Chemie

Het is donker, zowel binnen als buiten. De ruimte wordt alleen verlicht door kaarslicht. Op de achtergrond een romantisch muziekje om de sfeer compleet te maken. Ondanks de klinisch voorkomende ruimte is er een voelbare spanning in de lucht. Het is er druk, er is veel publiek op afgekomen vanavond. Ondanks dat is de ambiance intiem. Niemand die zich teveel voelt, ze weten immers allemaal hoe deze avond gaat aflopen.
De temperatuur is precies goed en het personeel, in dienst voor ondersteuning waar nodig, heeft zich discreet teruggetrokken. De mannen staan te trappelen van ongeduld en kunnen niet wachten om te beginnen. De vrouw doet nog een laatste controle in de spiegel om te kijken of haar make-up goed zit en de haren nog in model zijn. Wat een spannende avond is dit. Ze rilt van opwinding en kijkt om zich heen. Het zijn allemaal binken en het zal moeilijk zijn om te kiezen.
Zonder een waarschuwing vooraf barst het feest los. Het is ieder voor zichzelf nu en de gezelligheid heeft plaats gemaakt voor een competitie. Er is er maar een die kan winnen. De mannen rennen alsof hun leven er vanaf hangt. De kaarsen vallen om en de muziek is niet meer te horen door de herrie van de mannen. Het wordt met de seconde spannender, sommigen kijken weg omdat ze het niet aan kunnen zien. De zwakkeren geven de strijd al snel op. De grote groep wordt langzaam kleiner en de weg naar de vrouw wordt langzaam vrijgemaakt.
En dan ineens klinkt er boven de oorverdovende herrie het volgende: ‘Hee, pssst.’ ….. Stilte.
‘Zeg knapperd, hoe is het ermee?’ Het blijft stil, de anderen stoppen en bekijken met verbazing deze heldhaftige daad. Hoe zou ze reageren? De spanning is door te snijden met een mes. Nu komt het er op aan.
Ze knippert een paar keer met haar ogen voordat ze antwoord geeft. ‘Er staan er nog meer in de rij, als je echt wil moet je flink je best doen hoor’, kirt ze. ‘Oh, maar die kan ik makkelijk in mijn eentje aan hoor, maak je daar niet druk om’, zegt hij met een lage stoere stem. De groep deinst terug en begint door elkaar te roepen. ‘Wat een durfal zeg.’ ‘Dit is toch tegen de regels?’ ‘Hoe durft hij!’
Ze kijkt langzaam omhoog vanonder haar lange wimpers en bloost. ‘Wat een stoere kerel ben jij, durf je dichterbij te komen?’ Hij bromt en laat zijn spierballen nog eens zien. ‘Ja hoor, bij jou durf ik wel heel dicht bij te komen’. Ze is danig onder de indruk van deze man. Een opkomende giechel weg slikkend, reikt ze haar hand naar hem uit. Hij weet niet hoe snel hij de mannen achter zich moet laten en zwemt als een ware kampioen in de richting van deze prachtige vrouw.
Eromheen is het een waar slagveld. Alles is in de strijd gegooid en dat is zichtbaar. De andere mannen liggen om het stel heen en accepteren als goede verliezers de nederlaag. Met een laatste liefdevolle blik bedanken ze de anderen mannen voor hun hulp en smelten ze samen.
Het licht gaat aan en de muziek stopt abrupt. Mannen en vrouwen in witte jassen komen binnen en schenken een kop koffie in terwijl er hier en daar een gaap wordt onderdrukt. De spanning is acuut weg, de ambiance is die van een werkplek zonder romantische bedoelingen. Werkplekken worden bemand en het personeel begint aan weer een lange dag. Hoe is het gegaan vannacht? Hebben we nog succes gehad jongens? Het is elke dag weer spannend. Verrukt klinkt het plotseling vanuit een hoek: ‘He jongens! We hebben een succesvolle bevruchting hier!’