentje hup andere beentje ook hup. Broekie is aan. Hup onder de deken. Whhhaaaaa lekker man. Lekker liggen.

Eerste afslag

Ik lieg als ik zeg dat het goed met me gaat…
Lichamelijk is alles oke, maar in mijn hoofd…
Als je heel goed kijkt, kijk maar eens door dit gaatje.
Zie je hem lopen, zie je hem?
Hij begrijpt de wereld niet.
Hij is altijd maar op zoek, naar een uitweg.
Hij gaat nu nog mee met de stroom mee, rechtdoor.
Wachtend op de eerste afslag, die die meteen nemen zal.

Groeten uit het kraakpand

Vreemde mensen vond ik het vroeger maar, van die slechtgeklede krakers. Maar nu ik de maatschappij beter heb leren kennen als achtienjarige krijg ik steeds meer begrip voor deze mensen. Het is inderdaad een zooitje hier in nederland/europa/de wereld. De mensen die dit niet aankunnen of door de maatschappij worden afgestoten trekken zich terug in oude woningen ook wel kraakpanden genoemd.