Gepest

Discussies met jezelf zijn de moeilijkste discussies. Onder het mom van zelfreflectie ben ik ,al een hele tijd, een concurrentiestrijd met mezelf aangegaan. Een eeuwige strijd zonder uitkomst. Ik wil best geloven dat dit voor meerdere personen geldt. En toch worden we er tijdens onze schoolperiode, carrière en pensioen mee doodgegooid. Wie is degene die besloten heeft om mensen tegen zichzelf op te zetten? Of is dit toch “mens eigen”? Vreemde wezens zijn we ook. Gelukkig worden van een chocoladetaart maar na het eten van de laatste kruimel jezelf verafschuwen voor het feit dat je gelukkig werd. Ik word er vaak zo moedeloos van.

Ik liep bijvoorbeeld laatst door het centrum van Denhaag. Een drukke winkelstraat waar in tweerichting vele mensen me voorbij liepen. Het was lekker weer en iedereen liep er dan ook geheel luchtig bij. Zo voelde ik me ook, luchtig. Letterlijk geen wolkje aan de lucht, geen zorgen aan mijn hoofd, een sporadisch geflirt hier en daar met mooie winkelbediendes, en natuurlijk een sigaret in mijn hand waar ik af en toe een heerlijke hijs van nam.
Oh God!, een sigaret, ik sterf aan longkanker! Ik ga dood! Schizofrenie deed zijn intrede. Mijn luchtige wandeling werd van het een op het andere moment een moreel ethisch verantwoorde discussie met mijn satanisch zondigende zelf. In paniek greep ik mijn pakje Marlboro uit mijn rechterbroekzak en kreeg ik ook met grote letters te lezen; [b]ROKEN VEROORZAAKT LONGKANKER[/b]. Mijn dag was verpest. Ik voelde mijn ademhaling verzwaren en de wallen onder mijn ogen verdikken. Mijn adem leek ineens niet meer zo fris te ruiken en ik kreeg opeens ook minder aandacht van de zomerse winkelbediendes. Er begonnen zowaar wat wolkjes aan de lucht te verschijnen. Waarom? Waarom is het nodig om mensen elke keer op hun tekortkomingen te wijzen. Is dit niet te vergelijken met het kleinste kind uit de klas die een trauma oploopt vanwege pesterijen door de oudere populaire kinderen? [b]GAME OVER[/b] zou ik zeggen.

En het is niet alleen het roken hoor, seks bijvoorbeeld lijkt tegenwoordig meer op een bedrijfskundige plan van aanpak dan een daad uit passie, spontaniteit en liefde. Dit heeft in mijn ogen niet alleen met mijn eigen gebrek aan seksuele intelligentie te maken, nee hoor. Beflapjes, anticonceptie, condooms, om maar even een aantal attributen te noemen die de zogeheten vlinders in de buik doen sterven.

Er wordt al sinds mensenheugenis gezegd dat er regels moeten gelden anders ontstaat er anarchie, losgeslagen buffels met beflapjes om terwijl we twijfelachtig aan een peuk hijsen wordt dan de norm. Maar mij is het nooit bewezen, ik heb nooit een samenleving zonder regels gezien, noch ervan gehoord dus vanwaar de onmiddellijke stelling dat we het niet redden zonder “begeleiding” van de overheid?

Ik zeg, sluit die Haagse toko en pest me niet meer….