“Wie heeft het gedaan?” herhaalt Draaibank Peter’s woorden, wanneer zij weer in de auto zitten onderweg naar Maria’s appartement. Opstal heeft moeite zijn ogen open te houden. “Aan die Peter valt niets vreemds op te merken. Zijn collega’s vertelden mij dat hij een uiterst regelmatig bestaan heeft. Altijd keurig op tijd, nooit een onvertogen woord. Huisje, boompje, beestje.” Opstal knikt vermoeid. “Het onderzoek van de technische recherche heeft trouwens weinig opgeleverd. Zij worden geen wijs uit de vele vingerafdrukken. Gezien de vermoedens hebben zij Maria’s theekopje voor nader onderzoek meegenomen.” Draaibank kijkt tevreden, als hij het parkeerterrein oprijdt dat grenst aan het appartementencomplex waar Maria woonde.

Tot hun opluchting is de huismeester bereid de loper te gebruiken. Dit scheelt hen een hoop papierwerk. Gedrieën betreden zij het keurige appartement. Opstal start de computer, terwijl Draaibank in de laden en kasten snuffelt. Na tien minuten roept Opstal opgetogen: “Kom eens kijken!” Hij laat een paar foto’s zien. Uit het onderschrift kunnen zij opmaken dat het Greta en haar man betreft. “En kijk nu eens hier”, zegt Opstal terwijl hij een recent mapje opent. De foto laat Maria zien, zoenend met een man. “Dat is de vent van Greta!” Draaibank kan zijn ogen niet geloven. “Laat Greta naar het bureau brengen. Ondertussen gaan wij eens een praatje maken met haar ex.”

Na een telefoontje met Peter is de woning van Greta’s ex-man Ronald snel gevonden. Onmiddellijk geeft hij zijn relatie met Maria toe. “Ik hield van haar. We hadden al een half jaar een relatie, maar Greta wist daar niets van.” Als hij hoort wat er deze ochtend gebeurd is raakt hij totaal buiten zinnen. Ze besluiten hem op een later tijdstip verder te ondervragen.

Het bejaardentehuis is hun laatste halte die dag. Maria’s moeder moet nog ingelicht worden. Bij aankomst vertelt een verpleegster dat zij niet de enige bezoekers zijn. Peter was hen voor. Vanachter de deur horen zij zijn stem. “Als jij de politie iets laat merken van mijn probleem, doe ik niets meer voor je, oud wijf.” Onverstaanbare woorden klinken als antwoord. Ze kloppen aan. Peter opent de deur met een verhit gezicht. Een oude vrouw zit in haar rolstoel. Verward kijkt ze hen aan. Als Draaibank en Opstal zich als rechercheurs voorgesteld hebben, begint zij verwoed naar Peter te wijzen. De woorden die zij erbij roept klinken als babygebrabbel.

“Ik heb haar verteld dat Maria dood is. Ze is totaal overstuur.” Weer laat Peter zich, schijnbaar overmand door verdriet, op de bank zakken. “Waar was je vanochtend om half negen?” Peter stamelt dat hij onderweg naar zijn werk was. Om kwart voor negen is hij daar aangekomen. Opstal belt op de gang naar zijn baas en die bevestigt dat Peter om 8.51 uur heeft geklokt. Tegen zijn gewoonte in zes minuten te laat. Gealarmeerd belt Opstal naar het bureau om de vrouw van Peter op te laten halen. Ook vraagt hij gelijk na of er al een volledig sectierapport is.

De lijkschouwer deelt hem mee dat er sporen van vier stoffen in Maria’s bloed zijn gevonden. Geen enkele is erg giftig, maar de combinatie maakt het dodelijk. Het theekopje heeft geen bewijzen opgeleverd. Slaperig haalt Opstal zijn handen door zijn haar. Deze zaak wordt steeds gecompliceerder en zijn vermoeidheid is groot. Draaibank komt de kamer uit. “Van die moeder worden we niets wijzer. Volgens mij is het Greta. Zij is er achtergekomen dat Maria een verhouding met haar man had en heeft haar koud gemaakt.” Opstal twijfelt nog.


Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

12 reacties

WritersBlocq · 26 mei 2007 op 19:05

Godver, hoeveel delen nog voordat die arme man lekker mag gaan slapen? Gaat ie niet de fout in door zijn vermoeidheid?
Kom maar op met die ontknoping, ben ik gek op (letterlijk en figuurlijk).
Knap joh, dit, jeetje, mij heb je te pakken met deze serie!

DriekOplopers · 26 mei 2007 op 23:09

Ook ik ben benieuwd naar de ontknoping! Goed gedaan hoor!

Driek

SIMBA · 27 mei 2007 op 09:18

Ik weet het niet….ik heb alleen zo’n vreselijk medelijden met die Opstal…zo moe, agossie.

Dees · 27 mei 2007 op 11:07

Hee Arta,

Idd knap! Wel een kleine tip, probeer je karakters een beetje body and soul te geven, nu zijn het namen met een functie in het verhaal. Maar eigenlijk zijn zij het verhaal. Als je dat lukt, heb je een verhaal, dat niet weg te leggen is.

Mosje · 27 mei 2007 op 12:08

Die lijkschouwer, die vind ik verdacht. Heeft hij het gedaan? Om zijn werk veilig te stellen? Geen lijken, geen schouwing toch?

pepe · 27 mei 2007 op 12:29

Arme Opstal, nog een deel en dan krijgt hij hopelijk rust.
Het blijft spannend.

Trukie · 27 mei 2007 op 12:40

Ik houd het op vies water.
Hoe heten die beestjes ook alweer Simba?

Li · 27 mei 2007 op 22:22

Vier stoffen? Dat wordt kwartetten!

Loeispannend.

Li

Bitchy · 28 mei 2007 op 04:13

Ik hoop toch op een pakkende ontknoping. Dit is me te veel Baantjer.

Ben benieuwd.

pally · 28 mei 2007 op 09:51

Oh, wie is het nou? spannend, Arta, je zaait verwarring…. 😮 😮

groet van Pally

arta · 28 mei 2007 op 13:27

Erg bedankt voor de leuke reacties!
@ WB: Het laatste deel met de ontknoping staat in de wachtrij!
@Dees: Da’s een goede tip, waar ik zeker iets mee ga doen! (ik heb door ruimtegebrek ervoor gekozen het puur om de moord plus oplossing te laten gaan, en de karakters dus aan de fantasie over te laten, maar bij een volgend verhaal doe ik het anders!)
@Mosje: Draaibank is volgens mij een hele foute politieagent. Volgens mij heeft hij het gedaan, omdat hij nog geen slaap heeft…
@Bitchy: Thnx, vergeleken worden met een schrijver die weet-ik-hoeveel boeken heeft verkocht (of je er nu van houdt of niet) is altijd een compliment!
@Pally: Na de volgende zul je het weten!
🙂

KawaSutra · 29 mei 2007 op 22:37

Bij een vervolgverhaal is het altijd lastig om de personages te onthouden. Daarom is het belangrijk dat ze echt duidelijk herkenbaar gekarakteriseerd zijn. Baantjer heeft daar doorgaans 50 minuten voor zonder onderbrekingen en jij moet dat in amper 5 minuten zien klaar te spelen en ook nog zorgen dat ze bij de lezer blijven hangen tot het volgende deel. Dat is een hele opgave. Knap dat je het in ieder geval aangedurfd hebt. Zodra het laatste deel verschenen is zal ik de serie nog eens opnieuw lezen. ‘Reclame-blokken’ houden wel de spanning erin, maar de vaart gaat eruit. 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder