Vissen met tijgers

Thomas was een doodnormale vent, had een doodnormale vrouw en woonde in een doodnormaal huis in een doodnormale straat. Thomas had een vervelende kantoorbaan, met vervelende collega’s,
een vervelend bureau en een vervelende koffiejuffrouw, die elke ochtend te laat met de
koffie aan kwam zetten zodat de koffie oud en naar gesmolten stront smaakte. Soms kwam ze
te vroeg met de koffie aanzetten zodat de koffie je hele bek verbrande, maar de koffie
bleef altijd maar naar gesmolten stront smaken. Gelukkig hoefde Thomas vandaag niet naar zijn werk, hij hoefde niet het gezeik van zijn collega’s
aan te horen. Wat een hekel had hij eraan om elke morgen weer te moeten horen wat voor televisie
programma´s iedereen had gekeken. Vandaag ging Thomas vissen, -een hobby die hij al heeft
sinds zijn vader hem meenam naar de rivier. Thomas was toen een jaar of 8, had nog geen
vervelende collega´s, geen stoffig bureau en Thomas luste toen ook nog geen koffie
die naar gesmolten stront smaakte. Thomas had genoeg aan zijn vader en aan het vissen.-

Thomas liep fluitend zijn schuur in en pakte zijn hengels die hij de vorige avond al had
klaargezet, pakte de tas op met zijn visgerei, en liep naar zijn fiets. Thomas haalde
de fiets van het slot af en fietste fluitend richting de rivier. De zon scheen al fel
zo vroeg op de morgen, maar Thomas had daar geen last van, Thomas had zijn pet op.

Een half uurtje later zette Thomas zijn fiets op de standaard en stalde zijn spullen uit.
Zoals gewoonlijk ging Thomas op zijn plekje zitten, een open plekje tussen het riet.
Enkele lege bierblikjes getuigen van een vorig bezoek van Thomas. Thomas deed zijn aas
aan de hengels en gooide de dobbers het water in en legde vervolgens zijn visgerei naast
hem neer. De zon scheen over het water en af en toe waaide er een klein zuchtje wind over het
water. ¨Dit is het leven¨ mompelde Thomas ¨Dit is het leven¨.

4 kilometer verderop -ook bij de rivier- kwamen de eerste vrachtwagens van het circus aan.
De clowns, tijgers+verzorgens, atleten en de jongleur. De andere vrachtauto´s en gewone auto´s
zouden later op de dag komen, de tentenbouwers waren de dag daarvoor al geariveerd en waren al
begonnen met het bouwen van de tenten. Herman was 61 jaar oud en al 23 jaar clown. Alle 23
jaar dat hij clown was werkte hij bij hetzelfde circus. Herman stapte uit de truck,
liep naar het riet en liet een dikke straal lopen. Dat lucht op moet hij gedacht hebben.
De atleten gingen een stukje lopen, behalve Jan, die lag nog te slapen in de truck. Jan
had zich de vorige avond een stuk in zijn kraag gezopen toen hij hoorde dat zijn ex vrouw
zich te pletter had gereden tegen een boom.

De verzorgers en de russiche jongleur Pjotter waren begonnen met het sjouwen van pakken
vlees. Het was etenstijd voor de tijgers, de tijgers hadden de hele reis niks te
vreten gehad en waren aardig uitgehongerd. Een truckchauffeur reed de kooi op wielen
ongeveer 100 meter van de tent vandaan. Zo hadden de tijgers niet zo´n last van het lawaai
dat de tentopbouwers maakte. Ze tentopbouwers konden aardig vloeken als er iets misging,
er er ging nogal vaak iets mis.

De verzorgers en pjotter hadden alle pakken vlees opgestapelt en lagen nu uitgeteld
naast de vrachtwagen waarin het vlees vervoerd werd. ¨Wie brengt het vreten naar de kooi¨?
vroeg 1 van de verzorgers. Deze vraag werd niet meteen beandwoord maar na omgeveer een halve minuut
bood Pjotter zich aan. Pjotter was altijd de lul als het om kutklusjes ging. Dus pakte Pjotter de
kruiwagen met vlees en begon aan zijn 100 meter naar de kooi op wielen.

De tijgers waren door het dolle heen toen Pjotter de stukken vlees door het tralie gooide.
De tijgers waren in 2 dagen niet gevoerd en dat was te zien, ze scheurde het vlees in stukken
al waren het velletjes papier.
Pjotter donderde het laatste stuk vlees richting de kooi, maar het stuiterde terug, hij probeerde
het nog een keer maar het ging weer niet door de tralies. Het stuk vlees was te groot.
Pjotter wachtte even tot de tijgers op een veilige afstand waren, opende snel het deurtje en donderde
het stuk vlees naar binnen. Hij pakte zijn kruiwagen en liep de 100 meter terug naar de truck.

Nu was 1 van de verzorgers aan de beurt. Al moest Pjotter wel de kruiwagen vullen met vlees.
Nadat dit gedaan was stak de verzorger een peuk op en begon aan de honderd meter richting de
kooi op wielen. Pjotter ging naast de verzorgers zitten, 1 van de verzorgers haalde een heupfles
met jenever tevoorschijn en liet deze rondgaan. Pjotter wou net een slok nemen, toen hij vanuit
zijn ooghoeken de verzorger zag aan komen rennen. Schreeuwend en met zijn handen in de lucht
kwam hij op Pjotter en de verzorgers af. Pjotter….Pjotter………..KLOOTZAK…
je..hebt.de deur…..van de…kooi op….wielen..open..laten staan en nu.. is er.. een tijger..
ontsnapt, hijgde de verzorger. Pjotter liet de heupfles met jenever vallen, keek zijn
college´s aan en stond op en begon richting de kooi op wielen te rennen. De verzorgers
rende Pjotter achterna behalve degene die schreeuwend en met zijn handen in de lucht het
nieuws kwam brengen. Die zakte inelkaar naast de truck.

Thomas had nog geen 1 keer beet gehad, hij keek naar de overkant van de rivier die niet zo breed was.
Hij zag twee vogeltjes met elkaar vechten in de lucht, trok nog een blikje bier open en krapte aan zijn
kont.¨Ze zullen zo wel bijten, dacht Thomas.

Gelukkig was de deur van de kooi op wielen dicht toen Pjotter en de verzorgers aankwamen. ¨Er mist inderdaad
een tijger¨ merkte 1 van de verzorgers op. Pjotter pakte het verdovingsgeweer uit de laadklep onder de kooi
met wielen, schoof er een verdovingspijl in en begon te rennen. 1 van de verzorgers pakte ook een
verdovingsgeweer, laadde het en rende achter Pjotter aan, daarachter volgde de andere verzorgers.
Deze waren ongewapend.

¨Ver kan die toch niet zijn¨, riep 1 van de verzorgers hijgend. ¨Hij kan hard lopen, harder als ons,
veel harder als ons, zeker als hij honger heeft¨ zei Pjotter.

Thomas had beet gehad maar had misgeslagen. Te hard geslagen zodat de haak dwars door de lip van de vis was
gegaan, tenminste dat vermoedde Thomas. Hij haalde een worm uit zijn aasbakje en reeg deze op zijn haak.
Groen pus spoot uit de worm. Hij gooide de dobber weer in het water en maakte nog maar een blikje bier open.
Hij nam een paar slokken en stond op om te pissen, Thomas draaide zich om slaakte een kreet. Hij stond oog
in oog met een tijger, de tijger twijfelde niet en sloeg meteen toe. Met zijn sterke kaken beet hij in de strot
van Thomas. Thomas schokte nog een paar keer maar toen hield het op. Het beloofde een feestmaal te worden voor
de tijger.

¨Hoorden jullie dat¨, riep 1 van de verzorgers, ¨dat leek wel op iemand die om nood riep¨. ¨Ik hoorde het ook¨,
zei Pjotter. ¨Misschien is het Jan¨ grapte 1 van de verzorgers. ¨Nee¨ zei Pjotter ¨het komt van die kant¨.
Ze zette het op een lopen, onderweg struikelde 1 van de verzorgers maar de rest bekommerde zich daar niet om en
renden door. Pjotter kwam als eerste aan bij de plek waar ze de noodkreet hoorde, het was de open plek bij het riet,
een paar seconden later kwamen de verzorgers aan. Ze troffen twee hengels aan, visgerei en het afgekloven karkas
van Thomas aan.

De tijger was reeds eerder vertrokken.