Een beetje Ninon

Ze was dol op het voorjaar, nee, ze hield er van. Vooral van het prille begin van het voorjaar, met van die dagen waarop je winterjas te warm is en je zomerjack nog te koud. En waarop je mensen trof die zich al overgegeven hadden aan de nieuwe voorjaarsmode, terwijl andere al fietsend hun handschoenen in hun jaszakken probeerden te frommelen, die hadden in de nog frisse ochtend hun werk gedaan. Als ze dan met haar hond, een bouvier, die dat van zichzelf niet wist, een ronde liep, kon ze het niet nalaten even van het pad af te wijken en door het natte gras te lopen. Het gras dat door de eerste echte zonnestralen werd verwarmd en weer het lef had om te groeien, knisperde dan zo grappig. Op zulke momenten kon ze haar gedachten heerlijk de vrije loop laten. Dan was het niet belangrijk of anderen die gedachten met haar konden delen, of ze begrepen. Ze kon dan met een glimlach om haar mond genieten van de twee verliefde jongelui die elkaar bewonderden, en waarvan het meisje niets gaf om het feit dat de spijkerbroek van de jongen twee maten te groot was, waardoor het kruis op zijn knieën hing. Hij had ook geen kont in zijn broek, maar een gat in zijn rug. Op zulke momenten liet ze zich door niets of niemand van de wijs brengen, simpelweg omdat er niemand in haar buurt geraakte en dat voelde heerlijk. Even op zoek naar zichzelf. Ze moest lachen om die uitdrukking, een van haar dochters die voor het eerst de uitdrukking hoorde middels een liedje, had gezegd;”Wat stom, mam, alsof je jezelf kunt verliezen”. En ze hadden nog gelijk ook. Het leek niet alleen lang geleden dat ze dit hoorde van haar dochter, het was ook lang geleden. Toch had ze niet zo’n moeite met het verstrijken van de jaren en de invloed die dat vooral op haar uiterlijk had. En de invloed die de jaren op haar geest hadden, waren over het algemeen genomen alleen maar gunstig. De emoties werden emoties gelaten, werden niet meer geprobeerd te relativeren, die strijd had ze zo goed als opgegeven. Die niet te winnen strijd om te proberen je gevoelens en je verstand op één lijn te krijgen. De laatste keer dat ze zich zo scherp bewust was van de positieve kant van ouder worden, was toen ze eens met Mark naar de kroeg ging, waar ze als tiener menig avond had doorgebracht, en waar ze de muziek niet herkenden, niet waardeerden en amper aan hun oren konden verdragen. Die avond had ze gebiologeerd gekeken naar een meisje dat een beetje treurig, of misschien eerder chagrijnig en ongeïnteresseerd naar een verhaal van haar vriendin had staan luisteren, totdat de jongen waar ze waarschijnlijk reikhalzend de hele avond naar uit had staan kijken binnenkwam. Haar houding veranderde sneller dan het geluid. Ze danste, lachte en deed haar best om te laten zien dat ze ook alleen veel plezier kon beleven aan uitgaan. Jammer dat ze hem net te nadrukkelijk probeerde te negeren en jammer dat hem niets opviel, zelfs haar aanwezigheid niet. In gedachten zag ze de twee van hevig verliefd naar hevig ruziënd uit elkaar gaan.
Ninon bestelde met haar man nog wat bij de barkeeper en hoorde haar man praten over de prijs van brandstof voor hun heilige koeien. Ze prees zich gelukkig dat ze niet in de schoenen stond van het jonge meisje, met alle onzekerheden die de leeftijd van het meisje met zich meebracht. Wat zou het meisje zijn geweest, zeventien jaar hooguit. Nee, die tijd hoefde voor haar niet meer, mijmerde ze verder terwijl ze haar hond nog even achter een stok aan liet rennen. Een bal gooide ze niet meer, daar moest ze zelf achteraan. Omdat haar hond niet zo apporteergevoelig was.
In een rustig tempo liep ze terug op huis aan, ze zou zich nog even lekker met John Grisham op de bank nestelen, even ontsnappen uit haar echte wereld. Op dagen als deze, had ze altijd extra veel energie, als het gras begon te knisperen, begon er bij haar altijd iets te kriebelen. Dan had ze behoefte aan verandering, hoe klein ook. Vandaag was dat een boek wat ze nog niet gelezen had. Ja, daar bleef het voor vandaag bij, maar eens zou dat niet meer voldoende zijn. Ze voelde dat die tijd steeds sneller dichterbij kwam, ze kon het niet blijven ontkennen, het zou hoe dan ook gaan gebeuren.