Gezinsuitbereiding

Vorige week kregen wij een mail uit België met foto’s van een Reu van vier jaar oud, een prachtig mooie gezonde jongen en gróót!
Deze jongeman zocht een nieuw huis om te wonen. Zijn eigenaren moesten vanwege hun werk het buitenleven verruilen voor een appartement in de stad. Omdat dit een reu leek te zijn van een compleet andere afstamming als onze dames, zagen wij wel mogelijkheden. Als we zelf een goede reu hebben worden de dekkingen geografisch gezien, een stuk eenvoudiger.
Nader onderzoek wees uit dat deze meneer ‘Kansas’ heet en een rustige lieve lobbes is. In een prettig Skype-gesprek met de eigenaren zijn we overeen gekomen dat wij de tweede helft van zijn leven voor hem gaan zorgen. Mijn lief sprong direct in de auto om van Dràvatamàsi naar Brussel te rijden.
Bij de allereerste blik tussen hond en man bleek het direct te klikken tussen die twee. Dat stelde de vorige eigenaren gerust. Met veel tranen hebben ze hem laten gaan…
Ik geloof dat ik echt gèk zou worden. Ik hoop nooit in de positie te geraken dat ik noodgedwongen een hond weg moet doen.
Deze mensen hebben gekozen voor het geluk voor Kansas en niet van zichzelf, dat vind ik super dapper!!!

Onze dames hebben geen enkele ervaring met manvolk.
Dat wordt nòg een spannende kennismaking. Onderling zijn ze momenteel behoorlijk aan het wedijveren om de macht. Ik hoop dat meneer Kansas direct de leidersrol voor zich opeist, met zoveel stoer machtsvertoon dat die tuttebellen niks meer in te brengen hebben en stoppen met kijven.

Iedereen weet dat de hond bekend staat om zijn trouw en loyaliteit. Of het nou een klein opdondertje of een joekel van een lobbes is, ze hebben stuk voor stuk tere en kwetsbare zieltjes. Als je een hond bezit zul je weten dat ze naast stoer, speels, ondeugend en recalcitrant ook zéér aanhankelijk zijn. Een hond heeft het psychische en emotionele niveau, gelijk aan een mensenkind van vijf jaar. Dat verklaart zijn levenslange afhankelijkheid.

Een hond van vìer jaar oud verkassen is dus een precaire zaak. Alles wat hij gewend is in zijn dagelijkse realiteit is in één klap wèg, foetsie! De mensen waar hij onvoorwaardelijk van houdt zijn plotseling nergens meer te bekennen. Zijn nieuwe omgeving is kompleet vreemd. Zonder enig houvast is hij overgeleverd aan een onbekende wereld waarin hij alles ‘opnieuw’ moet leren.

Het zal je maar gebeuren, dat je hele verleden in een klap verdwijnt om plaats te maken voor het totaal onbekende.
Het voelt voor mij als een mislukte goocheltruc…

Kansas is hier nu twee dagen en hij houdt zich kranig. Voorzichtig ontdekt hij zijn nieuwe omgeving met daarin vier tamelijk pittige tantes. Hij snuffelt aan zijn kersverse baasjes maar de communicatie verloopt nog wat gebrekkig.
Er is tijd voor nodig om elkaar te leren aanvoelen.

Soms voelt hij zich plotseling ontzettend eenzaam. Dan begint hij te rillen en te bibberen en kruipt hij tegen mij aan met ze’n ‘vijfenzestig’ kilo! Door hem te aaien en te sussen komt hij weer tot rust. Zo bouwen wij aan een nieuwe vertrouwensband. Dat is best bijzonder. Probeer maar eens opnieuw te vertrouwen als je net in de steek gelaten bent…

Met Kansas komt het wel goed.
Hij heeft een innerlijke rust waar je U tegen zegt en zijn eerste schreden in onze hondenfamilie lijken veelbelovend. Hij laat de dames gewoon in de waan dat ze hem de baas zijn, inwendig weet hij wel beter. Het is een wijze vent, daar kan nog menig macho wat van leren!