Dees

Deel één van vast meerdere uit de verhalen van botte messen en latente vrouwenhaat

Op het moment dat de deurbel ging had ik natuurlijk gewoon niet open moeten doen. De dag was al heftig genoeg geweest en het huis was een oorlogszone. Maar ja, er zijn van die conditioneringen die lastig zijn af te leren en eentje is het openen van een deur als er wordt aangebeld. Het was mijn huisbaas, die graag even binnen wilde kijken. Ik had natuurlijk ook gewoon nee kunnen zeggen, maar dan komt die lastige behoefte om niet al te onaardig gevonden willen worden weer naar boven. Ik liet hem binnen.

Door Dees, geleden

Adam

Zelfs vandaag is ze te laat. Als een dief in haar eigen huis steelt ze haar spullen. De adrenaline druipt van haar af. Opschieten. Ze pakt haar schilderij, ooit van haar grootvader gekregen op een mooi en rustig moment. Toch is ze nu gedwongen tot het weggraaien ervan. Haar jeugdfoto’s, in boeken geplakt met grote zorg, nu in haast meegenomen. De vuilniszakken met haar kleding staan in de berging. Natuurlijk in de dunne variant zak, de makkelijk scheurbare. Ze ergert zich aan zijn keuze, maar verwondert zich ook over de moeite die hij genomen heeft om het in te pakken.

Door Dees, geleden

Brak door

Het meisje lacht de jongen toe en wenkt de ober.
“Twee bier”, zegt ze, terwijl ze de jongen met haar ogen vraagt om de bestelling te accepteren. De jongen knikt en haalt licht zijn schouders op.
“Het zal je goed doen”, zegt het meisje. “En mij, want ik voel me ook superbrak”.

Door Dees, geleden

Doorbraken

De vrouw probeert het schuim in haar bierglas aandachtig te revitaliseren door het glas eindeloze snelle rondjes te doen draaien. Ze schrikt op van het feit dat het gele vocht over haar vingers vloeit en wappert haar hand in de lucht. De jongen krijgt een spat op zijn neus, die hij gedachteloos wegveegt.
“Ja weet je”, zegt ze uit haar middenrif, “ik was eerder lid van een suïcideclub. Maar dat beviel me toch niet zo. Sommige mensen hoorde ik ineens niets meer van, terwijl ik dan wel mijn hele hart had uitgestort”.

Door Dees, geleden

Trip

Als je van je paard flikkert, klim je meteen weer terug het zadel op, hoe hard je ook op je bek gevallen bent. Dat is eigenlijk ook het enige dat je kunt doen, tenzij je natuurlijk altijd al een hekel hebt gehad aan paarden. Dan kun je misschien beter je goudvis gaan voeren en er totaal feng shui verrukt naar lopen kijken. En er zijn uitzonderingen. Als je op je bek geflikkerd bent en je hebt al weken niet meer geslapen dan vier uur per nacht, terwijl je wel al je reserve-energie hebt opgebruikt, dan is er sprake van uitzondering. Dan moet je gaan uitkijken voor de [i]Wahnsinn[/i] in jezelf en het paard in de wei zetten.

Door Dees, geleden