Oma is met kleindochter bij vader langs gegaan op een druilerige zaterdagochtend. Ze had gezworen hem nooit meer te willen spreken. Maar haar kleinkind deed een beroep op haar. En ze ging. Een levenswijze vrouw. Het gesprek duurde zo’n anderhalf uur. Hij beloofde beterschap in zijn interesse in zijn dochter en in haar broertje. Er werden afspraken gemaakt. Die verliepen moeizaam. Hij wist niet goed wat hij ermee aanmoest. Dus gingen ze opstap. Naar de bioscoop uit eten naar een museum. Praten was uit den boze.
Toch werden ze enthousiast en vertelden hun wereld. Maakte hem deel. Ze vertelde wanneer ze hun eerste spreekbeurt gingen houden, wanneer ze moesten afdansen. Hele verhalen. Hij had alle mogelijkheden alle kansen alle loyaliteit van hun kant. Hij vergat het onderwerp van de spreekbeurt en ook wanneer. Hij liet niets van zich horen. Hij vergat hun afdans examen. Zijn dochter belde hem op. Met de vraag waarom? Het antwoord kwam en luidde: vergeten! Ze viel stil aan de telefoon. Vergeten! Kan gebeuren zei hij. Je hebt maar twee kinderen riep ze nog. Mijn broertje is helemaal verdrietig en begrijpt het niet.
Ach, zulke dingen gebeuren nu eenmaal, zei hij. Papa luister, ik heb de moed gehad met oma bij je langs te gaan en me weer open te stellen voor jou. Dan kun je toch wel iets terug geven? Lieverd ik heb het druk met werk en mijn vriendin dat kun je toch ook wel begrijpen? Papa als dat jou invulling is van vader zijn? Nou dan toch niet zei hij. Dag kind, ik hou van jou en het ga je goed. De verbinding werd verbroken. Hoe dwaas kan een vader zijn en hoe wijs een moeder?
11 reacties
wendy77 · 2 oktober 2005 op 20:40
In het begin is het even zoeken wie nou met papa contact zocht. Oma of dochter. Verder vind ik de korte zinnen niet lekker lezen en begint het veel met HIJ.
Ik snap de boodschap van je column wel, maar denk dat er meer in had gezeten.
KawaSutra · 2 oktober 2005 op 22:52
[quote]Hoe dwaas kan een vader zijn en hoe wijs een moeder? [/quote]
Ik lees de dwaasheid van de vader maar de wijsheid van de moeder kom ik nergens tegen. Kan het zijn dat de dwaasheid van de vader gerelateerd is aan dwaasheid van de moeder?
Troy · 3 oktober 2005 op 00:51
Dag Geertje,
Ook ik denk dat je de boodschap betreffende de “wijze moeders” wat beter had kunnen uitwerken.
Wendy77:”Verder vind ik de korte zinnen niet lekker lezen en begint het veel met HIJ”
Vooral in de tweede alinea werken de korte zinnen niet goed mee in de leesbaarheid van het verhaal. Met het tweede gedeelte van Wendy’s commentaar ben ik het niet eens. Je gebruikt in drie zinnen achtereenvolgens het woord “hij”, wat in dit geval prima staat aangezien het een opsomming betreft.
In je vorige columns kreeg je wat commentaar over komma’s en punten. Eerst maakte je te veel komma’s en nu mis ik er juist weer een aantal. Ook valt me op dat je nu juist weer vaak punten plaatst waar beter komma’s hadden kunnen staan. Het blijft lastig, ik weet het, maar oefening baart kunst.
Het lijkt alsof je aan de lopende band je columns instuurt en het gevolg daarvan is dat de kwaliteit van je columns niet altijd even constant is. Misschien is het beter om een column eerst een tijdje te laten “rijpen” en hem dan pas op te sturen. Het is maar een idee, maar of je dit wilt ligt natuurlijk helemaal bij jou. Aan de andere kant: door veel op te sturen leer je ook weer veel. Toch vond ik je wat vroegere columns van een grotere kwaliteit. Een aantal daarvan waren echt pareltjes. De laatste tijd mis ik die een beetje, maar dat kan ook met mijn persoonlijke smaak te maken hebben.
Een heel verhaal, maar ik hoop dat je er iets aan hebt.
Troy 🙂
melady · 3 oktober 2005 op 01:03
[quote]Hij beloofde beterschap in zijn interesse in zijn dochter en in haar broertje. [/quote]
beetje slordig getypt.
Hij beloofde beterschap in zijn interesse naar zijn dochter en zoon?
Ik raak de draad een beetje kwijt, maar snap de rode draad daarentegen wel en ben het helemaal eens met Troy.
Kees Schilder · 3 oktober 2005 op 08:04
Je ziet dat tijdens het schrijven van deze column de emotie ervan afspat.Met andere woorden, deze column LEEFT! Ik denk dat je in je emotie aan alle zogenaamde columnsregels lak had.En gelijk heb je.Een column naar mijn hart en van grote klasse.
Geertje · 3 oktober 2005 op 08:59
Jullie hebben gelijk, het hart spreekt wel, maar even laten rijpen! Troy, bedankt voor het uitgebreide commentaar. 🙂
Dees · 3 oktober 2005 op 09:31
Tsja, ik ben een wisselvallige komma’s-, punten- en spellingsneuker, maar nu even niet. Je stukje raakt en maakt triest. En van triest word ik niet kritisch. Mooi stukje.
klungel · 3 oktober 2005 op 10:06
Ondanks dat ie wat stroef leest, pakt hij wel.
Dus, wat mij betreft, goed geschreven.
KingArthur · 3 oktober 2005 op 11:53
Er valt weinig toe te voegen aan de reacties van mijn voorgangers. Triest verhaal. Hoe groot kunnen oogkleppen van een persoon wel niet zijn?
Wright · 3 oktober 2005 op 14:28
Beetje warrig geschreven, al komt de boodschap wel over.Ik sluit me aan bij Troy, even laten liggen werkt soms goed. Ik laat alles liggen momenteel, is het ook niet helemaal… 😛
pepe · 3 oktober 2005 op 19:38
Geschreven met heel veel gevoel en ik vind het gewoon mooi.
Bij zulke stukjes let ik niet op komma’s of andere gebreken.
Deze spreekt, zelfs als zou je de woorden achterstevoren tikken.