Als ik mijn kantoor binnenwandel zie ik daar mijn medewerker meneer Froc, de krant lezen.
‘Niks te doen, meneer Froc?’
‘Allemaal zaken die kunnen wachten,’ mompelt meneer Froc terwijl hij een hap neemt uit een gevulde koek.
‘Zaken die kunnen wachten, hè? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Die zijn zeker pas op de markt. Daar wil ik er ook wel een paar van.’ Froc doet of hij niets hoort maar leest voor uit de krant:’een bekende Nederlander, ik noem zijn naam niet, heeft het licht gezien.Hij is tegenwoordig in de Here.’
‘Is dat zo?,’ vraag ik verbaasd. ‘Die vent ging toch regelmatig naar de hoeren?’
‘Klopt,’ zegt meneer Froc. ‘Maar tegenwoordig gaat hij ook naar de kerk, om zijn karma in balans te brengen.’

Omdat ik op dit nachtelijke uur nog niet zo goed ben in deelnemende geluidjes zoals ‘wat erg toch’ en ‘ach jee’, de basisvaluta van de reactie op menselijke tragedies, reageer ik niet en loop naar de koffieautomaat.
Meneer Froc haalt een fles uit zijn tas en giet iets drabberigs in een plastic bekertje:’Ook een bekertje bietensap, meneer Paco?’
‘Nee dank u, meneer Froc. Ik ben al een tijdje geleden de grens naar het beloofde land van de croissantjes en cappuccino overgestoken.’
‘Verse gevulde koek dan, meneer Paco?’

Die neem ik aan. Het ruikt lekker en ik neem een forse hap.
‘Wist u, meneer Paco, dat met betrekking tot het vulsel van de gevulde koek, achteraf uiteraard, niemand kon bevroeden dat het geheime ingrediënt van bakker van der Gorenstam, voortkomt uit een gezonde man, een lange nacht en heel veel verveling?’
Dus spuug ik de hap uit. Meneer Froc heeft weer zo’n bui.

Ik vraag hem of hij nog naar het concert van zijn idool Ilse de Lange is geweest.
‘Nou u het zegt; neen! In plaats daarvan ben ik lekker uit eten geweest en draaide daarna een Greatest Hits cd van Ilse. O, die heb ik overigens ergens neergelegd. Hè, Potverdikkemies, waar is dat kreng nou gebleven?!!’
‘Meneer Froc, ik zal u een advies geven. U raakt zo vaak en zoveel dingen uit het oog. Ga eens bij uw witgoedhandelaar informeren naar een zoekmachine.’

Meneer Froc loopt beledigt weg en ik jat zijn overgebleven gevulde koek die ondanks de ingrediënten uitstekend smaakt.
Daarna verdiep ik mij in de krant en in bekeerde bekende Nederlanders met een hang naar zuiver karma waarna meneer Froc zijn afzichtelijke hoofd om de hoek steekt:’ook bezig met zaken die wel kunnen wachten I presume?’

Ik verslik me in een ingrediënt…


9 reacties

Pierken · 10 november 2012 op 16:03

Je schrijft over een bureau waar ik met veel plezier zou werken. Ik ambieer er een facilitaire dienstbetrekking en zou er dan graag ongevraagd schilderijen in willen ophangen van huilende zigeunermeisjes. Dat zal meneer Froc leren met zijn zaken die kunnen wachten en koeken van Gorenstam (of all)!

Maar dat mag zeker weer niet, hè?!

Nachtzuster · 10 november 2012 op 18:34

Jij schrijft zulke heerlijke, nuchtere flauwekul die je gewoon voor waarheid aanneemt. Ik geniet er van! Hoe is het met Bopski by the way? Ik leefde nogal met hem mee…

😆

arta · 11 november 2012 op 11:00

Jaaa, erg leuk om te lezen weer, Kees!

Kees Schilder · 11 november 2012 op 12:51

Dank je wel

Kees Schilder · 11 november 2012 op 12:52

Met Bopske gaat het goed.Die komt in de volgende column weer aan de beurt haha

Kees Schilder · 11 november 2012 op 12:53

Pierken:alles mag

Ferrara · 11 november 2012 op 13:38

Daar gaf meneer Froc toch mooi een koekje van eigen deeg…

Harrie · 12 november 2012 op 11:26

Ik mag dit wel. Goeie humor.

Sagita · 13 november 2012 op 11:48

Leest heerlijk weg! Alleen heb ik net een neefje gekregen met de voornaam Paco, dus dat is wat schakelen in het brein!
groet Sa!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder