Giftig van woede!

Ik ben wel trots op mijn lichaam dat, buiten de oorpiercings, vrij is van toeters en bellen.
Puur natuur. Maar ach, de laatste tijd begint me dat ongerepte lichaam toch te vervelen. Ik wil ook een lichaamsversiering! Maar dan wel iets dat niet zo massaal is. Nee, ik wil iets extreems. Dus heb ik gekozen voor de gespleten tong. Dit tot ergernis en groot ongenoegen van mijn vriend/vrienden, familie en andere bemoeizuchtigen. En ik wil er niks meer over horen! Ik wil het! Ik wil het! Ik wil het! Waarom niks normalers, zoals een tepelpiercing, tattoo, brandmerk, afgeknipte vingerkootjes of een leuk voorwerp onder de huid, vraag je je waarschijnlijk af? Mwaahh, dat heeft toch al iedereen. 5 Jaar geleden wilde ik een navelpiercing, maar toen het gros van alle vrouwen op het zwembad daarmee lag te pronken, was voor mij de lol er gauw van af. Een leuke Keltische tattoo op mijn onderrug dan? I love columnX op mijn bovenarm? Een konijntje op mijn kont? Een afbeelding van Angelina Jolie (wat een lekker wijf, als ik lesbisch was dan wist ik het wel!) op mijn schouder? Ook geen slecht idee, maar ik raak al snel op iets uitgekeken en ben zodoende nog veranderlijker dan de AEX-index.

Of ik niet bang ben voor complicaties? Welnee, het is net zoals bij verstandskiezen, je hoort altijd alleen de slechte verhalen. Om me te ontmoedigen heb ik de afgelopen weken genoeg horrorverhalen gehoord. Over iemand wiens wenkbrauwpiercing was gezet in een zenuw en die nu een verlamd ooglid had. Of over de tongpiercing, waardoor de ontstoken tong zo opzwol dat ze er bijna in gestikt was. Of de eikelpiercing die tijdens de daad aan de plaatjesbeugel was blijven steken en zodoende uitscheurde. Jaja, oehh wat word ik nou bang zeg! Als tandartsassistente heb ik het voordeel dat ik genoeg weet over de anatomie van het hoofd/halsgebied. Zo mag je vanaf de punt niet verder dan 2 cm naar het midden snijden, anders raak je het tongriempje en dan wordt praten uitermate lastig. Vooral de S- en de T-klanken. Het woord ‘tandartsassistente’ wordt dan een echte tongbreker! Pfffzzanderzzffaaaaazzzizzzffenzffe. Nou ja, ik kan nog altijd bij de HEMA wofzz verkopen, toch?

Waar en hoe ik het ga doen? Nou, don’t worry! Niet in een schemerig, onhygiënisch achterkamertje. Officieel kan het in Parijs voor een bedrag van 500 Euro. Niet goedkoop, ik weet het, maar ik houd nog wel wat vakantiegeld over. Of het al legaal in Nederland kan, ben ik momenteel aan het uitzoeken. Het kan op drie manieren. Operatief onder narcose, poliklinisch of eigenhandig. Eigenhandig kan alleen als je al een tongpiercing hebt. Die haal je er dan uit en stopt in het gat een stuk vissers- of flossdraad. Je trekt net zolang totdat het pijn doet en herhaalt dit pijnlijke ritueel dagelijks. Na 2 maanden is je tong doormidden gekliefd en joeppie!! Ik ben helemaal trendy!

En? Al van de shock bekomen? Mijn excuses, want ik heb jullie misleid. Eigenlijk wilde ik op deze manier de aandacht vestigen op het schrille contrast dat ik deze week waarnam toen ik achtereenvolgens 2 verschillende documentaires zag. De ene ging over kinderen uit derdewereldlanden die door hun familie en omgeving waren verstoten, omdat een ongelukkige speling der natuur er toe leidde dat ze waren geboren met een gespleten lip, kaak en/of verhemelte. Iets waar ze zelf niet bewust voor hadden gekozen. Vervolgens zap ik naar een andere zender en aanschouw een weerzinwekkend filmpje over het splitsen van een tong. Mijn maag draait er nog van om, als ik mij zonder enige moeite het bloedbad voor de geest haal. Ik vraag me af wat er in het hoofd van deze kinderen omgaat, als zij deze beelden per toeval ook hebben gezien.

Bepaalde vormen van body-art zijn ondertussen in ons huidige straatbeeld geaccepteerd. Van piercings kijkt men niet eens meer op. Inmiddels zijn al onze 5 zintuigen doorboord met de meest gruwelijke breipennen. Tijd voor iets nieuws? Gaan we dit rijtje van 5 nu ook af als het gaat om het in tweeën splijten van lichaamsdelen? Waar trek je de grens? Die is er niet. Die trek je zelf. En wat als deze hype voorbij is? Bedenkt dan één of andere gespleten persoonlijkheid weer een nieuwe verminking? Ik ben blij dat ik zonder verminkingen geboren ben, want als God had gewild dat ik met een gespleten tong was geboren, dan was ik nu wel een slang geweest. Sterker nog, een gifslang.

[img]http://www.examedia.nl/columnx/pics/tong.jpg[/img]