Berichten uit de zomerresidentie 2 – Nieuwe buren

Als de poten van de caravan zijn uitgedraaid en waterpas gezet, komen ze zich voorstellen. Een goede gewoonte. Fre en Tinie uit L., ze blijven een poosje. Het is een ongeschreven wet dat het initiatief voor de kennismaking uitgaat van de nieuwkomers. Als vaste seizoen gasten hebben wij de oudere rechten en heten we ze –conform onze status- van harte welkom. Ze vormen de voorhoede van een hele rits nieuwe gezichten die we de komende maanden naast ons zullen begroeten. De aard van de relatie van nieuwe buren is simpelweg vast te stellen door nauwlettend te analyseren hoe tijdens het opbouwen van de voortent de interactie tussen de partners verloopt.
Wordt er vooral zwijgend maar geroutineerd samengewerkt dan hebben we te maken met echtelieden die een lang samenzijn achter de rug hebben. De communicatie blijft beperkt tot details als de te kiezen plaats voor de deurflap of de keuze van brede of smalle haringen in relatie tot de structuur van de ondergrond.
Fre en Tinie, hoewel meer dan middelbaar, zijn een tweede of derde kans paar stellen we vast.
Ze praten teveel en doen te weinig.
Met luide stem verraadt hij de prille staat van hun verhouding door haar omstandig iedere fase van de opbouw uit te leggen.
Het ‘ kijk dat doe je zo’ en ‘hoppa, dat past ook’, is niet van de lucht.
In iedere wat meer ingeklonken relatie had de vrouw nu gesist:
‘Je moet niet zoveel lullen’, maar Tinie beperkt zich voorlopig nog tot bevestigende en bewonderende kreetjes.
Terwijl Fre alvast verbaal ejaculeert reikt zij hem de rubberen hamer aan.
‘Mooi zo, dank je wel meisje’, buldert Fre.
Hun vakantie is begonnen, we verheugen ons enorm.