Hij, een bijna uitgebloeide narcis, is een verstekeling tussen de geraniums in de mand. Zij, een prachtige lotusbloem, koestert zich in het water van de kleine vijverbak ernaast. Al weken leeft zij in zijn schaduw. ‘Hé, Lotus,’ lispelt Narcis, ‘vind je mij niet prachtig? Buiten het seizoen en kijk eens hoe strak ik nog in mijn vel zit!’
‘Ach ja,’ zucht Lotus, ‘het is een wonder,’ terwijl ze in gedachten telt hoe vaak ze de afgelopen tijd naar de eindeloze monologen van Narcis heeft moeten luisteren. Preken over zijn geweldige uiterlijk, zijn vele talenten. Bovendien liet hij geen gelegenheid voorbij gaan, om haar te vertellen dat zij niets voorstelde. Lotus wordt er zo langzamerhand doodmoe van.
‘Jij bent wel ongelofelijk wit!’ zegt Narcis minachtend, zodra er even een stilte valt. Lotus reageert niet. Misschien heeft Narcis wel gelijk en is ze een kleurloos type.
‘En je drijft daar maar zo’n beetje, in die stinkende waterbak. Ik sta tenminste stevig met mijn voeten in de grond,’ sneert hij, omdat hij het heerlijk vindt, om haar in elkaar te zien krimpen. Lotus ondergaat het gelaten. Ze kijkt uit naar de dag waarop hij definitief uitgebloeid zal zijn. De dag waarop ze niet langer in zijn schaduw zal staan en weer ongestoord van de zon zal kunnen genieten.

[i]Hun uiterlijke schoonheid is niet de belangrijkste reden dat ik zo van lotusbloemen houd. Ze staan symbool voor zuiverheid en mededogen. En de narcis? Ik vind dat schreeuwerige geel, dat rare trompetachtige hart met franje en die kale stengel niet fraai. Maar het is vooral de symboliek, die maakt dat ik deze bloem niet kan luchten of zien. De narcis ontleent zijn naam aan de jager Narcissus uit de Griekse mythologie. Hij was verliefd op zichzelf en die verliefdheid deed hem jammerlijk verdrinken in de vijver, waarin hij zijn spiegelbeeld bewonderde. In de westerse cultuur staat de narcis daarom symbool voor ijdelheid en zelfzucht. Ook de term narcisme is door Freud van de naam van deze mythologische jager afgeleid. Ieder mens vertoont narcistische trekjes. Zolang die trekjes zich in milde vorm openbaren is er niets aan de hand. Narcisme wordt ongezond, zodra iemand geobsedeerd raakt door zichzelf, extreem egoïstisch, dominant, ambitieus is en een totaal gebrek aan inlevingsvermogen laat zien. Met zo iemand leven is, op zijn zachtst gezegd, ingewikkeld.[/i]

Nog niet eerder was hij me opgevallen, maar nu ligt de narcis verdroogd tussen de geraniums. Het is me een raadsel, hoe hij in de mand terechtgekomen is. Ik wil koste wat kost voorkomen dat hij volgend jaar de kop weer opsteekt en daarom trek ik de verdorde stengel, waaraan een vuilgeel verfrommeld bloemetje hangt, met bol en al uit de aarde. Zodra ik hem in de emmer met groenafval laat vallen, hoor ik iets ritselen in de vijverbak. Ik zou toch zweren dat ik de kleine witte lotusbloem even op zag veren.

Categorieën: Maatschappij

Avalanche

Zit nooit om woorden verlegen. http://tekstfontein.com

17 reacties

Kwiezel · 24 september 2010 op 07:55

Tjee Avalanche, uiterst origineel en nog leerzaam ook! Fijn begin van de dag. Herinnert me ook de planten water te geven in huis 😉

LouisP · 24 september 2010 op 08:40

Avalanche,
BIj de titel krijg ik al zin…in een verhaaltje, sprookje of levenslesje…
Ik durf te zweren dat ge bij het afsteken van uw betoog tegen de narcis…..iemand in gedachte had?

Ingewikkeld hee…..
Maar een heel mooi fanatiek geschreven verhaaltje..

groet
Louis

Dees · 24 september 2010 op 08:47

De ziekte van de eenentwintigste eeuw, denk ik. Alleen is Lotus misschien zelf ook wat narcistischer geweest dan de mythe doet voorkomen, soort zoekt soort, als je de psychologieboeken mag geloven tenminste 🙂

Ben gek op mythologie. Ik kan me ook je hekel voorstellen. Ik vind het wel een stukje dat op twee benen hinkt en een derde been schemert door, maar ligt er ook wel weer dik bovenop. Ik vind het een boeiend thema, dat wel. En daardoor ook leuk om te lezen.

Ps dit kan geen toevallige gelijkenis zijn (schreeuwerig, geel, grote bek etc)

[img]http://www.hln.be/static/FOTO/pe/12/11/12/art_large_265347.jpg[/img]

[img]http://www.50net.be/nl/images/stories/narcis.jpg[/img]

Avalanche · 24 september 2010 op 09:25

Grappig dat je zegt dat het verhaal op twee benen hinkt. Aanvankelijk waren het ook twee verhalen die ik uiteindelijk in elkaar geschoven heb.

Hoewel de vergelijking met GW leuk gevonden is, had ik hem beslist niet in gedachten. 😉

Tot slot: wat die derde gedachte betreft, dat klopt. Die had ik eigenlijk veel vetter aan willen zetten, maar mijn onvermogen (of onwil) om met modder te smijten naar mensen die mij ooit lief waren, heeft voor een wat magere gedachte gezorgd. (@Louis: je vermoeden klopt dus.)

Dees · 24 september 2010 op 10:03

Nee, ik moest zelf aan hem denken, vind hem een soort oppernarcist en de associatie met geel en schreeuwerig kwam als vanzelf boven borrelen. Hoop niet dat je het erg vindt dat ik de associatie naast de column leg.

Heb nog wel wat fijne leestips voor je trouwens, mocht je de psychologische kant ervan ook interessant vinden.

Avalanche · 24 september 2010 op 10:21

Nee hoor, ik neem het je niet kwalijk. En wat lezen betreft: lief dat je het aanbiedt, maar ik heb zo ongeveer alles op dat gebied wel doorgeworsteld. Dit stuk markeert voor mij het definitieve einde van een heleboel narigheid. De toekomst roept!

Dees · 24 september 2010 op 10:26

gelijk heb je. en [i]you go girl[/i] 😉

Schorpioen · 24 september 2010 op 10:33

Avalanche,

Een heel prettig stukje om te lezen. Groot compliment.
Naast bewonderenswaardige, bescheiden mensen zijn er veel die een neiging vertonen om zichzelf geweldig te vinden.
Ik zou mezelf niet bescheiden willen noemen. Maar daarnaast is er altijd nog de omgevingsfactor. Gelegenheid.
In mijn geval zijn er, in de kringen waarin ik mij beweeg, voldoende mensen die mij, als ik me als een ei gedraag, uitmaken voor alles wat ovaal is. 😀

SIMBA · 24 september 2010 op 10:43

Prachtig! Je schrijft echt heel prettig en gevarieerd, mijn complimenten!

Mien · 24 september 2010 op 10:50

Introspectief columnpie Avalanche.
Mooie symboliek.
Ben benieuwd wat Hermann hiervan zou vinden?
Gelukig steekt hij een hart onder de riem van Narziss.

Mien [b][url=http://www.scholieren.com/boekverslagen/10495]leerzame[/url][/b] Goldmund

Anti · 24 september 2010 op 11:47

Mooi, echt erg mooi Avalanche. De symboliek, maar zeker ook hoe je deze verwerkt hebt in de dialogen tussen de beide bloemen.
En dat einde…heerlijk!
Ik moest ook meteen aan Narziss und Goldmund denken, Mien. Ik denk dat ik ‘m maar weer eens ga herlezen.

pally · 24 september 2010 op 14:58

Oud zeer mooi verwerkt in dit symbolische stukje, waarin de bloemen sterk autobiografische menselijke trekjes krijgen. Misschien net ietsje te veel daarvan, naar mijn smaak.

groet van Pally

Avalanche · 24 september 2010 op 21:02

In tegenstelling tot een aantal lezers van mijn weblog begrepen jullie wél dat dit stuk niet gaat over mijn afkeer van de narcis. Dank voor jullie reacties.

pally · 24 september 2010 op 22:28

Wij benne gewoon slimmer, Avalanche 😆

arta · 25 september 2010 op 10:04

Ik vind hem heel erg mooi, maar onderschrijf Pally’s reactie… en ook die van Sim, want je hebt een grote diversiteit en dat is knap!

sylvia1 · 25 september 2010 op 12:23

Ja, ik vind het ook een mooi verhaal. Narcisme is een boeiend onderwerp, de mythe en de psychologie erachter. De link met de bloem had ik nooit eerder gelegd, maar de foto’s van Dees spreken voor zich 😉

Ma3anne · 25 september 2010 op 21:16

Bijna 45 jaar lang bevond mijn warme ouderlijk huis zich in de Narcisstraat. Ik heb dan ook heel andere associaties bij een narcis.

Maar ik snap jouw insteek natuurlijk wel. En dan vind ik het een mooie metafoor.

Het cursieve stuk vind ik een beetje jammer op de een of andere manier. Iets te zakelijk en afstandelijk, waar je me net had meegesleept in de gevoelens van de lotus.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder