Gijs

Het is eigenlijk altijd wel heerlijk toeven in het park van het Larense hartje centrum. De vijver leent zich uitstekend voor zwemmen, wassen, stoeien en eten.

De vogels hoeven er eigenlijk nooit naar eten te zoeken. Er is altijd wel iemand in de buurt die op z’n fiets langsrijdt om de restjes oud brood uit de fietstas te toveren en van een goed doel te voorzien.

Maar het is niet allemaal vrede wat de klok slaat. Gijs kon niet meekomen met de groep en liep altijd achter de feiten aan. Eigenlijk was hij wel bezien de pispaal van de groep.

Terwijl de ganzen als een colonne het zebrapad overstaken richting restaurant Mauve kwam hij zoals altijd weer te laat. En toen hij dan eindelijk in alle haast overstak werd hij geraakt door een veel te dikke BMW die als een idioot voorbij scheurde.

Met z’n snavel raakte hij toen de blauwe lak en dat heeft hij moeten bekopen met een gebroken snavel. Daar lag hij dan langs het zebrapad, redeloos verloren. Gelukkig stopte boer in z’n Renault Kangoo en ontvermde zich over de inmiddels flauwgevallen Gijs.

“Jij gaat met mij mee jongen” zei boer liefkozend tegen Gijs terwijl de boer z’n lange nek in z’n handpalm liet rusten. Hij had inmiddels z’n ogen gesloten. Boer nam hem diezelfde middag nog mee naar de dierenarts in Blaricum maar die kon weinig doen. Afmaken was het devies.

Maar boer weigerde zich neer te leggen bij de diagnose en nam Gijs mee naar z’n boerderij. Tijdens de koffie zei z’n vrouw tegen hem: “Waarom zet je em niet gewoon tussen de twee geiten en het schaap op ons veld in het centrum van Blaricum?” Instemmend knikte hij toen. Zo gezegd zo gedaan.

Het leven nam een verassende wending voor gans Gijs. Hij leidt tegenwoordig een vredig bestaan samen met een geiten echtpaar en een schaap, die stuk voor stuk allemaal tegen hem op kijken. Ze lopen allemaal weg met Gijs omdat hij gewoon een sympathieke vogel is die nu in z’n gedwongen nieuwe omgeving uit zichzelf het voortouw neemt.

En als ik tegenwoordig samen met Simone in het centrum van Blaricum ben voor een bezoek aan mijn vader, lopen we altijd even langs het afgerasterde veld tegenover Hotel Bellevue waar Gijs samen met z’n gevolg een tevreden bestaan leidt.

Dan roepen wij “Gijs!” en dan kijkt hij verrast op vanuit zijn hok achterin het veld en spurt hij zich vervolgens onze kant op met de twee geiten en het schaap achter hem aan. We voeren we hem dan in alle rust Euroshopper brood.

En wanneer we dan afscheid nemen van Gijs is het altijd tevreden gegak dat klinkt.