Dat is ons beleid, heer…

‘Heb jij contant geld bij je?,’ vraag ik aan de vrije radicaal Ab terwijl ik voor een ‘Auberge’ parkeer. ‘Waarom stop je bij deze uitdragerij?,’ vraagt Ab. ‘Ik wist niet dat wij naar een crematie moesten.’ Ik kijk deze afstammeling van de Cro-Magnon-Mens indringend aan.
‘Dit is een horeca-etablissement met sterren, Ab’ leg ik uit. ’Dat jij je uitsluitend bezighoudt met het vol kliederen van krijtrotsen in de grotten van de Ardennen in plaats van je beschavingsniveau wat op te krikken is…’
’Zeik niet Graftak,’ onderbreekt Ab mij.’Laten we maar naar binnen gaan in dit mortuarium want ik heb dorst na die drie uur rijden .En ik heb geen geld, wel een pasje.’
Zuchtend stap ik uit waarna wij de Auberge inlopen.

Even later worden wij begroet door een man in een rokkostuum.’Hee zie je dat,’ zegt Ab. De pinguïns lopen hier los rond.’
De pinguïn leidt ons met opgetrokken neus naar een tafeltje. De gecombineerde kappersrekening van de aanwezigen in de zaal bedraagt meer dan mijn jaarinkomen .En die van Ab
Aan de ruitjesbroeken om ons heen te zien is de golfindustrie ruim vertegenwoordigd. Naast ons twee vrouwen waarvan één met paars haar en de ander met begrafenislilla haar die koffie drinken waarbij zij de pink omhooghouden.

Beide vrouwen snuiven hautain als zij ons zien.’Mogge mevroien,’ grijnst Ab.
’Als ik jullie was zou ik een partij viagra innemen dan blijft die pink vanzelf overeind staan.’
Ik lach verontschuldigend naar de dames.’Excuses voor het gedrag van mijn reisgenoot dames,’ zeg ik knipogend. ‘Onze Ab heeft een dagje verlof van de gesloten inrichting. Als u bang voor hem bent wil ik hem wel even aan de ketting leggen hoor.’
‘Nou zàg!!,’ roepen de dames. Verontwaardigt staan zij op en gaan ergens anders zitten.
Pinguïn komt kuchend aansnellen en neemt de bestelling op. Ab bestelt vier koffie en vier cognacs. Pinguïn trekt een wenkbrauw op. ‘Dan hoef je niet twee keer hier naartoe te waggelen,’ verklaart Ab.

Een kwartier later lopen wij naar de bar om af te rekenen. Ik hoor een massale zucht van verlichting door de zaak waaien.
‘Ken ik met een passie betalen?,’ vraagt Ab aan pinguïn.
’Welzeker,heer,’antwoord pinguïn.’Daar komt dan een euro bij voor het pinnen.’
Ab kijkt hem met openhangende mond aan waardoor de tulpen in een vaas op de bar acuut hun laatste adem uitblazen.
‘Zal ik effe een euro door je neus pinnen,’ zegt Ab. Wat zijn dat voor oplichterpraktijken hier!’
‘Dat is ons beleid heer,’ stamelt pinguïn ietwat bevend.
‘Weet jij wat mijn beleid is in dit soort kwesties, mislukte circusaap?.’ roept Ab ziedend van woede.
‘Betaal nou maar Ab,’ zeg ik sussend ‘Excuseer mijn collega, meneer,’ zeg ik tegen pinguïn. ‘Wij zijn namelijk leden van de welzijnscommissie die vulgaire architectonische uitspattingen aan de kaak stelt en af keurt. Zo was hier in het stadje een nieuw Hema pand opgetrokken van glas en staal.En dat tussen twee middeleeuwse historische panden. Kan natuurlijk niet begrijpt u wel .Moesten wij helaas afkeuren.Binnenkort wordt het gesloopt. Mijn collega is daar helemaal overstuur van.’
Pinguïn staat hikkend van ellende toe te luisteren terwijl Ab protesterend betaalt en zijn pasje weer opbergt.
‘In verband hiermee,’ ga ik door, ‘moet ik helaas deze walgelijke constructie afkeuren.’ Ik wijs naar een enorme hoeveelheid wijnglazen die op de bar hoog opgestapeld staan in de vorm van een enorme piramide.Vervolgens trek ik de twee onderste glazen onder de piramide vandaan waarna het hele zootje rinkelend en snerpend tegen de bar kwakt.
‘Dat is ons beleid ,heer,’ verklaar ik aan pinguïn die nu zwetend en rillend tot zijn knieën in de glasscherven staat.

‘Heb je een bonnetje voor de BTW gevraagd Ab?,’ vraag ik als wij weer buiten staan.
‘Nee, laat ik wel nasturen,’ zegt Ab terwijl wij in de verte het geluid van naderende sirenes horen…