Er zijn mensen die een dubbelleven lijden. Dan bedoel ik het ook letterlijk. Personen die heel goed kunnen acteren, liegen en manipuleren.
Ik ken zo iemand, indirect welliswaar. 10 jaar lang heb je een leuke relatie met je grote liefde. Je leert elkaar kennen in je 20. Je woont beiden nog thuis en hij brengt je thuis na het stappen. Blijven slapen is er nog niet bij dus hij geeft je onhandig een kus bij de voordeur. Niet kunnen eten en slapen van verliefdheid. Dag en nacht bij elkaar willen zijn en het van de daken willen schreeuwen. Dit is het ideale vriendje. Hij werkt, heeft een auto, doet het goed bij de ouders, is slim, ambities voor een eigen bedrijf, is knap, behandelt je als een prinsesje. Je voelt je zo gelukkig.
In je midden 20 kopen jullie je droompaleis. Na een aantal jaartjes te hebben gewoond op een etage werd het tijd voor het echte werk. In een gezellige buurt, welliswaar een erg kind vriendelijke buurt, vinden jullie een super huis. Alles erop en eraan. Strakke woonkamer, luxe badkamer, 3 slaapkamers, mooie keuken, grote tuin en een dakterras. 2 auto’s onder de carport.
Inmiddels hebben jullie samen een eigen zaak. Een goedlopend restaurant in de stad. Hij doet de zakelijke kant, jij helpt in de keuken en doet de boekhouding. Het gaat geweldig jullie kunnen vaak wel 3 keer per jaar op vakantie, gaan luxe uit eten met vrienden in de luttele vrije uurtjes die jullie nu hebben.
Met jouw gezondheid gaat het iets minder waardoor je thuis komt te zitten. Hierdoor zien jullie elkaar wat minder maar je baalt meer van het feit dat je niet kunt werken en aan huis gekluisterd zit. En wat is dat huis ineens groot.
Jullie zien elkaar heel erg weinig. Hij werkt wel 70 uur per week, ook omdat jij nu tijdelijk bent weggevallen.
Het restaurant loopt goed en na een tijdje besluiten jullie het te verkopen met winst. Hij heeft alweer een andere zaak op het oog. Dit keer geen horeca maar iets in de journalistiek. Jij sukkelt nog steeds met je gezondheid en kan voorlopig niet werken. Deze zaak begint te lopen en ook hier steekt hij heel veel tijd in. Teveel eigenlijk want de relatie loopt niet meer zoals in het begin. Jullie zijn inmiddels al eind 20 en leven al flink langs elkaar heen.
Op een gegeven moment, je bent bijna 30, zie je hem heel sporadisch. Hij gaat helemaal op in z’n nieuwe zaak. Jullie besluiten om er iets aan te gaan doen. Het huis is te groot en jullie verkopen het. Misschien moeten jullie weer opnieuw gaan daten om de relatie leven in te blazen. Je gaat tijdelijk weer alleen wonen. Je hebt een nieuwe baan, want met de gezondheid gaat weer wat beter. Je leert veel nieuwe mensen kennen. Je bloeit weer helemaal op. Jullie spreken weer af om uit eten te gaan, een filmpje te pakken en hij trekt langzamerhand bij je in. Jullie hebben het weer helemaal leuk. Dit is weer de vent waar je zo verliefd op werd.

Dan komt er een hele donkere wolk bovendrijven.
Op een gewone doordeweekse dag zit je de krant door te lezen en je schrikt je een hoedje. Een overlijdingsadvertentie trekt je aandacht. Je leest dat er een meneer uit de stad is overleden, hij heeft dezelfde leeftijd als je vader vandaar dat het je aandacht trekt, of niet? Bij de nabestaanden zie je een naam staan… de naam van je vriend, je partner, je maatje, je alles. Zijn naam staat naast een vrouwennaam. Huh, die naam ken je niet. Wat betekent dit? Wanneer sta je met voor-en achternaam naast iemand van het andere geslacht? Dan ben je een stel. Je denkt na, wat moet je hiermee doen? Je raakt in paniek en belt je zus op. Samen bedenken jullie hem er nog niet mee te confronteren, maar zelf uit te zoeken hoe de vork in de steel steekt.
Je bent misselijk, boos, verdrietig, wanhopig en alle gevoelens passeren de revue. Want eigenlijk weet je al wat er aan de hand is. Je vriend gaat vreemd.
In de overlijdingsadvertentie staat een adres. Het adres is snel opgezocht en jij en je zus rijden er naar toe. Je belt aan. Een vrouw doet open. Waarschijnlijk de weduwe. Je vraagt of ZIJ er is, de vrouw die naast je vriend in de advertentie staat. De weduwe vraagt of je een bekende bent. Je liegt dat je met haar op school hebt gezeten en dat je je condoleances wilt overbrengen. Ze is niet thuis.
Er gaan enkele dagen voorbij. De dag van de begrafenis breekt aan. Je vriend vertrekt ’s ochtends van huis en je vraagt wat hij die dag gaat doen. Werken natuurlijk, is zijn antwoord. Je hebt het niet meer want je weet goed zat dat hij vandaag aan haar zijde zal staan in de kerk. Een goede vriendin van jou, die inmiddels op de hoogte is gesteld, biedt aan om te gaan kijken bij de kerk. Om te zien of hij inderdaad naar de begrafenis gaat.
Ze gaat zelf de kerk in. Als de dienst is afgelopen loopt ze langs de nabestaanden van de overledene. Ze stopt bij hem en geeft hem een blik die hij z’n leven lang niet zal vergeten. Ze loopt heel koeltjes weer door en de missie is geslaagd. Hij is nu op de hoogte dat jij het weet.
Als hij ’s avonds thuis komt heb je z’n spullen in de gang bij de voordeur gezet. Je bent woedend. Je vraagt hem wat er gaande is. Hij maakt excuses, wel 1000. Zegt dat het allang over was maar dat hij haar niet kon laten stikken nu ze het zo moeilijk heeft.
Geloof je hem? Hij ziet er ineens weer zo onschuldig uit. Je houdt van hem. Wat wilt je hoofd en wat wilt je verstand. Je wilt nadenken. Hij vertrekt, tijdelijk.
In de loop van de weken erop wordt er een hele hoop duidelijk. Hij heeft al een langere tijd een geheime relatie met haar. Alle puzzlestukjes vallen op z’n plaats. Al die uren, dagen dat je alleen zat in jullie droomhuis, zat hij bij haar.
Hij vertrekt, permanent.
Hij probeert je nog met allerlei smoesjes om te praten maar je bent verbitterlijk. Hoeveel pijn het ook doet, het is over tussen jullie.
Nu is het tijd om al het zakelijke op te lossen. Er zijn enkele en/of rekeningen die gesplit moeten worden. De verkoop van jullie huis moet verder afgehandelt worden. Je belt de bank op. De medewerster aan de telefoon vraagt vriendelijk of je wilt langskomen op hun kantoor. Je vraagt je af waarom, maar je stelt geen vragen. Bij de bank aangekomen wordt je appart genomen in een kamertje en krijgt daar te horen dat alle rekeningen van jullie samen geplunderd zijn, op enkele centen na. Je blijft heel kalm aan de buitenkant, vanbinnen ontplof je. Wat een hufter en wat moet ik doen?
Telefonisch is hij niet te bereiken. Op de zaak neemt hij ook niet op. Als je langsgaat is hij er niet. Je weet niet waar hij woont, dus je kan geen kant op. Waar is hij? Hij is spoorloos.
Op een middag, je vader heeft je auto geleend om naar de garage te brengen, wordt je gebeld door de politie. Of je even wilt langskomen op het bureau. Waarom is je vraag. Er wordt geen antwoord gegeven. Je vertrekt naar het bureau en daar aangekomen zie je je vader zitten. Je schrikt. Wat is er aan de hand? De politieman verteld je dat je in een gestolen auto rijdt. Die auto was van hem, stond op naam van de zaak. Hoe kan die gestolen zijn? De auto heb je moeten achterlaten. Later bleek dat hij de leasemaatschappij niet meer heeft betaald en als zoiets gebeurt, wordt een auto als vermist of gestolen opgegeven.
Nog steeds is hij spoorloos.
Je besluit om er werk van te maken. Hij heeft je niet alleen maar lichamelijk genaaid maar ook geestelijk. Want wat is er nog meer gebeurt waar je geen weet van heb? En hoe lang gaat hij al vreemd, waaroom heeft hij al het gezamelijke geld opgenomen?
Samen met je ouders en je zus neem je een rigoreuze beslissing. Je kan dit niet in je eentje oplossen. Je neemt een advocaat in de arm.

Het is nu bijna 2 jaar nadat je de advertentie las in de krant.
Je hebt hem na die avond dat je hem het huis uitzette nooit meer gezien. Niet fysiek nee, maar je ziet hem elke dag in je hoofd.
Er is een kortgeding geweest, hij is helaas is hoger beroep gegaan. Nog steeds kan je het niet afsluiten.
Voor de buitenwereld ben je een vrolijke meid. Je bent sinds een jaartje weer verhuist naar een leuke bovenwoning. Je hebt een andere auto. Gaat goed op je werk en hebt veel lieve vrienden en een superfamilie.
Je bent een sterk persoon maar toch breekt het je nu op.


10 reacties

melady · 31 oktober 2004 op 08:23

Wat een ongelooflijke hufter!

[quote]maar je ziet hem elke dag in je hoofd.[/quote]

Snel uit dat hoofd Mar…hij is het niet waard er lopen ook goeie exemplaren rond!
Mooi beschreven.

Melady 😡

Bakema_NL · 31 oktober 2004 op 10:53

Ik heb altijd grote bewondering voor het soort mensen wat jij beschrijft. Dat zijn namelijk ware kunstenaars. Ik begrijp werkelijk niet hoe mensen zolang zo iets voor hun “partner” verborgen kunnen houden en het bevreemd me dat die “partner” zolang zo iets niet doorheeft, niet doorheeft dat er echt iets goed mis is.

tontheunis · 31 oktober 2004 op 18:39

Het zal wel iets totaal nutteloos en overbodigs zijn, maar als er iets is wat ik voor je kan doen…

TT

Dinah · 31 oktober 2004 op 19:56

Tja Mar, het was even slikken bij het lezen van je column. Het lijkt wel of mijn eigen verhaal hier staat. Alleen had ik ook nog 3 kinderen die ik mee moest trekken om te overleven.
Wij zijn nu 6 jaar verder maar alle wonden zijn nog steeds niet geheeld.
Sterkte meis! 🙂

Mup · 31 oktober 2004 op 22:15

[quote]Voor de buitenwereld ben je een vrolijke meid. Je bent sinds een jaartje weer verhuist naar een leuke bovenwoning. Je hebt een andere auto. Gaat goed op je werk en hebt veel lieve vrienden en een superfamilie. [/quote]

Bewondering voor je moed, hou je aan bovenstaande vast,en heel veel sterkte

Groet Mup.

Ma3anne · 1 november 2004 op 09:29

Sja, ook ik herken dit verhaal.
Ik was ook zo’n oen die niks in de gaten had en thuis blij zat te wezen met de kindjes, totdat hij spoorslags en onverwachts vertrok en in het niets oploste.

Je hart een keer luchten op deze manier, helpt vast en zeker.
Nu ertegenaan meid! Je leven hangt niet af van zo iemand. Je hebt jezelf nog!

Mar · 1 november 2004 op 09:57

Bedankt allemaal voor de reacties…
Heb dit verhaal voor een vriendin geschreven. Dit heeft haar enorm geholpen en geef dus alle reacties aan haar door. En het doet haar erg goed.

bedankt.

Mar

Kees Schilder · 1 november 2004 op 09:57

Wat een hufter.

pepe · 1 november 2004 op 10:18

[quote]Je bent een sterk persoon maar toch breekt het je nu op.[/quote]

Sterkte overmorgen en daarna.
Mooi geschreven, duidelijke taal.

KingArthur · 1 november 2004 op 16:55

Aangrijpend!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder