Cluedo (2)

Hij haat dit soort momenten. Rustig neemt Draaibank de zus van Maria mee naar een tegenover gelegen kroegje. Hij bestelt twee koffie en neemt plaats tegenover de vrouw. “Ik vrees dat ik slecht nieuws voor u heb, mevrouw. Uw zus is zojuist dood aangetroffen in haar winkel. “Dat, dat kan niet, ik heb haar zojuist nog aan de telefoon gehad. Er was toen niets met haar aan de hand.” Ogen vol ongeloof kijken hem aan. “U maakt een vergissing, echt.” Onverstoorbaar vraagt Draaibank: “Had uw zus vijanden of was zij verwikkeld in criminele activiteiten?” Geschokt kijkt de vrouw, die zich heeft voorgesteld als Greta Parti, hem aan. “U bedoelt dat ze vermoord is? Dat kan niet. Ze had geen vijanden. Echt niet.” “Op dit moment sluiten wij moord niet uit. Sectie zal daar uitsluitsel over geven.” Greta lijkt de wanhoop nabij. “Ik kan haar niet missen. Eerst mijn man en nu Maria.” Geluidloos begint ze te huilen. Haar lichaam schokt.

“Wat is er met uw echtgenoot gebeurd?” Vragend kijkt Draaibank Greta aan. “Mijn man heeft mij enkele weken geleden plots verlaten. En nu… niet Maria, niet Maria.” “Hebt u meer familie?” Greta knikt. “We zijn nu nog maar met zijn drieën, mijn demente moeder, mijn broer en ik.” Draaibank vraagt of zij te bereiken zijn. Trillend overhandigt Greta haar telefoon. “Wilt u Peter alstublieft bellen? Mijn moeder is niet in staat een telefoongesprek te voeren.”

Inmiddels is Opstal binnengekomen. Hij roept zijn partner bij zich. Zachtjes meldt hij hem dat Greta sinds haar scheiding elke dag in de zaak van haar zus kwam. Maria heeft een overbuurvrouw toevertrouwd dat ze de helft van haar winkel wil hebben, omdat Maria deze van hun moeder heeft overgenomen. Ze besluiten Greta hiermee te confronteren.

Ineens is er geen sprankje wanhoop meer te bekennen. Verontwaardigd schreeuwt Greta: “Eén derde van de zaak is van mij. Maria heeft hem zich toegeëigend, door mijn moeder een handtekening te laten zetten. Mama was niet toerekeningsvatbaar. Mijn zus heeft Peter en mij opgelicht.” Veelbetekenend kijken Draaibank en Opstal elkaar aan. “Wij willen dat u beschikbaar blijft voor het onderzoek en gaan uw broer persoonlijk op de hoogte stellen. Waar kunnen wij hem vinden?” Terwijl hij haar mobieltje teruggeeft, vertelt Greta hen dat zij hem in de verffabriek kunnen vinden op het industrieterrein.

In de auto bespreken zij de zaak. “We moeten Greta laten natrekken. Zij gedraagt zich erg verdacht en was ook snel ter plaatse.” Opstal is het ermee eens. “Na die broer gaan we eens een kijkje nemen in Maria’s woning. Misschien kunnen we daar iets vinden.” Draaibanks telefoon gaat. “De lijkschouwer”, mompelt hij tegen Opstal, “ik ben benieuwd wat hij te melden heeft.” Nieuwsgierig vraagt Opstal naar de uitslagen als Draaibank heeft opgehangen. “Uiterlijk heeft Maria geen letsel, maar door de manier waarop zij gestorven is vermoedt hij dat er vergiftiging in het spel kan zijn.” Beiden laten hun gedachten de vrije loop tot zij bij de fabriek aankomen.

“Wij zijn op zoek naar Peter Parti,” meldt Opstal bij de receptie, terwijl hij zijn politiepas toont. Het meisje springt gelijk op en komt enkele minuten later terug met een man. “Ik ben Peter Parti, waarmee kan ik u van dienst zijn?” De knappe man kijkt de rechercheurs onderzoekend aan. “Wij komen met slecht nieuws, mijnheer.” “Mijn moeder?” “Nee, uw zus is vanochtend levenloos in haar winkel aangetroffen.” Peter laat zich, zichtbaar aangedaan, in een stoel zakken. “Mijn god… Maria, hoe, wat, waar?” Ze vertellen hem wat zij tot nog toe wijzer zijn geworden, maar houden het gifdetail achter. “U denkt aan moord? Maar wie zou Maria zoiets aan kunnen doen? Wie heeft het gedaan?”