Als ik het zo ‘out of the blue’ had moeten zeggen, dan zou een balkon bouwen voor mij gewoon iets zijn dat je binnen een paar dagen met een soort stevig plakband aan je huis vast plakt. Nou, zo naïef ben ik niet meer, nu de droom van echtgenoot is Lees meer…
Een jaar of tien zal ik zijn geweest, toen ik opeens bijna niet meer kon zitten. Op mijn linkerbil bleek een enorme steenpuist te groeien. Zomaar uit het niks te voorschijn gekomen. Mijn moeder, ex-verpleegster, kwam meteen enthousiast aanzetten met een grote glazen pot met zalf, waarvan de inhoud er Lees meer…
Net heb ik mij tevreden boven in een splinternieuwe intercity geïnstalleerd, de coupé is helemaal leeg voor zo ver ik kan zien. Vlak voor vertrektijd hoor ik beneden op het perron een man praten. Kennelijk tegen zijn kinderen. ‘Ja, kom maar gauw, jongens, de trein gaat zo weg, ja, de Lees meer…
Hij lag vanmorgen in de bus, de enveloppe met onze naam er op en een verkeerde postcode, geschreven in een rommelig wat kinderlijk handschrift. Op 92-jarige leeftijd bleek ze overleden: Nel, de buurvrouw naast ons eerste huis. Het huis waar we twee zoons kregen en moesten wennen aan getrouwd zijn Lees meer…
Geen winter deze winter. Dus die ene dag wordt gekoesterd als een net geboren puppy onder je trui. Heel Nederland in rep en roer. Het gaat sneeuwen! Eén dag maar en niet meer dan hoogstens tien centimeter. Maar in ons land waar de Sint Pietersberg de Mount Everest is en windkracht tien een orkaan, wordt groot weeralarm geslagen. Sneeuwschuivers schuiven al gewichtig vóór de sneeuw uit, blij eindelijk weer eens vrijgelaten te worden uit hun verroeste loodsen. De voorbumpers lijken vergenoegd te glimlachen, eindelijk gerechtigheid. Kijk hoe nodig wij zijn.
