Een klote dag

Zaterdagochtend vroeg, de klok heit 10 en ik ontdek dat m’n koffiefilterzakkies op zijn dus noodgedwongen scheur ik, ongeschoren en ongewassen met de kleding van gisteren even snel aangeschoten, met mijn vervoermiddel naar de buurtsuper voor een verse lading koffiefilterzakkies: hebbe ze niet! Dan de volgende super die een paar straten verderop zit: uitverkocht! Gloeiende-gloeiende …. , en dat op mijn nuchtere maag terwijl ik nog niet één druppel koffie heb geconsumeerd. Dan neem ik maar een maatje kleiner mee want koffie mot er komme, verdomme; en gauw! Dat ik blond ben blijkt als ik thuis het koffieblik opentrek en de bodem kan zien, zelfs in de koffiebonenmaalmolenvantanteJo die aan de muur hangt is niet één boon meer aanwezig; ik schrap van pure armoede de laatste restjes uit de hoeken van het blik en heb bij elkaar toch net genoeg voor één bakkie leut om wakker te worden.
Ehhh … even terug Peet, waar zit niet ene boon meer in?
In de koffiebonenmaalmolenvantanteJo!
Aha, en waas daa voorn ding?
Da’s een ouderwetse wandkoffiemolen met een grote houten dop bovenop waar de bonen ingaan met een zwengel aan de voorkant en zo’n glazen bakkie eronder die de gemalen koffie opvangt.
Kijk, mijn tante Jo zaliger had deze handbediende koffiemolen gebruiksklaar aan de muur hangen, echter toen zij zich ter rustte begaf op haar 89e jaar, God hebbe haar ziel, heb ik die molen zogezegd geërfd wat op zich een Godswonder mag heten maar goed; in elk geval niet om als decoratie in de hoek te smijten want in huize Peet is dat ding nog steeds functioneel, mits er bonen in zitten wel te verstaan wat in dit geval niet zo was.
Tante zelf verdenk ik er ondertussen van gereïncarneerd te zijn als huisvlieg dus mep ik bij voorbaat elke vlieg die in mijn buurt kom naar de eeuwige jachtvelden wat mij niet altijd lukt en dat was tante eigen om een ander de plank mis te doen slaan, maar dat is een ander verhaal.
Nu we het over vliegen hebben valt het mij ineens op dat als ik het toilet op ga dat de vliegen eruit komen stormen; ze willen zelfs niet eens meer op mij komen zitten en bezien wat ik aan het begin neerschreef zou dit misschien een hint zijn om eens te gaan douchen?
Strak plan, dus ik begin met scheren, zeep me kinnebak eens lekker in en pak het mes: bot!
Geen punt, ik pak een nieuwe en zie dat het houdertje leeg is. ME SCHEERMESSIES ZIJN OP!
Godsamme, dan maar met dat botte mes over me bek schrapen met alle gevolgen van dien naar zodadelijk zal blijken.
Na een slap bakkie en een bruine boterham met basterdsuiker, want dat schijnt naar men zegt goed voor mij te zijn, kleed ik mij verder aan en begeef mij wederom op weg naar de althans mij zo vertrouwde buurtsuper.
Ik stap in de lift en druk op de B knop.
De lift stopt op de 5e etage en mijn homosexuele buurman stapt binnen.
Ha die Peter hoe is het nu met je, vraagt hij geaffecteerd en met de hem zo eigengemaakte vrouwelijke handgebaartjes; wat zie je eruit joh heb je gevochten?
Neeje, ga nie goe antwoordde ik chagrijnig, me scheermessies zijn op dus met een bot mes geschoren en verder zit het allemaal wat tegen vandaag grrrrrrrr … , klote dag dus.
Ohw jongen toch, en hierbij prikte hij vriendschappelijk in mijn ribben maar net toen ik hem hiervoor een schop voor z’n donder wilde geven ging de liftdeur open en liep hij met samengebonden knieën voor mij uit naar de uitgang, dat was zijn redding.
Bij de buurtsuper aangekomen prakte ik mijn scheurijzer in één van de vrije vakken en wel dicht bij de ingang van de super, mazzel dus.
Naar bleek waren er meerdere artikelen niet verkrijgbaar en bij de aardappels stonk het als de pest, wat zeg ik, het rook er naar een stel onderbroeken zoals die mogelijkerwijs kunnen ruiken na 4 weken achtereen gedragen te zijn en vervolgens 8 weken in de wasmand te hebben gelegen.
Tegen een vakkenvuller zei ik dat het een kutzaak aan het worden is maar hij haalde zijn schouders op en flikkerde de artikelen in de schappen zonder verder acht te slaan op klanten, waartoe ik mijzelf reken.
Toen ik na te hebben betaald weg wilde lopen liep ik onze Schiedamse CDA lijsttrekster tegen haar lijf, lekker wijf dat wel maar we deden of we ons niet kenden en gingen ons weegs; zij moet tenslotte ook eens lekker kunnen shoppen en op de kleintjes kunnen letten zonder herkend te worden door plaatsgenoten die haar zo nodig eens willen begroeten.
Thuisgekomen viste ik verse puntjes en paling uit de tas.
Een biertje en 2 broodjes paling als lunch, wordt het toch nog gezellig.
Prlwytskovsky.