Als ik in ons dorp aan de slager vraag; “Slager, doe mij een stuk vlees”, dan stelt de man in kwestie geen verdere vragen maar geeft mij een stuk vlees. De ene keer nog lekkerder dan de andere.
En als ik bij de dorpsbakker naar binnen stap en vraag om “Brood. Lekker brood”, dan vreet ik m’n pinpas op als ik geen lekker brood meekrijg. En zo hoort het ook te zijn. Ieder heeft zo z’n vak en hoort dat serieus te nemen. Niet alle winkels zijn even hulpvaardig, maar de meesten bedoelen het in ieder geval goed.
Een heel ander verhaal wordt het als je gaat kijken naar instanties die zich ‘dienstverlener’ noemen. Mijn nekharen gaan al overeind staan van het woord an sich, dienstverlener. Dienstmeid, hulpverlener, allemaal prima beroepen, maar bij dienstverlener hoor je op de achtergrond al een soort klantonvriendelijke, ambtelijke en dwepende houding.

Het KLPD, bij ons thuis gewoon de smeris, beschouwt zichzelf als dienstverlener. Ik hoorde het een incapabele korpschef vanmorgen nog op de radio zeggen. Eigenlijk vertelde de dame (want een beetje persvoorlichter bij de overheid is correct vrouw, neger, gehandicapt of al het bovenstaande) niets nieuws. Mijn nekharen gingen immers altijd al overeind staan wanneer ik werd geconfronteerd met de platte petten. Nu ik weet dat het dienstverleners zijn valt in een keer alles op z’n plek.

De politie is simpelweg niet klantvriendelijk. Vraag het maar eens aan vaste klanten van de politie, ik weet zeker dat ze er geen goed woord voor over hebben.
De politie wijst je op problemen die je dan opeens ook echt hebt, ze creëren dus als het ware problemen die je zonder hen niet eens zou hebben. Dat is duidelijk geen sterk staaltje dienstverlenen.

Zou de slager eens moeten flikken als je vijf minuten voor sluitingstijd binnenstapt voor een stukje vlees.
“Goedemiddag heer, Slager John van de Korps Landelijke Keurslagers”
“Euh hoi, mag ik twee stukjes vlees?”
“Wij waren toch niet van plan daar bij te drinken he? Laat uw vleesbewijs en worstvignet maar even zien.”

Dat bemoeizuchtige is gewoon niet van deze tijd. De slager die begrijpt dat, de bakker ook, maar de dienstverleners niet.
Het KLPD zou eens langs de kamer van koophandel moeten gaan, daar liggen allemaal foldertjes met prima tips. Ik zie bijvoorbeeld wel wat in een spaarsysteem, of voetbalplaatjes bij een boete. Het gaat er om dat je met een goed gevoel weer je weg vervolgt.
En als het aan mij ligt moet je als burger een agent staande kunnen houden en ‘m kunnen vragen om een bon voor 20 km/u te hard rijden op de snelweg. En als het dan een echte dienstverlener is vraagt ie: “Is het voor uzelf of zal ik ‘m leuk inpakken?”

Categorieën: Maatschappij

3 reacties

Kwiezel · 2 januari 2011 op 17:32

DWteH!

Je eigen reactie bij je vorige stuk: [quote]M’n volgende schrijfsel zal vrouwvriendelijk, diervriendelijk en plantaardig zijn.[/quote]

Dat vind ik niet echt terug in deze bijdrage 😉

Hoe dan ook, je schrijfstijl vind ik wel grappig. Maar de vergelijking tussen politie (die een hulpverlener is en geen dienstverlener) en bakker/slager vind ik niet zo sterk. Inhoudelijk vind ik het al met al wat minder deze keer.

Dees · 5 januari 2011 op 12:01

Burgers zijn ook geen klanten van de politie. Wel heb je bajesklanten, maar goed, er wordt juist veelvuldig geklaagd dat die weer te góed behandeld worden. ik vind de voetbalplaatjes en spaarsystemen op zich wel grappig, maar dat had je meer kunnen uitdiepen. Sparen voor korting op je volgende boete bijvoorbeeld. Een column an sich, als je zou willen. De vergelijking met de bakker en de slager gaat echter mank. En daarmee smoor je het stuk in de kiem die best nog iets had kunnen worden. Ben benieuwd naar de volgende, dat wel.

Harrie · 6 januari 2011 op 11:34

Dienstverlening met de botte bijl hakt er altijd in. Owee de boom die mij dat flikt.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder