Even voorstellen: Patty Wijk-Bewoner. Mensen vragen wel eens hoe ik aan die naam kom.
Twintig jaar waren mijn man ik de gelukkigste mensen op aarde. Maar toen kwam de dag dat we elkaar ontmoetten ! Ik heb er wel een lekker bruin karretje aan overgehouden van Russische makelij. Zo’n Chocolada. En natuurlijk twee
schatten van kinderen. Maar ze zijn zo vroeg wijs tegenwoordig. De jongste kwam pas met zijn eindrapport bij me van de basisschool met de mededeling: ‘Mam, je hebt geluk; je hoeft volgend jaar geen nieuwe schoolboeken te kopen. ‘Dat komt dan mooi uit’, riep de oudste. ‘Want ik wil een trompet’. Mooi niet dus, want dan gaat hij spelen wanneer ik net van mijn werk kom. Maar hij wilde wel een deal. Hij oefent dan alleen wanneer ik slaap.
We wonen in een hele muzikale buurt. Daar zal het wel van komen. Mijn buurvrouw speelt blokfluit op zijn kant. Zit zo’n gat aan de zijkant om te blazen. Nou, ze heeft echt een brilletje nodig, want ze blaast er altijd overheen. Laatst zei ik nog: ‘ik zou die w.c. van jou wel eens willen zien’. Meteen kwaad natuurlijk. Ze heeft het ook wel moeilijk hoor. Haar man is tandarts. En ze liggen voortdurend met elkaar in de clinch. Wil ze het goed maken met een zelfgebakken taart, krijgen ze daar weer heibel over. Want hij wil dan zelf de vulling doen.
Soms lenen ze mijn wagentje om wat te toeren. Hij zag op zeker moment een ezel in een wei staan. Vraagt ie aan zijn vrouw of dat familie is. Volgens zijn vrouw aangetrouwd. Verderop in de straat woont de familie Blauw. Ook heel muzikaal. Ik heb ze een zak studentenhaver gegeven om noten te leren. Zijn ook een band begonnen, de Blue Band. En ik moet eerlijk zeggen, altijd netjes in het pak, blauw strikje eromheen. Beetje boter op hun hoofd. Ze hebben ook een manager, een vrouw. Ine heet ze. Ook al zo’n halve zachte. Ik zeg altijd halvarine tegen haar. Dan dreigt ze altijd met haar vader, een advocaat. Die doet wel 5 scheidingen op een dag. Mijn kapper doet wel 20 scheidingen op een dag. Loopt hij ook niet mee te koop.
Dan pocht ze weer met een stuk aangekocht land. Ze doet er wel een halve dag over om dat te doorkruisen. Gaat ze zeker met het openbaar vervoer, want dat is niet zo best hier in het noorden. Maar volgens haar deed ze dat met de auto. Nou, zo’n auto heb ik ook dus. Hij is al een keer gestolen geweest. Ik in paniek, maar gelukkig was de wijkagent in de buurt. Niks aan de hand Pat, die hebben we zo te pakken. Ik heb nog net het kentekennummer kunnen noteren. Wel aardige kerel, die wijkagent. Kwam hem eens tegen in de sauna. Hij met een handdoek om zijn middel, ik met een doek over mijn hoofd. Want mij kennen ze van mijn gezicht. De buren aan de andere kant hebben een papegaai. Kostte 500 euro. Nou, dan eet ik toch maar gewoon kip, want dat eet ik er niet aan af.
Tot schrijfs.
0 reacties