Het leven zit vol onduidelijkheden. De meeste onduidelijkheden worden door de mens zelf gecreëerd. Zo vaak lopen we als mens tegen de lamp in onze eigen mini-wetenschap. We kunnen niet voor alles een antwoord vinden.
Het is me toch een gekke wereld. Nog geen paar weken geleden stortte er een vliegtuig neer ergens in een land, waar ik nooit mijn vakantie naartoe zal boeken. Dit nieuws viel mij ten deel door een nieuwslezeres. Een blondje met boobies, die achteraf toch wel wat infaam en abject bleken. Negentig omgekomen Nederlanders was de schatting. Wat erg, dacht iedereen. Alle tv-programma’s waren aangepast. Wij mochten niet lachen, want daarvoor waren wij niet in de stemming, bedachten de hoge heren in Hilversum. Wij bleken in rouw te zijn.
De zon is onder. De wereld slaapt. Ondertussen zit ik hier, kijkend naar de sterren. Drinkend van mijn bier denk ik aan de mensen, die morgen weer om half zeven opstaan om naar hun kantoorbaan te gaan. Geen bier, vroeg naar bed en dat vijf dagen per week. Ben ik anders dan het merendeel van de samenleving, als ik hier niet aan mee wil doen?
We hebben hier in Nederland de vrijheid om te geloven in wat we willen. Geloof is liefde. Daarom maken we van een dag, waarop dieren ritueel geslacht worden, een feestdag. Welkom in Nederland.
Vrouwen. Ik kan er boeken vol over schrijven. Ze begrijpen is een ander verhaal. Het creëren van bepaalde problemen, die voor ons mannen totaal onbegrijpelijk zijn, is nog altijd een heikel punt in mijn leven. Er blijken momenten te zijn in vrouwenlevens waarop wij mannen bepaalde onderwerpen niet mogen aansnijden. Ook de momenten van knuffelen lijkt God niet helemaal juist te hebben afgestemd tussen man en vrouw.
