Het is negen uur in de ochtend en ik stampvoet van de hotelkamer naar de ontbijtzaal. Aan weerskanten van de gang zijn donkerbruine houten deuren waartegen ik een enorme schop wil geven. In deze holklinkende ruimte maken de hakken van mijn schoenen een hels kabaal. Voor elke kamerdeur maak ik een tussenstop, stamp met mijn voeten op de plavuizenvloer en draai rondjes als een geflipte flamencodanseres. Het lawaai is hopelijk op alle verdiepingen te horen. Tapdansend verplaats ik me naar de hal waar een muurhoge spiegel hangt. Een smoelwerk, waarvan het chagrijn afdruipt, wordt zichtbaar. Oogjes, die schuilgaan achter dikke blauwgekleurde wallen, staren me knorrig aan. Wat een tronie; een halloweenheks zou er gillend van op de bezem gaan. ,,Zo zie ik er dus uit na vijf uur vliegtuigvertraging en een slapeloze nacht vol ergernis,” kreun ik. Uit nijd trappel ik een paar keer extra met mijn hakken en brul driemaal ‘fuck’ in plaats van olé.

Sorry, het is niet netjes, ik weet het, maar ik kan er niets aan doen. De afgelopen nacht werd ik gehersenspoeld door een zooitje Britten dat het F- woord minstens drie keer in een zin scandeerde. Deze Engelstalige lawaaipapegaaien zongen, schreeuwden, brulden en lalden tot in de kleine uurtjes teksten met het F-woord en alle hotelgasten konden meegenieten. ,, In welk gekkenhuis zijn we nu weer beland,” prevelde ik tegen mijn wederhelft toen we voor de achtenveertigste keer verstijft van schrik rechtovereind in ons bed zaten. ,, In een all-inclusive hotel voor Britten,” mompelde hij droog. Daar was geen woord van gelogen.

Oké, we hadden op internet gelezen dat de Britse gasten, die dit hotel bevolkte, ietwat luidruchtig waren. Maar de organisatie waar we deze reis boekten, bestempelt het als een familiehotel en dan mag je toch verwachten dat het ’s nacht een beetje rustig is. Niet dus. Dat sommigen Britten graag enkele glaasjes lusten, is bekend. Maar dat honderd procent van ‘sommigen’ in dit hotel verblijven is behoorlijk balen. Ouders en grootouders keken de afgelopen nacht niet alleen te diep in het glaasje maar kropen er helemaal in. Aangemoedigd door hun bloedjes van kinderen en kleinkinderen die hun bedtijd steeds verder uitgesteld zagen. En wij mochten de hele nacht van dit zuip- en schreeuwfeest meegenieten.

,,Dat gebeurt ons geen tweede keer. Ik ‘s nachts wakker, zij ‘s ochtendsvroeg wakker,” beloof ik mijn spiegelbeeld en klos voor de vierde keer langs alle hotelkamers.
,,Zo, die dronkelappen slapen niet meer,” grijns ik vals terwijl we de ontbijtzaal binnenstappen. Daar ruikt het naar worstjes, gebakken ei, spek en verbrandde toast. Het is druk en bijna alle tafels zijn bezet.
,,Good morning,” klinkt het fris en vrolijk.
Ik sta aan de grond genageld. Met een English breakfast plus een groot glas bier hebben onze Britse medegasten hun kater allang verjaagd. Verslagen zak ik op een stoel. Ik wil koffie. Heel veel fucking sterke koffie.


Li

Liever gek dan 'grijs'. (O)mama Li doet maar wat. Schrijft voor een scholengroep, een ouderenblad en voor schrijfgroep Undercover. Is na 10 jaar weggereorganiseerd bij het Alphens Nieuwsblad. Werkte 30 uur per week als bovenschoolse coördinator TSO bij SCOPE Scholengroep. Sindskort gepensioneerd.

16 reacties

ietje · 6 november 2005 op 08:19

Wat een enige column, goed geschreven! Je had iets in hun ontbijt moeten doen, dat was pas echt wraak geweest (iets laxerends of zo…)

WritersBlocq · 6 november 2005 op 11:22

Wat een fucking lekkere column!

Bakema_NL · 6 november 2005 op 11:24

Hahaha, ja, algemeen bekend dat die Britten zo zijn….waar ze ook zijn. Die pubs sluiten daar zo vroeg dat die gasten zich een zuip-tempo hebben aangemeten waar de honden geen brood van lusten. En dan komen ze in het buitenland, op vakantie dus zijn ze zowiezo al wat losgeslagen, en dan zijn al die tenten tot in de vroege uurtjes open zodat ze zichzelf in no-time naar de klote zuipen en dan nog eens uren kunnen doorgaan.

Eddy Kielema · 6 november 2005 op 12:14

Niks erger dan in een hotel slapen waar je niet kunt slapen…

KawaSutra · 6 november 2005 op 12:34

Maar het is wel gezellig. 😀

wendy77 · 6 november 2005 op 12:54

Geweldige column Li!!

Troy · 6 november 2005 op 13:50

Het zal je niet verbazen dat het eerste land waar ik ooit dronken ben geworden Engeland was. Die Engelsen kijken inderdaad niet op een biertje meer of minder. Zelfs na die tijd heb ik nooit meer een kamer zo snel rond zien draaien, fucking hell, wat was dat erg. Dit soort columns (en vooral van jouw hand) vind ik altijd leuk om te lezen.

Troy

melady · 6 november 2005 op 16:22

[quote]Ik wil koffie. Heel veel fucking sterke koffie.[/quote] :laugh: :pint:

Je schrijft alsof ik achter je liep. (stampvoetend)

Ma3anne · 7 november 2005 op 08:54

[quote]een geflipte flamencodanseres[/quote]
En dan ook nog helemaal voor niks! :laugh:

Geertje · 7 november 2005 op 09:28

😆 😆 😆 Leuke column!

Dees · 7 november 2005 op 09:34

[quote]Tapdansend verplaats ik me naar de hal waar een muurhoge spiegel hangt. Een smoelwerk, waarvan het chagrijn afdruipt, wordt zichtbaar. Oogjes, die schuilgaan achter dikke blauwgekleurde wallen, staren me knorrig aan. Wat een tronie; een halloweenheks zou er gillend van op de bezem gaan. ,,Zo zie ik er dus uit na vijf uur vliegtuigvertraging en een slapeloze nacht vol ergernis,” kreun ik. Uit nijd trappel ik een paar keer extra met mijn hakken en brul driemaal ‘fuck’ in plaats van olé.[/quote]

Een hele lange quote, maar hij ontlokte dan ook een heel lang lachsalvo…

Fucking great piece of writing 😀

KingArthur · 7 november 2005 op 09:48

Goede vakantie gehad :-)?

klungel · 7 november 2005 op 10:54

Ontzettend leuk om te lezen ;-).
Geen beter vermaak dan leedvermaak zou ik bijna zeggen en dat wisten die britten vast ook 🙂

De enige remedie, meedoen!
Dan heb je de volgende ochtend ook koffie nodig, maar dan wel met een ander doel 🙂

Trukie · 7 november 2005 op 16:46

“Nice weather, isn´t it?”

Graag nog een paar beschrijvingen van jouw uitstapjes 🙂

Louise · 8 november 2005 op 07:30

Heerlijk Li, je lijkt wel een mens 😀

pepe · 8 november 2005 op 08:40

[quote]Ik sta aan de grond genageld. Met een English breakfast plus een groot glas bier hebben onze Britse medegasten hun kater allang verjaagd. [/quote]

Ik zie je helemaal staan daar, misschien was de ervaring voor jou niet zo leuk, maar troost je met de gedachte dat velen om deze column hebben gelachen (denk ik). Ik in ieder geval wel 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder