Het zat er al aan te komen. De postbode bij ons in de wijk rijdt sinds enkele weken met een aanhanger achter zijn fiets. Iedere ochtend doet hij mijn adres als eerste aan om zijn vracht te lossen. Zodra ik hem zie komen duik ik weg achter een gordijn en zie hoe hij met een verbeten trek om zijn mond de oprit oprijdt. Met priemende ogen richt hij zijn norse blik door het zijraam en zoekt een slachtoffer om zijn ergernis op te projecteren. Onze jongens denken mee en hebben met hun fietsen de oprit al geblokkeerd. De brievenbus in de voordeur zit inmiddels dichtgetimmerd dus van daar uit is geen dreiging meer te verwachten. Stom dat ik er niet aan gedacht heb die oude gietijzeren brievenbus in de voortuin weg te halen. Onze postbode had hem al snel gevonden tussen het hoog opgeschoten struikgewas. Het kost hem de nodige moeite alle poststukken er in te proppen maar elke ochtend lukt het hem weer.

’s Avonds terug komend van mijn werk liggen de poststukken in allerlei kleuren en afmetingen hoog opgestapeld op mijn bureau te wachten. Het beeldscherm van mijn computer kijkt er nog net triomfantelijk bovenuit. Net zo min als ik benieuwd ben naar de inhoud van de post wil ik ook de PC niet meer opstarten. Daar, langs die digitale snelweg van het internet staan ook nog brievenbussen om te legen. En in mijn virtuele bankgebouw zou ik het bange vermoeden dat mijn menselijke harde schijf nu al wekenlang blokkeert, moeten verifiëren met de harde realiteit.

Met verlammende tegenzin surf ik het internet op, overtuigd van een wisse verdrinkingsdood. Ik stop mijn pinpas in de ‘random reader’ en toets mijn pincode in, de calculator geeft me de toegangscode voor het internetbankieren. “Bezig met openen van uw rekeningen…..” Er verschijnt een zandloper, maar het ‘zand’ lijkt geblokkeerd……

Wat? Positief saldo? Hoe is dit mogelijk. Ik bekijk de mutaties en begin als een razende te bedenken wat nu de belangrijkste stappen zullen zijn. Hoe kan het toch dat de machtigingen niet zijn uitgevoerd? Ik worstel me door de stapel aanmaningen en incasso’s heen en voer ze stuk voor stuk in. Straks nog even snel boodschappen doen en tanken voordat de kredietlimiet weer is overschreden. Als ik alles ingevoerd heb kunnen ze verzonden worden. Wat een opluchting. “Geef uw verzendcode, maak gebruik van uw random reader.” Ik geef mijn pincode opnieuw in. “Foute pincode.” Zeker twee cijfers verwisseld. Weer proberen. “Foute pincode.” Hoe kan dat nou? Wat was het ook alweer, ik heb hem net nog gebruikt. Ik voel een grote leegte, ik weet hem niet meer. Overal gezocht, nergens meer te vinden in die grijze verwarde massa. Ik heb wel de cijfers in mijn hoofd maar de volgorde ben ik compleet kwijt. Tegen beter weten in probeer ik een derde combinatie. “Pas geblokkeerd.”

Met de moed der wanhoop rijd ik naar de bank, de benzinemeter wijst een kritiek punt aan. “Helaas meneer, er zal een nieuwe pas aangemaakt moeten worden, de chip is onbruikbaar gemaakt. Dat duurt minimaal drie dagen.” De grond zakt weg onder mijn voeten. Even kan ik mijn vloeken niet inhouden. Ik kijk naar beneden en voel de meewarige ogen van omstanders op mij gericht. “U kunt nog wel betalingen doen hoor of geld opnemen, mag ik uw rekeningnummer?” Als in een automatisme noem ik de cijfers op. “Heeft u wel een rekening bij deze bank? Dit nummer is hier niet bekend.” Ik antwoord: “Al 35 jaar.” De dame loopt even naar achteren en komt weer terug met de boodschap: “Het spijt mij meneer, uw rekening is al een maand geleden geblokkeerd vanwege een limietoverschrijding. Heeft u geen bericht ontvangen? Deblokkering moet schriftelijk aangevraagd worden.”

Als ik met lood in mijn schoenen terug naar mijn auto loop zie ik het al van een afstand: geblokkeerd!


KawaSutra

Columnist (nou ja) van 2005 t/m 2012 Een voorzichtige comeback in 2017 Het leven, daar gaat het om!

20 reacties

Mosje · 31 augustus 2005 op 12:23

Alles dus muurvast bij jou. Maar gelukkig nog geen schrijversblokkade opgelopen, merk ik.
😉

prikkels · 31 augustus 2005 op 12:33

Je hebt zo van die dagen…Lekkere column trouwens.

Kees Schilder · 31 augustus 2005 op 12:37

Daar zou ik een Arabische wegtrekking van krijgen.Sterkte.

Eddy Kielema · 31 augustus 2005 op 12:38

Van een groot probleem een luchtige column maken, is een kunst op zich. Grote klasse, Kawa!

Ma3anne · 31 augustus 2005 op 13:19

Soms lijken alle deuren tegelijk dicht te slaan. En toch is er een universum vol overvloed. Er zal toch ergens wel iets voor jou over zijn!

Pfff… komt me maar al te bekend voor, deze situatie. Maar altijd net op tijd is er toch weer redding. Kwestie van proberen het vertrouwen niet te verliezen dat alles reg sal kom. Als je alles inzet wat je hebt en het werkt gewoon niet, dan zit de blokkade toch vaak bij jezelf. Gun jezelf een onbezorgd leven. Je hebt het verdiend.

Kop op Kawa! Je volgende column over dit onderwerp mag van mij fictie zijn of een verhaal hoe het vroeger met je was.

Ik gun je het allerbeste en sterkte.
Erg goed stuk, dat helaas in deze tijd voor veel mensen op zal gaan.

Dees · 31 augustus 2005 op 13:30

Ow, afschuwelijk. Maar ook ik geloof dat er wel een uitweg komt, in het kader van de zeven blokkerende en de zeven deurenopenende maanden. Hang in there.

Fred · 31 augustus 2005 op 17:02

Heerlijk stukkie en domweg goed geschreven!

Fred · 31 augustus 2005 op 17:03

Oja en dat ‘domweg’ schreef ik zonder bijbedoelinge voor er weer een discussie ontstaat.
😎

WritersBlocq · 31 augustus 2005 op 18:09

[quote]’s Avonds terug komend van mijn werk liggen de poststukken in allerlei kleuren en afmetingen hoog opgestapeld op mijn bureau te wachten. Het beeldscherm van mijn computer kijkt er nog net triomfantelijk bovenuit. [/quote]
Een typische Kawa column, met zulke zinnen. Zie Ma3, daar heb ik niets aan toe te voegen. Sterkte in de strijd, ik ben blij dat de eeuwige blocqade die ik heb in mijn naam huist. Voor de zekerheid zal ik mijn bankpas op een andere naam gaan zetten, dit is natuurlijk vragen om ellende.

Wright · 31 augustus 2005 op 20:10

Wat heb je toch een prachtige stijl van schrijven, Kawa!
Ik wens je van harte betere tijden toe.

bert · 31 augustus 2005 op 21:18

Het ligt absoluut niet aan je schrijfstijl.
Je verdient gewoon beter.

Li · 31 augustus 2005 op 22:40

[quote]Je verdient gewoon beter.[/quote]

Hij verdient het wel maar hij krijgt het niet.
Vandaar die blokkades 🙁

Het is weer een overheerlijke Kawa-column.

Li

Trukie · 31 augustus 2005 op 23:28

Kawa, je hebt het weer meesterlijk verwoord.
Toch hoop ik dat deze column niet jouw realiteit is.
Door die automatisereing kan er veel fout gaan 😛
Een vriendin van mij wilde vorige week ook pinnen. Wist van het prinsesje geen kwaad. Na drie daagen bellen en diverse nummers verder: ´Sorry mevrouw, foutje van de computer`.

Geertje · 31 augustus 2005 op 23:58

[quote]“Heeft u wel een rekening bij deze bank? Dit nummer is hier niet bekend.” Ik antwoord: “Al 35 jaar.” [/quote]

Leve de automatisering! Mijn oma kocht nog op de lat en dronk een borreltje met de man van het geldloket! Maar ja, in die tijd was geluk heel gewoon! 🙂

Met plezier gelezen.

melady · 1 september 2005 op 00:08

[quote]Als ik met lood in mijn schoenen terug naar mijn auto loop zie ik het al van een afstand: geblokkeerd![/quote]

Wielklem?

Leuke hrknbr column.

Blijf maar motorrijden Kawa.. met lood in je laarzen.
Soms haat ik Nederland en al die wetten en regeltjes.

champagne · 1 september 2005 op 00:44

Arghhh Kawa, wat afschuwelijk! Ik leef met je mee.
Wel een mooie column….weer!

KawaSutra · 1 september 2005 op 09:50

Ja Ma3, alles sal reg kom, daar gaan we maar van uit.

Bedankt voor jullie reacties. 🙂

Stanislaus · 1 september 2005 op 11:35

Er zijn inmiddels enkele dagen voorbij, je kunt weer rijden en je tank is vol. Rij niet naar je Bank, maar pak een rustig bankje in het park, geniet van het mooie weer en denk alvast aan je volgende mooie column!

Louise · 1 september 2005 op 19:05

Wat een ellende en wat ongelooflijk leuk opgeschreven…
[quote]Het beeldscherm van mijn computer kijkt er nog net triomfantelijk bovenuit[/quote] 😀

sally · 6 september 2005 op 20:15

Prachtige column over een triestig onderwerp.

:kiss: Sally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder