De dromer, hij waakt, en hij struikelt over graven.
Hij waakt en schrijft een woord dat geen betekenis meer heeft.
“Liefde.
Loos.
Ik ben liefdeloos.“ Hij is koud en hij haat en hij haat alleen nog maar.
Hij slaapt met open ogen. In slaaptoestand bedrogen.
Hij waakt, en hij haat en hij haat alleen nog maar.
“Dit zijn de dromen die we deelden. De tijd die we verspilden.”
“Dit is het boek, dit is de plot. Dit is het leven dat we wilden”
Zijn het de ogen in de muur, is het het wakkerende licht of de dwaas die hem nogmaals zijn geliefde heeft genoemd?
De dromer, hij waakt, en hij waakt alleen nog maar.
En schrijft nog eenmaal een gedicht op een denkbeeldig plafond…
“Dit zijn de tranen die we deelden. Het vocht dat we verspilden.”
“Dit is de maan, dit zijn de sterren. Het leven dat we wilden.”
“Liefde.
Loos.
Ik ben liefdeloos.“
Een verleden, zijn heden. Onomkeerbaar als een droom.
Zijn het de ogen in de muur, is het het wakkerende licht of de dwaas die hem nogmaals zijn geliefde heeft genoemd?
De dromer, hij waakt, en hij waakt alleen nog maar.
En schrijft nog eenmaal een gedicht op een denkbeeldig plafond…
“Liefde.
Loos.
Ik ben liefdeloos.“
Hij waakt en hij waakt totdat hij ooit weer wakker wordt.
5 reacties
arta · 2 april 2007 op 20:05
Hij is weer erg mooi!
Er zit ook zoveel tussen de regels, geweldig!
🙂
badeend · 2 april 2007 op 20:12
Heel mooi,
prachtige laatste zin ook..
pally · 2 april 2007 op 22:38
Apart weer, Troy, ik heb alleen wat moeite met de half rijmende vorm die je gebruikt. Die hinkt voor mij op twee gedachten, alsof je niet kon kiezen.
Groet van Pally
Troy · 3 april 2007 op 16:43
Bedankt voor de reacties zover
@Pally: Ook jij bedankt voor je reactie. Ik zou graag even willen reageren op je kritische noot. Ook dit schrijfsel is voor mij weer een stijlexperiment. Ik ben al een tijd geleden van het idee afgestapt dat een schrijfsel rondom 1 gedachte of thema verweven moet zijn. Toch is dat in deze tekst wel zeker het geval. Het kan zijn dat mijn gebruik van wisselende perspectieven het voor sommige lezers wellicht wat verwarrend maakt, maar daarentegen: verwarring is ook goed!
Ook vind ik dat het moet kunnen om verschillende vormen van ritme en rijm binnen een tekst toe te passen. Waar het mij voornamelijk en altijd om is gegaan is dat de sfeer gehandhaafd blijft. Mijn teksten zijn voor iedereen vrij te interpreteren, en dat is ook altijd mijn bedoeling geweest. Ik hou er niet van om situaties of gevoelens kant en klaar voor te schotelen. Dat wordt al meer dan genoeg gedaan.
KawaSutra · 3 april 2007 op 17:28
Gaat een eind in de richting van poëzie, of misschien is dat het al. Het blijft intrigeren.
Bovendien zit er een bijna wiskundige benadering achter de tekst waardoor ik bijna gedwongen word te zoeken naar een oplossing, die er waarschijnlijk niet zal zijn.