Diagnose: het zit tussen Uw oren

Ik ben het toch zo spuugzat dat iedere kwaal die ik ooit in mijn leven heb gehad, wordt afgedaan met de geijkte woorden dat het tussen mijn oren zit. Ondanks alle keiharde medische bewijzen, die er niet om logen, dat mijn rug en bekken nog schever waren dan de toren van Pisa, het bloed uit mijn linkernier spoot met dezelfde druk van een espressoautomaat en de uitslag van mijn allergietesten waren te vergelijken met een seismograaf die een aardbeving van 5 op de schaal van Richter aangaf. Het zit tussen de oren. Ik begon het bijna zelf te geloven totdat mijn eerste arts notabene zelfmoord pleegde. Hoezo projectie? Mijn tweede arts werd overspannen en daardoor werd ik automatisch overgeschreven naar een derde nieuwe arts, die al na 6 maanden per brief aangaf dat ze het werk niet meer kon combineren met andere privé-zaken. Ik liet voor de vierde keer mijn ponsplaatje veranderen en hoopte dat mijn nieuwe arts me iets meer vertrouwen zou schenken.

Maar het mocht niet baten. Ik ben nu al bijna 4 maanden ziek. Oorzaak: ik ben letterlijk tegen een muur gelopen. Ja stom, ik weet het. Figuurlijk gesproken loop ik bij mijn huisarts ook weer tegen een muur. Met omslachtige vragen als ‘sta je de laatste tijd onder veel druk?’ wordt me pijnlijk duidelijk dat ook deze nieuwe arts mijn klachten als: dubbel zien, concentratieproblemen, 24 uur per dag doodmoe zijn, nek- en hoofdpijn, niet op woorden komen of de verkeerde woorden gebruiken en geheugenverlies afdoet met wat paracetamolletjes en rust. Letterlijk zei ze dat ik de situatie maar moest accepteren en ze had het zelfs over een psycholoog als ondersteuning! Gezondheidszorg: leuker kunnen ze het niet maken, wel moeilijker!

Nadat ik mijn poot stijf hield en smeekte om een verwijzing, kwam ik terecht bij een neuroloog die zo autoritair was, dat ik compleet dichtklapte en geen woord meer wist uit te brengen. Over haar gebrek aan empathie en sociale vaardigheden zal ik maar verder zwijgen. Ik heb me nog nooit zo klein gevoeld, ondanks dat ik maar 1.62 m ben. Volgens haar had ik spierspanningshoofdpijn en ik kreeg een verwijzing voor ontspanningsoefeningen! Ze dekte zich wel nog in met de woorden dat mijn klachten geleidelijk aan moesten overgaan, maar dat ze ook blijvend konden zijn. Snap jij het nog??? De fysiotherapeut/osteopaat was het niet eens met haar diagnose en constateerde een verschoven nekwervel en schedelbeenderen. Maar ach, wie was hij.

Even, heel even maar, heb ik een luttele seconde gedacht: had ik maar een tumor in mijn kop, net zoals mijn oma waarvan de artsen ook zeiden dat ze zich liet hangen, dan klaag ik haar aan. Ik zal mijn lange saaie en waarschijnlijk zeer herkenbare gezondheidsrelaas kort maken. Ik ging voor een second opinion naar een andere neuroloog. Zei dat ik al weken dubbel zag en binnenkort met één man en niet met twee mannen voor het altaar wilde staan en in bed geen trio meer aan kon. Ik dacht doe maar zo gek mogelijk, misschien nemen ze me dan wel serieus. Ik krijg een EEG, MRI-scan, bloedonderzoek en nog meer testen. Daaaag no-claim! Ben je ziek, kost het je nog handen vol geld ook. Maar eerlijk is eerlijk, eindelijk een arts die lekker in zijn vel zit! Over één maand krijg ik de uitslag en hoor ik wat er nu letterlijk tussen mijn oren zit.

Lieve dokter, dan pas accepteer ik wat ik heb en geen minuut eerder. Ik neem het U niet kwalijk. Ik begrijp dat de gezondheidszorg in Nederland het er ook voor U niet gemakkelijker op maakt. Het huidige gezondheidssysteem in Nederland werkt alleen maar averechts en maakt de patiënt en zelfs de medische hulpverleners alleen maar zieker. Laten we eerst maar eens beginnen bij U, want U lieve dokter, bent de eerste schakel die hulp nodig heeft! Wat zeg ik? De politiek is de eerste schakel. Zij hebben dit hele gezondheidssysteem met hun grijze hersencellen naar de klote geholpen! Als er al wat zit, dan zit het tussen hun oren! Zo. Genoeg stoom afgeblazen voor nu. Daar knapt een mens van op. Hèhè, geheel zonder psycholoog mijn probleem geestelijk opgelost. Nu alleen nog lichamelijk.