Ik heb al langere tijd wat tegen reclames. Niet omdat ik vind dat die goedbetaalde reclamemakers van tegenwoordig geen leuke commercials kunnen maken hoor, maar de overvloed aan even-Apeldoorn-Media-Markt-Clown-Bassie en weet ik veel wat allemaal nog meer onzin doen me bijna dwingen ze te haten. Sinds kort is daar een tweede ergernis bij gekomen. Eén die steeds hinderlijker op de voorgrond treedt. Nieuws!
Nog mazzel dus dat mijn wieg niet stond in een kinderrijk papengezin. Wanneer het in het midden van de vorige eeuw na de vierde of de vijfde spruit angstig stil bleef in de kraamkamer van een goeie Hollandse katholiek, kon je er gif op innemen dat meneer pastoor zich vroeg of laat meldde met het dringende verzoek maar weer ’s stevig van bil te gaan.
Toen werkte dat nog.
Ondanks alle moderne media heb je nog altijd mensen die het nieuws lezen op hun tv. Ik heb het over het wonderlijke medium “teletekst”. In zijn absolute eenvoud en sinds 1980 operationeel is het feitelijk de voorloper van internet. Ondanks dat internet teletekst in alle opzichten heeft ingehaald en teletekst sinds 1980 eigenlijk niet veranderd is (pagina 818 is al zolang ik mij kan herinneren voetbaluitslagen). In al zijn eenvoud is het nog altijd, vooral bij oudere mensen een geliefd medium.
Zoals we geloofden dat de wereld op onze hoofd zou vallen zo geloofden we ook dat tovenaars bestonden. Zo werden tovenaars magiërs, magiërs werden satanskinderen en satanskinderen werden goochelaars. Rond de tijd van de goochelaars en de illusionisten wisten we dat alles wat ze deden een truc was. De nieuwe trickplayer op de markt anno 2009 is; de Mentalist…
Om de diversiteit van de publieke televisie te waarborgen, heeft de stichting Niets besloten tot de oprichting van een omroep. De stichting Niets stelt zich niets ten doel en zal dan ook niets uitzenden. Hoe vaak hoor ik u niet zeggen: “Is er niets op televisie?”
