Genevieve

Gene gleed langzaam door het azuur blauwe water van het zwembad. Het bad liep over aan de zijde van de zee, zodat ze in een oogopslag de hele baai van Saint Tropez kon overzien.
Een frisse bries kon niet verhullen dat het weer een mooie, warme dag zou worden. Met haar mooie gestalte zou ze, ondanks haar middelbare leeftijd niet misstaan op de cover van een sjieke glossy, zoals ze vief en lenig het grote zwembad uitkwam.
Thomas, haar butler, plaatste haar ontbijt op de tafel van eucaliptushout en schoof de grote, gele parasol terzijde. De zon was nog heerlijk nu en hij wist precies wat zijn bazin aangenaam vond.

Als top-butler kende hij zijn plaats, niet dat zijn ooghoeken niet in staat waren mooi vrouwelijk naakt te ontwaren. Hij concentreerde zich concentieus op zijn werk en schonk thee en jus in.
‘Het was weer heftig vannacht’, sprak ze tot hem. Ze doelde op de buren, schatrijke en luidruchtige Mexicanen, die de bloemetjes weer eens hadden buitengezet. Ondanks het feit dat het huis bijna honderd meter verderop lag, droeg het geluid tot in haar slaapvertrek.
‘Vooral dat gegil van die meiden en dat gejank van die Ferrari’s irriteert me mateloos’
Thomas hield persoonlijk wel van dat gejank, vooral dat van de Lamborghini, het betekende in ieder geval dat het stil werd daarna, als de uitgelaten jongelui eindelijk naar de Voile Rouge waren vertrokken.

‘Dan die buren aan de andere kant, daar heb je toch nooit last van?’, hoogstens eens wat piano klanken, op een mooie avond’
‘Herrinnert mevrouw zich vorige week nog?’, zei Thomas fijntjes.
‘Je bedoelt die Hollandse zanger, die over die vlieger zong , waar hij een briefje naar toe zond?
Goh, wat kon die man zingen zeg, de pannen lagen te rammelen. Maar Rik heeft ons tenminste tevoren keurig ingeseind, zelfs de tekst van het liedje heeft hij hier achtergelaten’.
‘Die meneer Velderhof is een gentleman mevrouw’, Thomas kon een zweem van jaloezie niet onderdrukken.