Biologische klokkies

Ik ben nooit wat je noemt een kindervriend geweest, had dus ook geen last van het fenomeen ‘kinderwens’. Alhoewel, naarmate die kinderwens bij je lief toeneemt, wordt het wel degelijk een last. Het wel of niet wordt, als je pech hebt, steeds minder een keuze; als vrouw heb je namelijk de sterkste kaarten… Ik heb domweg geluk gehad. Er waren geen bepaalde dingen in mijn leven die ik zonodig nog gedaan moest hebben. Met blote handen rotswanden bedwingen is niet mijn ding, het past bovendien niet bij mijn eetpatroon. Bij Tibetaanse monniken een jaartje mezelf zoeken lijkt me dodelijk voor mijn cynisme. Parasailing in mijn blote piemel en een veer in mijn reet, trekt mij ook niet echt en SM-workshoppen voor veertigers met een herniaverleden… nee, bedankt.
Met andere woorden, ik kon geen goed argument meer bedenken waarom ik géén kind zou willen of beter gezegd, mijn Poppeduifje die hartewens te onthouden.

Ons zoontje is zonder enige twijfel het mooiste deel van ons leven. Doordat Poppeduifje buitenshuis werkt en ik thuis, ben ik heel intensief met ons kind bezig en kan ik ook wel begrip opbrengen voor de kinderwens van anderen. Maar dat begrip heeft wel grenzen. De laatste tijd zie ik in media steeds vaker mensen met een kinderwens die mijn verstand te boven gaat.

Twee singles (man en vrouw) willen een kind maar eigenlijk geen relatie. Voor hem is dat wat lastiger te vervullen maar voor haar heeft hij een makkelijke oplossing. Hij stelt voor: ‘Waarom boek je geen vakantie naar Cuba, laat je je daar zo’n leuk latinootje maken…’ (Flair)

Een vrouw heeft een kindje via een homopaar. Ze doen het co-ouderschap. Hoeveel rechten krijgen die twee kerels als het er op aan komt? Is het bijvoorbeeld na een conflict nog steeds ‘hun’ kind of is het dan opeens ‘haar’ kind? Bedenk dat deze vrouw in feite geen liefdesrelatie heeft met deze twee nobele reetridders.

Veel gehoord: Zij wil een kind maar hij is er nog niet aan toe. Zij stelt een ultimatum. ‘Je krijgt twee maanden de tijd om te bedenken wat je wilt. Is je antwoord hetzelfde of ‘nee’, dan kun je je koffers pakken’.

Een vrouw van 38 heeft een relatie met een veertiger van het type snelle jongen. Snel kapsel (inclusief spoelinkje 135 euro), een snelle Engelsgroene cabrio (met míjn creditcard-mastercard redt ik dat in geen 40 jaar) en berijdt en passant ook nog snel enkele andere blondines want aan één bimbo heeft meneer echt niet genoeg. De relatie knippert als een stroboscoop maar zij wil toch een kind van hèm want een waarzegster heeft nu eenmaal voorspeld dat hij de vader van haar kindje zal zijn.

De laatste drie voorbeelden komen uit de docuserie ‘De biologische klok’ (o.i.d.) en er zijn de laatste weken meer van die zaken in diverse media geweest waardoor mijn maag een onbehaaglijk signaal via mijn darmen naar mijn achteruitgang stuurt. Mijn zak trekt zich strak rond mijn ballen en mijn libido is voor teminste één dag helemaal naar de kloten.

Over Talpa’s nieuwe insteek zal ik het nu niet meer hebben.

De vraag die me eigenlijk bezighoud, is die van het belang van het kind. Heeft zo’n kind nog wel een belang? Of is het ‘aanschaffen’ van een kind inmiddels gelijkgesteld aan de aanschaf van een mobieltje. Ook zo’n welvaartsproduct dat onmisbaar is in het leven van de moderne vrouw/man. Zonder mobieltje hoor je er niet meer bij. Het is ‘hot’. Een product dat je aanschaft zonder er verder bij na te denken en dat net zo achterloos aan de kant wordt gesmeten als dat het is aangeschaft.