Mijn provincie (Dialect)

Klik hier om deze column te horen

Zo’n thema als ‘mijn provincie’ daar zou ik best wel wat mee kunnen. Tenminste, als ik één provincie zou kunnen beschouwen als MIJN provincie. Toevallig woon ik nu in Drenthe, maar dat hoor je niet natuurlijk. Want ik spreek niet in dialect. Nou heb ik in mijn leventje al in heel wat provincies gewoond.

Principes

Klik hier om deze column te horen

Stel je bent fanatiek vegetariër, Zo iemand die nooit een vleestomaat zal eten of een kidneyboontje. Je hebt principes, net als een kannibaal die alleen maar groenteboeren eet. Maar intussen eet je natuurlijk wel de groente die eigenlijk voor dieren bestemd is. Je hebt een administratieve functie. Nu krijgt je baas een opdracht om de administratie bij te gaan houden van een slachtbedrijf. En aan jou de eer om dat klusje te doen. Mag je dat weigeren ?

Sporen (7 Juni 2003 – op weg naar meeting)

Klik hier om deze column te horen

Emmen 7 juni. Zaterdagochtend , 12 uur. Boemeltje richting Zwolle. Wanneer iemand een rustig treinreisje wil maken kan die beter niet naast of tegenover Kobus gaan zitten. Want die lult je de oren van de kop. Ook deze keer denk ik weer een gewillig slachtoffer te hebben gevonden. Een wat oudere man, die ik al vriendelijk had begroet op het stationnetje. De trein zet zich in beweging. En dat is op dit traject al een hele prestatie. Terwijl ik nog even bijkom van dit onverwachte geluk neemt de grijzige figuur tegenover me direct het initiatief. Zo’n eenakter waar je alleen met verbazing naar kunt luisteren.

Zonder fratsen (ik ben huisman)

Klik hier om deze column te horen

Ik ben een apart geval ! Nu zijn er een aantal CX-ers, die dat direct zullen beamen. Waarschijnlijk op grond van mijn columns en reacties. Maar ik ben echt heel bijzonder. Net zoals de ouderwetse ‘ij’ die ik nog steeds schrijf in het woord ‘bijzonder’. Wat ik doe is zeker niet ouderwets, integendeel. O.H. Niet de ‘oh’ van desinteresse of de ‘oh’ van verbazing.

Commissaris Rex met pensioen

Klik hier om deze column te horen

[i]Een co-column geschreven door Mien Hond en Dorus Kat (alias Kobus)[/i]

Eigenlijk behoef ik geen introductie maar toch …
Ik ben een slimme hond uit een Duitse detectiveserie, die samen met wat mensen criminelen oppakte. Sinds kort ben ik met pensioen en vervangen door een jonge hond. Nu rentenier ik van mijn welverdiende filmgage. Botten heb ik nu genoeg om op te sabbelen, maar soms verveel ik me. Dan rij ik met mijn auto en chauffeur naar de wasstraat.