Het voorstel voor een boerkaverbod maakt mij verdrietig.
Eerst worden vrouwen, door man of cultuur, gedwongen zich te verbergen onder een doek. Niemand mag hun schoonheid zien, hun huid mag geen wind en zon voelen. Het is alsof ze er niet mogen zijn. Vervolgens gaat een andere cultuur of regering ze bestraffen. Weer zijn ze fout en ongewenst om de manier waarop ze er uit zien. Zo mogen deze vrouwen er opnieuw niet zijn.
Maar we hebben toch het beste met ze voor? Wij willen juist dat deze vrouwen weer vrij en zichzelf mogen zijn.
Wie bepaalt hoe dat gebeurt? Wil jij degene zijn die ze het doek van hun gezicht wegrukt, waardoor ze misschien plotseling, naar hun gevoel, naakt staan? Of waardoor sommigen misschien helemaal niet meer naar buiten komen?
Ik weet het niet, iedere vrouw met boerka zal haar eigen beleving hebben. Ik ken persoonlijk geen vrouw met een boerka, of hoe haar gevoelsleven er uit ziet. Laten we deze vrouwen niet op één hoop gooien en in een hokje stoppen. Of uit hun hokje rukken. Laten we ze niet bestraffen. Zogenaamd voor hun bestwil. Of nog erger: voor onze bestwil. Ik mis de nuance.
4 reacties
axelle · 21 september 2011 op 16:38
Binnenkort worden we overspoeld door boerkababes (de burqini is een feit) terwijl ze in Turkije / Marokko topless onder het zonnetje vertoeven. Wat ik wil zeggen: Boerka’s zien het licht omdat het de Turken / etc hier donker vergaat. Revolutieverbod, dus.
Harrie · 22 september 2011 op 11:07
Geloof achter een gordijn belijden vind ik naargeestig. Het verhult iedere nuance. Niemand weet er goed raad mee. Zelfs de Fransen niet.
Dees · 22 september 2011 op 14:15
Ik weet het niet, ik weet het niet. Ik haat eenzijdige verboden van uitingen van religie. Hoewel ik ook een hekel heb aan religie. Aan de andere kant…. De boerka is simpelweg ongezond voor de draagster. Het is een monsterlijk ding. Ik weet ook niet of de draagsters allemaal slachtoffers zijn van onderdrukking. Of deels ook statementmakers zijn.
En… Wat – behalve het verschil in lijden – is het verschil precies met een verbod op besnijdenis. Of ingebonden voeten. Ingesleten gruwelen. Waar ook legio vrouwen zelf voor gekozen hebben, hoe bizar ook.
En hoewel het zo niet zal werken misschien, zie ik ook een glanzend gezicht voor me. Tegen wil en dank genietend van een heerlijke herfstzon. Ik hoop het maar.
Btw, goed stukje! Compassie en nuance. Van jou wel 🙂
Mien · 22 september 2011 op 23:05
Dit klinkt voor mij als iets te veel overpeinzing.
Liever had ik het onderwerp wat meer uitgediept gezien.
Een moeilijk doch boeiend onderwerp vraagt daarom.
Het roept wel vragen op.
Dat vind ik dan wel weer goed.
Mien